"Μνήμη Παπαδιαμάντη "

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
[1851 - 3 Ιανουαρίου 1911]

«Το έπ' έμοί, ενόσω ζω, και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ' έρωτος την φύσιν, και να ζωγραφώ μετά στοργής
τα γνήσια ελληνικά ήθη».

-  ☩π. Γεώργιος Ρήγας:

"Ὁ Παπαδιαμάντης πρὸ πάντων ἦτο Χριστιανὸς καὶ χριστιανὸς εὐσεβής.
Μόλις λοιπὸν εἶδε τὸν ἰατρὸν, εἶπεν εἰς αὐτόν: «Τί θέλεις σὺ ἐδῶ;»
«Ἦρθα νὰ σὲ δῶ» τοῦ λέγει ὁ ἰατρός.
«Νὰ ἡσυχάσης» τοῦ λέγει ὁ ἀσθενής,
«ἐγὼ θὰ κάμω πρῶτα τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ ὕστερα νὰ῾ρθῆς ἐσύ»…

Μόνος του, ὀλίγας ὥρας πρὶν ἀποθάνη, ἔστειλε νὰ κληθῆ ὁ ἱερεὺς διὰ νὰ κοινωνήση.
«Ξεύρεις! Μήπως ἀργότερα δὲν καταπίνω!» ἔλεγεν.
Ἦτο ἡ παραμονὴ τοῦ θανάτου του καὶ τότε του ἀπονεμήθηκε τὸ παράσημο τοῦ Σταυροῦ
τοῦ Σωτῆρος.

Τὴν ἑσπέραν τῆς 2ας Ἰανουαρίου 1911, παραμονὴν τοῦ θανάτου του, «ἀνάψτε ἕνα κηρί», εἶπε «φέρτε μου κι ἕνα ἐκκλησιαστικὸν βιβλίον».
Τὸ κηρίο ἠνάφθη, ἐπρόκειτο δὲ νὰ ἔλθῃ καὶ τὸ βιβλίον, ἀλλὰ πάλιν ἀποκαμῶν ὁ Παπαδιαμάντης εἶπεν:
«Ἀφῆστε τὸβιβλίο. Ἀπόψε θὰ εἰπῶ ὅσα ἐνθυμοῦμαι ἀπ᾿ἔξω».
Καὶ ἤρχισε ψάλλων τρεμουλιαστὰ «Tὴν χεῖρα σου τὴν ἀψαμένην…»

-  Δοξαστικό της ενάτης ώρας της παραμονής των Θεοφανείων

"Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην, τὴν ἀκήρατον κορυφὴν τοῦ Δεσπότου,
Μεθ' ἧς καὶ δακτύλῳ αὐτόν, ἡμῖν καθυπέδειξας,
Ἔπαρον ὑπὲρ ἡμῶν, Βαπτιστά, ὡς παῤῥησίαν ἔχων πολλήν,
Καὶ γὰρ μείζων τῶν Προφητῶν ἁπάντων, ὑπ' αὐτοῦ μεμαρτύρησαι·
Τοὺς ὀφθαλμούς σου πάλιν δέ, τοὺς τὸ Πανάγιον Πνεῦμα κατιδόντας,
ὡς ἐν εἴδει περιστερᾶς κατελθόν,
Ἀναπέτασον πρὸς αὐτὸν Βαπτιστά, ἵλεων ἡμῖν ἀπεργασάμενος·
Καὶ δεῦρο στῆθι μεθ' ἡμῶν,
Ἐπισφραγίζων τὸν ὕμνον, καὶ προεξάρχων τῆς πανηγύρεως."

fb - Panteleimon Krouskos
[2φΑ]

Share