Μη σκιάζεστε τα σκότη...

 

Τό Κρυφό Σχολειό

[Τὸ ποίημα εἶναι τοῦ Ἰωάννη Πολέμη (1862-1924) καὶ ἀγαπήθηκε καὶ ἀπαγγέλθηκε ὅσα λίγα ἀπὸ τὸν λαό. Πολεμήθηκε ὅμως καὶ πολεμιέται ἀπὸ τοὺς  ἐκκλησιομάχους, γιατὶ προβάλλει τὴν προσφορὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κατὰ τὴν φρικτὴ ὀθωμανικὴ σκλαβιά. Ὅπως γράφει ὁ Στρατῆς Μυριβήλης: «Ἄν ὑπάρχουμε σήμερα  σὰν ἑλληνικὴ φυλή, εἶναι γιατὶ κρατηθήκαμε ἀπὸ τὸ ἄμφιο τῆς θρησκείας μας ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια».
Τὸ Κρυφὸ Σχολειὸ δὲν εἶναι μῦθος ἀλλὰ γεγονὸς πραγματικὸ καὶ ὑπάρχουν πλῆθος μαρτυριῶν γιὰ τὴν παρουσία του.]

Ἀπ’ ἔξω μαυροφόρα ἀπελπισιά,
πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι·
καὶ μέσα στὴ θολόκτιστη ἐκκλησιὰ
-στὴν ἐκκλησιὰ ποὺ παίρνει κάθε βράδυ
τὴν ὄψι τοῦ  σχολειοῦ-
τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ κανδηλιοῦ
τρεμάμενο τὰ ὀνείρατα ἀναδεύει
καὶ γῦρο τὰ σκλαβόπουλα μαζεύει.

Ἐκεῖ καταδιωγμένη κατοικεῖ
tοῦ σκλάβου ἡ ἁλυσόδετη πατρίδα·
βραχνὰ ὁ παπᾶς, ὁ δάσκαλος, ἐκεῖ
θεριεύει τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα
μὲ λόγια μαγικά.
Ἐκεῖ ἡ ψυχὴ πικρότερο ἀγροικᾷ
τὸν πόνο τῆς σκλαβιᾶς της, ἐκεῖ βλέπει
τὶ ἔχασε, τὶ ἔχει, τὶ τῆς πρέπει.

Κι ἀπ’ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ψηλά,
ποὺ ἐβούβαινε τὰ στόματα τῶν πλάνων
καὶ ρίχνει καὶ συντρίβει καὶ κυλᾷ
στὴν ἄβυσσο τοὺς θρόνους τῶν τυράννων,
κι ἀπ’ τὴ σιγαλιά,
ποὺ δένει στὸν λαιμὸ πνιγμοῦ θηλειά,
κι ἀπ’ τῶν προγόνων τ’ ἄφθαρτα βιβλία
ποὺ δείχνουν τὰ πανάρχαια μεγαλεῖα,
ἕνας ψαλμὸς ἀκούγεται βαθύς,
σὲ μελῳδίες ἑνὸς κόσμου ἄλλου,
κι ἀνατριχιάζει ἀκούοντας καθεὶς
προφητικὰ τὰ λόγια τοῦ δασκάλου
μὲ μιὰ φωνὴ βαρειά:
«Μὴ σκιάζεσθε τὰ σκότη! ἡ ἐλευθεριὰ
σὰν τῆς αὐγῆς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι
τῆς νύχτας τὸ ξημέρωμα θὰ φέρει.

 

fb – 2fA

Share