- Σόλων Πελεκάνος
[από το βιβλίο του «Η ΞΑΝΘΙΠΠΗ», Αθήναι 1962]
Εν Καλύμνω της Δωδεκανήσου εκοιμήθη εν Κυρίω η Ξανθίππη, την
13ην Αυγούστου 1934, εις ηλικίαν 33 ετών.
Την πρωίαν της 15ης Αυγούστου, ημέραν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, εγένετο η
κηδεία της, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλύμνου κ. Αποστόλου,
και ετάφη εις τον Ιερόν Ναόν της του Θεού Ειρήνης παρά την άκραν του λιμένος
Καλύμνου, ένθα συνέρρευσε σχεδόν όλος ο λαός της Νήσου, ίνα δώση είς αυτήν τον
τελευταίον χαιρετισμόν.
Η Ξανθίππη, η κόρη αύτη του λαού, καταγομένη από γονείς απλούς
και θεοσεβείς, από παιδικής ηλικίας εφαίνετο προικισμένη με θεία χαρίσματα,
άτινα εφανέρωνον το μέλλον, το οποίον προεμηνύετο δι' αυτήν.
Εις ηλικίαν 6-7 ετών, όπου άλλα παιδιά δεν έχουν ακόμη ιδέαν περί Θεού και
θρησκείας, αύτη εφαίνετο προσηλωμένη εις τα θεία και χωρίς να γίνεται αντιληπτή
από κανένα, ουδέ από αυτούς τους γονείς της, υπεβάλλετο, άνωθεν οδηγουμένη, εις
τοιαύτας αυστηρότητας θρησκευτικής ζωής (στερήσεις παντός είδους, αυστηράς
νηστείας, τακτικόν εκκλησιασμόν, συχνήν προσέλευσιν εις την Θείαν Κοινωνίαν
κ.λπ.), εις τας οποίας μόνον μοναχαί προηγμέναι εν τοις θείοις μυστηρίοις ηδύναντο
να υποβάλλουν εαυτάς.
Από της μικράς ταύτης ηλικίας, και ενώ ταυτοχρόνως ήτο
μαθήτρια του Παρθεναγωγείου Καλύμνου, ήρχισε να έρχηται εις θείας εκστάσεις και
οπτασίας.
Αι εκστάσεις της όμως και αι οπτασίαι εις ολιγίστους μόνον είχον φανερωθή,
διότι ο βίος της κόρης όλως μυστηριωδώς έξελίσσετο. Ουδέ αυτοί οι γονείς της αντελήφθησάν
ποτε την θείαν αποστολήν του τέκνου των.
Και ούτω διέβαινον τα έτη αυτής μέχρι του 18 έτους της ηλικίας της.
Τότε, θεία βουλήσει, εγνωρίσθη μετά της κ. Αικατερίνης Ν. Βουβάλη, ήτις αναγνωρίσασα
τα θεία χαρίσματα και την αποστολήν της Ξανθίππης, παρέλαβεν αυτήν εις τον οίκον
της και την περιέβαλε μέχρι τέλους με τρυφερότητα στοργής και αγάπης μοναδικής
μητρός προς μονάκριβον τέκνον.
Κατά την περίοδον της συμβιώσεως της ταύτης μετά της κ. Βουβάλη
ήρχισεν ή δράσις της Ξανθίππης. Και εν μεν τω κοινωνικώ βίω η δράσις εξεδηλούτο
εις παντός είδους αγαθοεργίας (ως συμβουλάς, νουθεσίας, έλεημοσύνας κλπ.) και
διδασκαλίας θείας (ως η «Παραβολή τον Ασώτου» η δημοσιευθείσα εις την
«Χριστοπολιτείαν» κατά Φεβρουάριον - Μάρτιον - Απρίλιον 1933) φέρουσα ούτω εiς
θεογνωσίαν τόν λαόν δια του παραδειγματικού της βίου, δια των λόγων της και δια
των έργων της, εν δε τω στενώ κύκλω των ολίγων μεμυημένων εφανερώνετο δι’ οραμάτων
και εκστάσεων θείων αποκαλύψεων υψίστης σπουδαιότητος, αι οποίαι θα δημοσιευθούν
συν τω χρόνω.
[*Ήδη (1962) εδημοσιεύθησαν δέκα τόμοι με τον τίτλον «ΔΙΔΑΧΑΙ»].
Τρις επισκεφθείσα τους Αγίους Τόπους, έγραψε και εν εμπνευσμένον Ημερολόγιον των
μερών εκείνων. …
Ο πεφωτισμένος Γυμνασιάρχης Καλύμνου κ. Γιάννης Κλ. Ζερβός, ο
οποίος υπήρξε και Διδάσκαλος της και εις εκ των ολίγων, οίτινες αντελήφθησαν την
Ξανθίππην, και όστις κατά μέρος μόνον εγνώρισε τας δι’ αυτής δοθείσας αποκαλύψεις,
έδωσε μίαν κατά το δυνατόν ακριβή και ψυχολογημένην εικόνα της πραγματικής
υπάρξεως της Ξανθίππης εις τον επικήδειον λόγον του. …
[*Πόνημα του Γυμνασιάρχου και «Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΞΑΝΘΙΠΠΗΣ»,
Αθήναι 1951]
Μετά τον κ. Γυμνασιάρχην εξεφώνησε τον επικήδειον λόγον του ο
τελειόφοιτος της Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μιχ. Γ. Σωτηρίου. …
Έτερος Διδάσκαλος της, ο κ. Θεόδωρος Κουλιανός, απήγγειλε επιτάφιον
ποίημα. …
Η δε Ιουλία, η πρώτη μαθήτρια της Ξανθίππης, σε κείμενο της
καταλήγει ως εξής:
«… Με πένθος λοιπόν
χριστιανικόν θα περνούμεν τις ημέρες μας, μέχρι της στιγμής, που θα ηχήση η φωνή
του Αρχαγγέλου, η σάλπιγξ της μελλούσης Κρίσεως, κατά την οποίαν θα μετατραπή η
Γη και όλος ο κόσμος θα ανακαινισθή, για να σε δούμεν τότε, Ξανθίππη μας, όχι
πλέον όπως τώρα μέσα στο μνήμα, που προκαλείς τα δάκρυα, αλλά με ιματισμόν
περιχρυσωμένον, ωσάν βασιλόπαιδα, εστεφανωμένην με τους ολολεύκους κλάδους της
παρθενίας, σοφήν, λαμπράν, ένδοξον και μεγαλοπρεπή, αξίαν της μεγάλης σου
αποστολής και των πλουσίων σου αρετών, ω πολυαγαπημένη και αξέχαστη μας
Ξανθίππη !
[Τη 13η Μαίου 1935]»
Και τέλος το ακόλουθον ποίημα, ανωνύμως σταλέν εις την Κυρίαν
Βουβάλη δια να τεθή εις την πλάκα του Τάφου της Ξανθίππης, ημπορεί να είπη τις,
ότι απηχεί την φωνήν της ψυχής ολοκλήρου του λαού της Καλύμνου δια το επίλεκτον
τέκνον αυτής:
ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΗΣ ΞΑΝΘΙΠΠΗΣ
Υπό την σκέπην τον Ναού της
τον Θεού Ειρήνης
Κοιμάται τον αιώνιον τον ύπνον της γαλήνης
Κόρη αγνή, που εις αυτόν τον κόσμο, όσον ζούσε
Ένα μονάχα ιερόν σκοπόν ακολουθούοε,
Πώς με το Φως της πίστεως τους πάντας να φωτίση
Kαι εις τον δρόμον της αγνής ζωής να οδηγήση·
Υπήρξεν οδηγός φωτός, πνεύμα ευεργεσίας,
Ερμηνευτής θεόπνευστος της Θείας Αληθείας.
Παρήγορος και βοηθός κάθε δυστυχισμένου.
Και πρόθυμος θεραπευτής του κάθε πονεμένου.
ΙΙόνους μόνον εγνώρισε το αδύνατο κορμί της,
Ως ότου εις τουs ουρανούς πέταξεν η ψυχή της.
Και έφθασεν ολόφωτη στα δώματα του ΙΙλάστου,
Ακολουθούσα ευπειθώς τας υψηλάς Βουλάς Του.
Η μνήμη της η αγαθή ας είναι αιωνία !
Για τους αγαπημένους της γλυκειά παρηγορία !
2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου