Η επέκταση του ωραίου

-  Jean Onimus
ΌΛΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ

Πέρα από την άμορφη Τέχνη ανακαλύπτουμε μια αισθητική πρόσληψη όλων των πραγμάτων, όποια κι αν είναι αυτά. Η επέκταση του ωραίου γίνεται ολοκληρωτική· είναι μια ικανότητα προσδοχής καταπληκτικά ανοιχτή.

Ο σουρρεαλισμός έκανε το ξεκίνημα· μάς έμαθε ότι το κάθε τι μπορεί να είναι πηγή θεωρίας. Ο κριτικός Pierre Gueguen, με αφορμή τη σύγχρονη τέχνη, μίλησε για λύτρωση της ύλης. Και πραγματικά έφτασε ένας γλύπτης, όπως ο Giorgio di Giorgi, να βάλει ένα χαλίκι επάνω σε βάθρο, για να γίνει το χαλίκι αυτό καλλιτεχνικό αντικείμενο.
Ο Eluard έλεγε: «Αν θα το θέλαμε... όλα θα μπορούσαν να είναι ένα θαύμα».
Ακριβώς πολλοί από τους σύγχρονούς μας, καλλιτέχνες τουλάχιστον και ποιητές, θέλησαν να είναι όλα ένα θαύμα κι έτσι μάθαμε να βρισκόμαστε σε κατάσταση εκστατικού θαυμασμού, μεταμορφώνοντας εσωτερικά τη συνείδησή μας.

Η ματιά πολλών ανθρώπων του καιρού μας, ιδιαίτερα των νέων, αναζητεί με λαχτάρα καταλυτική την αληθινή θεωρία. Αρκεί ένας σταλακτίτης, ένα κομμάτι κάρβουνο μεταλλουργίας, μια ρίζα δουλεμένη από τα νερά του ποταμού ή της θάλασσας, για να ξεπλυθεί το βλέμμα μας από τη χρησιμοθηρική βρωμιά και να ξαναβρεί την αθωότητα.
Συχνά στο πιο οργανωμένο περιβάλλον, εκεί όπου όλα τα αντικείμενα έχουν πρακτικό σκοπό, π.χ. στο γραφείο κάποιου γενικού διευθυντού, βρίσκουμε ένα κοχύλι, ένα χαλίκι, μια πέτρα με ακανόνιστο σχήμα. Με αυτά θα μπορέσει ο κάτοχος να ξεκουράσει για λίγο το βλέμμα του, να έχει ένα διάλειμμα, βυθισμένος καθώς είναι στις τεχνικές του ασχολίες.

Όλοι εμείς, που η αστική ζωή μάς χωρίζει από τα φυσικά πράγματα, νιώθουμε βαθιά την ανάγκη να γυρίσουμε στην αθωότητα.

πΖ – 2φ

                                                                                               

Share