"Η ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας! "

 

π. Αλέξανδρος Σμέμαν  -  Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού
[από το «Εορτολόγιο», Ακρίτας, Αθήνα 2005]

….  Τιμούμε τον Σταυρό, τον υψώνουμε, ψέλνουμε τη νίκη του Χριστού: δεν σημαίνει αυτό πάνω απ’ όλα πίστη στον Σταυρωμένο και πίστη πως ο Σταυρός είναι ένα σημείο φοβερής ήττας;
Καθότι ο Σταυρός γίνεται νίκη και θρίαμβος μόνο επειδή είναι ήττα, και μόνο στο μέτρο που γίνεται αποδεκτός ως ήττα.
Όχι, ο Χριστός δεν εισήλθε στον κόσμο για να νικήσει με έναν εξωτερικό τρόπο.
Του προσφέρθηκε ένα βασίλειο, αλλά το αρνήθηκε.
Ακόμη και τη στιγμή που προδομένος πέθαινε, είπε: «ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων;» (Ματθ. 26,53).

Ωστόσο ο Χριστός ποτέ άλλοτε δεν ήταν περισσότερο βασιλιάς, παρά όταν ανέβηκε στον Γολγοθά, φέροντας στους ώμους του τον Σταυρό, ενώ το γεμάτο μίσος και χλευασμό πλήθος Τον περικύκλωνε.
Ποτέ άλλοτε δεν ήταν εμφανέστερη η βασιλική εξουσία Του, παρά όταν Τον έφερε ο Πιλάτος μπροστά στο πλήθος, ντυμένο την πορφύρα, καταδικασμένο σε θάνατο ως εγκληματία, με το ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι, και τον Πιλάτο να λέει στον εξαγριωμένο όχλο: «ἴδε ὁ βασιλεύς ὑμῶν».

Μόνο εδώ μπορούμε να δούμε ολόκληρο το μυστήριο του Χριστιανισμού, επειδή η νίκη του Χριστιανισμού βρίσκεται στη χαρούμενη πίστη, πως εδώ, μέσα από τον περιφρονημένο, σταυρωμένο και καταδικασμένο άνθρωπο, η αγάπη του Θεού άρχισε να φωτίζει τον κόσμο και άνοιξε ένα βασίλειο που κανείς δεν έχει δικαίωμα να κλείσει.

Ο καθένας μας λοιπόν πρέπει να δεχθεί τον Χριστό με όλη του την καρδιά, όλη του την ψυχή και όλη του την ελπίδα. Ειδάλλως όλες οι εξωτερικές νίκες είναι δίχως νόημα.
Ίσως να χρειαζόμασταν αυτή την εξωτερική ήττα του Χριστιανικού κόσμου.
Πιθανώς να χρειαζόμασταν τη φτώχεια και την απόρριψη, για να καθαρίσουμε την πίστη μας από την εγκόσμια αλαζονεία και την εμπιστοσύνη στην εξουσία και τη νίκη, να καθαρίσουμε την εικόνα για τον Σταυρό του Χριστού, ο οποίος υψούται πάνω από μας κι όταν ακόμη ούτε εμείς, ούτε ο κόσμος δεν μπορεί να τον δει.
Παρόλα αυτά ο Σταυρός υψώνεται ακόμη, εκτίθεται και θριαμβεύει.

«Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας».
Επειδή σε όποιο σκοτάδι κι αν βρίσκονται οι άνθρωποι, όσο μεγάλος κι αν είναι ο θρίαμβος του κακού σ’ αυτόν τον κόσμο, η καρδιά μας γνωρίζει ακόμη και ακούει τα λόγια, «ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».

 

agiosthomas – 2φΑ

Share