"Απερινόητη αγάπη "

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς  -  "Η Κυριακή του Ασώτου"
[Λουκ. ιε΄ 11-32]

Η απερινόητη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο φαίνεται από την μεγάλη Του υπομονή, τη μεγάλη συγχωρητικότητά Του και τη μεγάλη χαρά Του.
Τέτοια αγάπη στη γη μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη μητρική.
Ποιος έχει μεγαλύτερη υπομονή προς κάθε πλάσμα στη γη, απ’ όση έχει μια μητέρα για το παιδί της; Ποιος έχει μεγαλύτερη συγχωρητικότητα από τη μητέρα; Ποιος κλαίει από χαρά όταν βλέπει τον μετανιωμένο αμαρτωλό, όσο μια μητέρα που βλέπει τη βελτίωση του παιδιού της;

Από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος, η μητρική αγάπη ξεπεράστηκε μόνο από τον Κύριο Ιησού Χριστό, με την αγάπη Του για τους ανθρώπους.
Η υπομονή Του τον οδήγησε στα φοβερά πάθη Του στον σταυρό.
Η συγχωρητικότητά Του πήγαζε από την καρδιά και τα χείλη Του, ακόμα κι όταν βρισκόταν στον σταυρό. Η χαρά Του γι’ αυτούς που μετανοούσαν, απάλυνε τους πόνους της στοργικής ψυχής Του.

Μόνο η θεία αγάπη ξεπερνάει τη μητρική. Μόνο ο Θεός μας αγαπά περισσότερο από την ίδια τη μάνα μας. Μόνο Εκείνος μας συγχωρεί πιο εύκολα από εκείνη.
Μόνο ο Θεός χαίρεται περισσότερο από τη μητέρα μας όταν εμείς βελτιωνόμαστε.
Αυτός που δεν έχει υπομονή μαζί μας όταν αμαρτάνουμε, δεν μας αγαπά.
Ούτε μας αγαπά αυτός που δεν μας συγχωρεί όταν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας.
Και λιγότερο απ’ όλους μας αγαπά εκείνος που δεν χαίρεται όταν βελτιωνόμαστε.

Η υπομονή, η συγχωρητικότητα κι η χαρά είναι τα τρία μέγιστα χαρακτηριστικά της θείας αγάπης. Είναι χαρακτηριστικά της ολοκληρωτικής, της πραγματικής αγάπης – αν υπάρχει πραγματική αγάπη έξω από τη θεϊκή.
Χωρίς τα τρία αυτά χαρακτηριστικά, η αγάπη δεν είναι αγάπη.
Αν δώσεις το όνομα «αγάπη» σε οτιδήποτε άλλο, είναι σα να ’δινες το όνομα «πρόβατο» σε μια κατσίκα ή σ’ ένα γουρούνι.

Στην παραβολή του Ασώτου Υιού, ο Κύριος Ιησούς μας παρουσιάζει την εικόνα της πραγματικής, της θεϊκής αγάπης.
Η εικόνα αυτή είναι ιστορημένη με τόσο ζωηρά και καθαρά χρώματα, ώστε μπροστά στα μάτια μας μοιάζει ζωντανή, όπως φαίνεται ο κόσμος μας μετά το σκοτάδι, όταν ανατέλλει ο ήλιος.

Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα τα χρώματα της εικόνας αυτής δεν ξεθώριασαν, ούτε και πρόκειται να ξεθωριάσουν όσο υπάρχουν άνθρωποι στη γη κι ο Θεός εξακολουθεί να τους αγαπά. Το αντίθετο μάλιστα. Όσο πιο αμαρτωλοί γίνονται οι άνθρωποι, τόσο πιο ζωντανή μοιάζει η εικόνα, τόσο πιο φρέσκια.

 

agiosthomas – 2φΑ

                                                

Share