"Μια ιστορία.. "

Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή, σε ένα κείμενο γεμάτο ευαισθησίες,
που ανέβασε στο φέις-μπουκ ένας ιδιαίτερα αγαπητός (παρά τις διάφορες
αποστάσεις) διαδικτυακός φίλος από μακριά…

Ποιος σου 'πε πως σε ξέχασα;
Τέτοιες ημέρες είχες γεννηθεί... Πρώτο κλάμα εσύ, δώδεκα χρονών εγώ...
Αλλού εσύ, αλλού εγώ! Χιλιόμετρα των χιλιομέτρων απόσταση...
- Που με περίμενες; με ρώτησες μια μέρα...
- Στην αγκαλιά σου! σου απάντησα...

Γενέθλια σου δεν γιορτάζαμε, γιατί δεν είχαμε λεφτά. Δεν μας ένοιαζε όμως... 

Γιορτάζαμε οι δυο μας...
Μια χρονιά συνέβη και είχαμε.... Τα ξοδέψαμε όλα...
Έως τελευταίας δραχμής (δραχμή ήταν ακόμα)... Με τους φίλους μας...
Δίπλα στη θάλασσα!... Στο χωριό σου!... Άλλη φορά θα πηγαίναμε στο δικό μου...

Εσύ φόρεσες ένα άσπρο φόρεμα... Χόρευες!
Τα κύματα έβγαζαν φωτογραφίες μαζί σου!
Απίστευτη βραδιά... Λες και ήταν η τελευταία φορά...
Και ήταν...
...
Νάχεν η γης πατήματα κι ο ουρανός κερκέλια
να πάτουν τα πατήματα να `πιανα τα κερκέλια
ν’ ανέβαινα στον ουρανό, να διπλωθώ να κάτσω
να δώσω σείσμα τ’ ουρανού...
...

Ποιός σου 'πε πως σε ξέχασα;

----------
Φτωχός σε χρήματα ήμουν και είμαι πάντα, όμως βαθύπλουτος σε φίλους...
Κι από κοντά κι από μακριά...
Ένας τέτοιος φίλος από το Ηράκλειο, μου έστειλε προ καιρού μια μαντινάδα:
"Να μπόρουνα στον ουρανό να βγω! να τη γνωρίσω...
να σου τη φέρω φίλε μου, να σε παρηγορήσω..." ...
Αυτό...



fb - Δ.Τζ.

[2fA]

Share