"Πνευματικοί Νόμοι "

 

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου
[Λόγοι: «Οικογενειακή Ζωή»
Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή]

Ρώτησε κάποιος, τον Άγιο Παΐσιο:

«Γέροντα Παΐσιε, ποιοι νόμοι ονομάζονται πνευματικοί;».

Και ο Άγιος γέροντας απάντησε:

«Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι.

Ας πούμε, όταν πετάει κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη

ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξει, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέσει κάτω

και θα συντριβεί.

Αυτός είναι φυσικός νόμος.

Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνεια του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση, και ανάλογα με το ύψος της υπερηφάνειας του θα συντριβεί..

Διότι ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του: "Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται".

Αυτός είναι πνευματικός νόμος.

Υπάρχει όμως μία σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους:

Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν "σπλάγχνα" και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξει, οι πνευματικοί νόμοι έχουν "σπλάγχνα" και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξει, διότι έχει να κάνει με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαγχνο Θεό.

Αν, δηλαδή, καταλάβει αμέσως το ανέβασμα της υπερηφανείας του και πει:

«Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρησέ με!»,

αμέσως τα Σπλαγχνικά Χέρια του Θεού τον αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνει αντιληπτή η πτώση του!

Έτσι, δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή, με την μετάνοια που έδειξε!

Το ίδιο ισχύει και για το, "μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης", που λέει το Ευαγγέλιο. Αν, δηλαδή, "έδωσα μάχαιρα", κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα.

Όταν όμως συναισθάνομαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνει η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την Αγάπη Του σαν βάλσαμο!

Μέσα, δηλαδή, στα Κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζει ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι!

Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοεί και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί!

Δεν είναι μικρό πράγμα, να μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει την απόφαση του Θεού!

Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι.

Λες «ήμαρτον»; Σου δίνει ευλογίες!»

 

2φΑ

                                                              

"Αν θέλει ο Θεός!.. "

 

-  Άγιος Παΐσιος

Ο Θεός ποτέ δεν μας αφήνει. Εμείς Τον αφήνουμε.
Όταν ο άνθρωπος δεν ζει πνευματικά, δεν δικαιούται την θεία βοήθεια.
Όταν όμως ζει πνευματικά και είναι κοντά στο Θεό, την δικαιούται .
Τότε, αν συμβεί κάτι και πεθάνει, είναι έτοιμος για την άλλη ζωή, οπότε είναι κερδισμένος και σε αυτή τη ζωή και στην άλλη.

Η βοήθεια του θεού δεν εμποδίζεται, ούτε από ανθρώπους ούτε από δαίμονες.
Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό, ούτε για έναν Άγιο.
Το εμπόδιο σε εμάς τους ανθρώπους είναι η ολιγοπιστία, με την οποία εμποδίζουμε τις μεγάλες δυνάμεις να μας πλησιάσουν.
Και ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη δύναμη δίπλα μας, εμείς, επειδή υπάρχει μέσα μας σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο στοιχείο, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το θείο, που ξεπερνάει όλου του κόσμου τις ανθρώπινες δυνάμεις, γιατί οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύναμες.

Καθόμαστε πολλές φορές άδικα, ώρες ολόκληρες, για να βρούμε μόνοι μας λύση σε ένα θέμα, χρησιμοποιώντας όλη την απειρία μας.
Το κεφάλι μας γίνεται κουδούνι, ο ύπνος δεν μας πιάνει, γιατί μας έχει πιάσει το ταγκαλάκι με επίμονες σκέψεις.
Τελικά βρίσκουμε μια λύση, αλλά μετά ο Θεός μας βρίσκει άλλη, καλύτερη λύση, που δεν την είχαμε σκεφθεί εμείς, και μας μένουν ο πονοκέφαλος και τα ξενύχτια.

Όσο και αν είναι σωστή η δική μας σκέψη, όταν δεν είναι ο Θεός μπροστά, το κεφάλι κουράζεται και έρχεται πονοκέφαλος, ενώ η προσευχή με την εμπιστοσύνη στον Θεό ξεκουράζει.
Για αυτό ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στον Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μην στηριζόμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες, και Εκείνος θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο.

Και πάντα για καθετί που σκέφτεστε να κάνετε, να λέτε «αν θέλει ο Θεός», μην πάθετε κι εσείς ό,τι έπαθε κάποιος μια φορά.
... Είχε αποφασίσει ένας αγρότης, να πάει στο αμπέλι του για δουλειά.
«Αύριο πρωί-πρωί, λέει στην γυναίκα του, θα πάω στο αμπέλι».
«Αν θέλει ο Θεός, θα πας!» του λέει εκείνη.
«Θέλει – δεν θέλει ο Θεός , λέει εκείνος, εγώ θα πάω».

Την άλλη μέρα ξεκίνησε νύχτα. Στον δρόμο εν τω μεταξύ, πιάνει τέτοιος κατακλυσμός, που αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω.
Δεν είχε φέξει ακόμη. Χτυπάει την πόρτα.
«Ποιος είναι;», ρωτάει η γυναίκα του.
«Αν θέλει ο Θεός, λέει εκείνος, ο άντρας σου είμαι!»… 

 

greekaffair – 2φΑ

                                             

                   

"Ο πειρασμός του Παΐσιου "

 

Ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπεκίδης, Άγιος, εκάρη μικρόσχημος μοναχός και πήρε το όνομα Παΐσιος, στις 3 Μαρτίου 1957, στη μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους.
Στις 3 Μαΐου 1957 έστειλε στη μητέρα του φωτογραφία, στην οποία γράφει:
«Μοναχός Παΐσιος Φιλοθεΐτης».

Τον Αύγουστο του 1958 αναχώρησε από το Άγιο Όρος και πήγε στην Κόνιτσα.
Εκεί εγκαταστάθηκε στην ιερά Μονή Παναγίας Στομίου, που είναι χτισμένη σε μία από τις εντυπωσιακότερες τοποθεσίες της χώρας μας, στη χαράδρα του Αώου ανάμεσα στις απότομες πλαγιές της Τύμφης (2.497 μ.) και της Τραπεζίτσας (2.024 μ.).
Ο Παΐσιος άρχισε την ανοικοδόμηση της μονής που βρισκόταν σε κατάσταση εγκατάλειψης. Παράλληλα έστρεψε το ενδιαφέρον του στους Ευαγγελικούς και τους Μωαμεθανούς που υπήρχαν τότε στην Κόνιτσα.

Ένα άγνωστο γεγονός που συνέβηκε όταν ο Παΐσιος βρισκόταν στη μονή Στομίου είναι το ακόλουθο:
Ο Γέροντας ανησυχούσε όταν μάθαινε ότι κάποιος γνωστός του δεν ακολουθεί τον δρόμο του Θεού. Ήθελε δε να τον βοηθήσει προκειμένου να μετανοήσει.

Κάποτε έμαθε για την αμαρτωλή ζωή μιας γυναίκας, η οποία ήταν συμμαθήτριά του στο δημοτικό σχολείο. Της έστειλε μήνυμα να πάει στο μοναστήρι να τον δει.
Εκείνη πήγε και ο Γέροντας της μίλησε αυστηρά.
Φεύγοντας η γυναίκα, ο Γέροντας αισθάνθηκε σαρκικό πειρασμό, τον οποίο δεν μπορούσε ν’ αντιμετωπίσει.
Ταραγμένος πήρε το τσεκούρι και αυτοτραυματίστηκε στο πόδι, με σκοπό ν’ αποφύγει τον πειρασμό. Μετά απομακρύνθηκε απ’ το μοναστήρι και κάποια στιγμή έπεσε στο μονοπάτι εξαντλημένος.

Δεν μπορούσε να δώσει κάποια εξήγηση σ’ αυτό που του συνέβη.
Ο νους του στράφηκε πάλι προς τη γυναίκα και μονολόγησε:
«Θεέ μου, αν αυτή αισθανθεί έναν τέτοιο πειρασμό, πώς θα τον αντέξει;».
Και αμέσως ο Γέροντας ελευθερώθηκε.
Ήδη είχε μετανιώσει για τα σκληρά λόγια, που είχε πει στην αξιολύπητη γυναίκα.

 

protothema – 2φΑ

                                             

"Μια μυστική προσευχή "

 

-  Από το βιβλίο:
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου "Λόγοι, Β΄ Πνευματική Αφύπνιση",
Ιερόν Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος",
Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999

Ό,τι μπορεί να κάνει κανείς ανθρωπίνως, πρέπει να το κάνει και ό,τι δεν μπορεί, να το αφήνει στον Θεό. Και αν κάνει λίγο περισσότερο από ό,τι μπορεί, όχι όμως από εγωισμό, αλλά από φιλότιμο, γιατί νομίζει ότι δεν εξήντλησε αυτό που μπορεί να κάνει ανθρωπίνως, πάλι το βλέπει ο Θεός και συγκινείται.
Ο Θεός, για να βοηθήσει, θέλει και την δική μας προσπάθεια.
Βλέπεις, ο Νώε εκατό χρόνια παιδευόταν να φτιάξει την Κιβωτό.
Πριόνιζαν τα ξύλα με ξύλινα πριόνια. Έβρισκαν άλλα ξύλα πιο σκληρά και τα έφτιαχναν πριόνια. Δεν μπορούσε τάχα να κάνει κάτι ο Θεός, ώστε να τελειώσει γρήγορα η Κιβωτός;
Τους είπε όμως, πώς να την φτιάξουν και μετά τους έδινε δυνάμεις.
Γιʹ αυτό να κάνουμε ό,τι μπορούμε εμείς, για να κάνη και ο Θεός ό,τι εμείς δεν μπορούμε.

Ήρθε κάποιος στο Καλύβι και μου είπε: «Γιατί οι καλόγεροι κάθονται εδώ και δεν πάνε στον κόσμο, να βοηθήσουν τον λαό;».
«Αν πήγαιναν έξω στον κόσμο, να βοηθήσουν τον λαό, του είπα, θα έλεγες γιατί οι καλόγεροι γυρίζουν στον κόσμο. Τώρα που δεν πάνε, λες γιατί δεν πάνε».
Ύστερα μου λέει: «Γιατί οι καλόγεροι πηγαίνουν στους γιατρούς και δεν τους βοηθάει ο Χριστός τους και η Παναγία τους να γίνουν καλά;».
«Αυτήν την ερώτηση, του λέω, μου την έκανε και ένας Εβραίος γιατρός».
«Αυτός δεν είναι Εβραίος», μου λέει ένας που ήταν μαζί του.
«Δεν έχει σημασία που δεν είναι Εβραίος, του λέω. Αυτή η ερώτηση, Εβραίου είναι.
Και θα σας πω την απάντηση που έδωσα στον Εβραίο, αφού είναι όμοια η περίπτωση.

ʺΕσύ, σαν Εβραίος που είσαι, του είπα, έπρεπε να ξέρεις απʹ έξω την Παλαιά Διαθήκη.
Εκεί στον Προφήτη Ησαΐα, αναφέρει ότι ο Θεός χάρισε στον βασιλιά Εζεκία, επειδή ήταν πολύ καλός, ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής.
Έστειλε τον Προφήτη Ησαΐα και είπε στον βασιλιά: Ο Θεός σου χαρίζει ακόμη δεκαπέντε χρόνια ζωής, γιατί διέλυσες τα άλση των ειδωλολατρών.
Και για την πληγή σου – ο βασιλιάς είχε και μια πληγή – είπε ο Θεός, να βάλεις επάνω μια τσαπέλα σύκα, και θα γίνεις καλά!

Αφού ο Θεός του χάρισε δεκαπέντε χρόνια ζωής, δεν μπορούσε να θεραπεύσει και εκείνη την πληγή; Εκείνη όμως γιατρευόταν με μια τσαπέλα σύκαʺ».
Πράγματα που γίνονται από τους ανθρώπους να μην τα ζητάμε από τον Θεό.
Να ταπεινωνόμαστε στους ανθρώπους και να ζητάμε την βοήθεια τους.

Μέχρις ενός σημείου θα ενεργήσει ο άνθρωπος ανθρωπίνως και μετά θα αφεθεί στον Θεό.
Είναι εγωιστικό να προσπαθεί να βοηθήσει κανείς σε κάτι που δεν γίνεται ανθρωπίνως.
Σε πολλές περιπτώσεις που επιμένει ο άνθρωπος να βοηθήσει, βλέπω ότι είναι από ενέργεια του πειρασμού, για να τον αχρηστέψει. Εγώ, όταν βλέπω ότι δεν βοηθιέται μια κατάσταση ανθρωπίνως – λίγο–πολύ καταλαβαίνω μέχρι ποιο σημείο μπορεί να βοηθήσει ο άνθρωπος και από ποιο σημείο και μετά πρέπει να τ ̓ αφήσει στον Θεό –, τότε υψώνω τα χέρια στον Θεό, ανάβω και δυο λαμπάδες, αφήνω το πρόβλημα στον Θεό και αμέσως τακτοποιείται.
Ο Θεός ξέρει ότι δεν το κάνω από τεμπελιά.

Γι ̓ αυτό, όταν μας ζητούν βοήθεια, πρέπει να διακρίνουμε και να βοηθούμε σε όσα μπορούμε. Σε όσα όμως δεν μπορούμε, να βοηθούμε έστω με μια ευχή ή με το να τα αναθέτουμε μόνο στον Θεό· και αυτό είναι μια μυστική προσευχή."

 

fb – 2fA

                                           

"Μη χαζεύεις στα εβραίικα.. "

ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ  -  ΛΟΓΟΙ Β΄
[ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ]

Παλιότερα, στην Κόνιτσα δεν υπήρχε Τράπεζα. 

Αναγκάζονταν οι άνθρωποι να πάνε στα Γιάννενα, όταν ήθελαν να πάρουν κανένα δάνειο.

Ξεκινούσαν λοιπόν μερικοί από τα γύρω χωριά και πήγαιναν εβδομήντα δύο χιλιόμετρα με τα πόδια, να πάρουν δάνειο, για να αγοράσουν λ.χ. ένα άλογο.
Τότε, αν κανείς είχε ένα άλογο, μπορούσε να συντήρηση την οικογένεια του.
Έκανε ζευγάρι με το άλογο κάποιου άλλου και όργωνε.

Μια φορά ξεκίνησε ένας να πάει στα Γιάννενα, να πάρει δάνειο, για να αγοράσει ένα άλογο, να οργώνει τα χωράφια του και να μην παιδεύεται να σκάβει με την τσάπα. 

Πήγε λοιπόν στην Τράπεζα, πήρε το δάνειο και μετά πέρασε και από τα εβραίικα μαγαζιά και χάζευε.
Τον έβλεπε ό ένας Εβραίος, τον τραβούσε μέσα. «Πέρνα μέσα, μπάρμπα, έχω καλό πράγμα!». Έμπαινε εκείνος μέσα, άρχιζε ο Εβραίος να κατεβάζει τα τόπια από τα ράφια.
Τα έπαιρνε, τα τίναζε. «Πάρε το, του έλεγε, είναι καλό, και για τα παιδιά σου θα σου το δώσω πιο φθηνό».

Έφευγε από τον έναν, προχωρούσε παραπέρα, χάζευε σε άλλον.
«Έλα, μπάρμπα, μέσα, του έλεγε ο Εβραίος, θα σου το δώσω πιο φθηνό».
Κατέβαζε τα τόπια, τα άνοιγε, τα άπλωνε. Ζαλίστηκε στο τέλος ό καημένος.
Είχε και λίγο φιλότιμο, σου λέει «τώρα τα κατέβασε τα τόπια, τα άπλωσε…», και δήθεν «για τα παιδιά του πιο φθηνό», έδωσε τα χρήματα που είχε πάρει από την Τράπεζα και αγόρασε ένα τόπι πανί, αλλά και αυτό ήταν χωνεμένο!
Μα και ένα τόπι πανί τι να το κάνει; Και ένας πλούσιος δεν έπαιρνε ένα τόπι πανί, έπαιρνε όσο του χρειαζόταν.

Τελικά γύρισε στο σπίτι με ένα τόπι σάπιο ύφασμα!
«Που είναι το άλογο;», τον ρωτάν. «Έφερα ύφασμα για τα παιδιά!», λέει.
Αλλά τι να το κάνουν τόσο ύφασμα; Χρεώθηκε εν τω μεταξύ στην Τράπεζα, και άλογο δεν πήρε παρά ένα τόπι πανί χωνεμένο.

Άντε πάλι να πηγαίνει να σκάβει με την τσάπα στα χωράφια, να δυσκολεύεται, για να ξεχρεώσει το δάνειο! 

Αν αγόραζε άλογο, θα επέστρεφε και καβάλα, θα ψώνιζε και λίγα πράγματα για το σπίτι του και δεν θα σκοτωνόταν να σκάβει με την τσάπα!
Αλλά για να χαζεύει στα μαγαζιά τα εβραίικα, είδατε τι έπαθε;

Έτσι κάνει και ό διάβολος, σαν τον πονηρό έμπορο σε τραβάει από ’δω, σε τραβάει από ’κει, σου βάζει τρικλοποδιές, και τελικά σε καταφέρνει να πας εκεί που θέλει εκείνος. 

Για αλλού ξεκινάς και αλλού καταλήγεις, αν δεν προσέξεις.
Σε ξεγελάει και χάνεις τα καλύτερα χρόνια σου.

vimaorthodoxias – 2φΑ

"Ελεύθερα, άνετα, όμορφα.. "

-  Άγιος Παΐσιος

O Χριστός δεν θέλει ούτε δούλους, ούτε ευγενείς, ούτε ένδοξους, ούτε προ πάντων "αγίους".
Δηλαδή δεν θέλει τα παιδιά του σαμαρωμένα από τον ντουνιά και τους ανθρώπους -καθ' ότι η καλή γνώμη του άλλου καταντάει ένα σαμάρι, που σου φοράει και σε καβαλάει όλος αυτός ο ντουνιάς.
Διότι γίνεσαι όπως σε θέλουν, για νάχεις την καλή τους γνώμη.
Αφού το ξέρεις, ότι αν φερθείς ελεύθερα, δεν θα σε θέλουν -δεν κάνεις γι’ "άγιος".

Γι' αυτό ο Χριστός θέλει ξεσαμάρωτα τα δικά του παιδιά, ελεύθερα, άνετα, όμορφα και κυρίως, να περιπαίζουν και να ειρωνεύονται τον ντουνιά και τους εν αυτώ.
Γι αυτό κι όσοι έχουν εμπειρία Θεού, αντιμετωπίζουν με ειρωνεία τη ζωή και τον κόσμο.
Το μόνο που τους δεσμεύει, τους φρενάρει και τους σοβαρεύει είναι ο πόνος των άλλων ανθρώπων.

Διότι ο Χριστός τους κάνει πριγκιπόπουλα κι αναλαμβάνει να διευθετεί ο ίδιος την κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους υπό έναν όρο: 'Ότι θα οικειοποιούνται πλέον οι ίδιοι τον πόνο των άλλων ταλαίπωρων και ταλαιπωρημένων της ζωής, που κάποιο κύμα του βίου αναποδογύρισε την βαρκούλα τους και τους έφερε από κάτω.

fb - Panteleimon Krouskos

[2fA]

                                                                        

"Πνευματική επικοινωνία"

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

- Γέροντα, πώς επικοινωνούν πνευματικά από μακριά οι άνθρωποι;

- Γράφουν κανένα γράμμα ή με ασύρματο ή με σήματα μορς!...

- Δηλαδή, Γέροντα;

- Για να υπάρξει πνευματική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να εργάζονται στην ίδια συχνότητα. Αυτό δεν μπορούν να το πιάσουν οι επιστήμονες.

Θυμάσαι εκείνο το περιστατικό που αναφέρω στους «Αγιορείτες Πατέρες»;

Μια μέρα ένας μοναχός θα πήγαινε από μακριά να επισκεφθεί έναν Πατέρα στην Καψάλα και σκεφτόταν: «Τι να του πάω για ευλογία;».
Οικονόμησε λοιπόν δύο ψάρια και τα καθάριζε, για να του τα πάει.
Εν τω μεταξύ, ο άλλος είχε λάβει ήδη την πληροφορία από τον Θεό για την επίσκεψη του αδελφού και σκεφτόταν: «Τώρα που θα 'ρθει, τι να τον φιλέψω;».

Την ώρα λοιπόν που ο αδελφός καθάριζε ψάρια, ένας κόρακας ήρθε ξαφνικά, του πήρε το ένα ψάρι και το πήγε στον άλλον στην Καψάλα -απόσταση πεντέμισι ώρες.
Το καταλαβαίνετε;
Ο ένας σκεφτόταν πώς να αναπαύσει τον άλλον και ο κόρακας έκανε τον ενδιάμεσο!

Όταν ο άνθρωπος έχει την Αγάπη, τον Χριστό, και βουβός να είναι, μπορεί να συνεννοηθεί με όλα τα δισεκατομμύρια των λαών και με την κάθε ηλικία των ανθρώπων, που έχει και αυτή την δική της γλώσσα.

Βάλε δυο ανθρώπους που δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους να καθίσουν ο ένας δίπλα στον άλλον και να μη μιλούν. Βαλε και δύο άλλους που έχουν αγάπη μεταξύ τους να καθίσουν ο ένας δίπλα στον άλλον και να μη μιλούν και αυτοί.
Πώς θα νιώθουν οι μεν και πώς θα νιώθουν οι δε;

Και οι πρώτοι δεν θα μιλούν και οι δεύτεροι δεν θα μιλούν.
Όμως οι δεύτεροι και με την σιωπή θα «μιλούν», γιατί θα υπάρχει επικοινωνία μεταξύ τους.
Αντίθετα οι πρώτοι δεν θα μπορούν να επικοινωνήσουν, γιατί ανάμεσά τους θα υπάρχει μόνωση. Όταν δεν υπάρχει αγάπη, μπορεί δυο άνθρωποι να βρίσκονται κοντά, αλλά να είναι μακριά ο ένας από τον άλλον.

- Γέροντα, στενοχωριέμαι που ήρθε η ημέρα να φύγετε πάλι από κοντά μας.

- Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει «κοντά» και «μακριά». Την αγάπη του Χριστού δεν τη χωρίζουν αποστάσεις, γιατί ο Χριστός με την αγάπη Του καταργεί τις αποστάσεις.

Επομένως, είτε κοντά είτε μακριά βρίσκεται κανείς, νιώθει πάντα κοντά, όταν είναι κοντά στον Χριστό και συνδέεται με τον άλλον αδελφικά με αγάπη Χριστού.

Δοξολογώ τον Θεό που η αγάπη μου είναι τέτοιου είδους, πνευματική, αγγελική, οπότε οι αποστάσεις καταργούνται και η επαφή θα υπάρχει μαζί σας και σ' αυτήν την ζωή από μακριά και στην άλλη -που είναι ακόμη πιο μακριά- γιατί και εκείνη η απόσταση θα είναι πολύ κοντινή, αφού μας ενώνει η Αγάπη, ο Χριστός.

fb – Pres Nota Katras

[2fA]