- ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…
Μια πραγματικότητα για τα παιδιά, με τη αμεσότητα της αλήθειας και τη διάρκεια
της αιωνιότητας και μια φαντασίωση για τους μεγάλους, που οι αλήθειες τους
έχουν ξεθωριάσει και η αιωνιότητα τους έχει κομματιαστεί σε στιγμές.
Αυτό είναι το καλοκαίρι.
Δεν είναι κάτι
ολόκληρο, μια συμπαγής αίσθηση ελευθερίας, μα ενενήντα μέρες θεωρητικά ή μόνο
μια βδομάδα πρακτικά ενεργητικής ψευδαίσθησης διακοπών από τη δουλειά με την
έννοια της δουλείας και ξεκούρασης από τους κόπους μιας χρονιάς άδειας ή ίσως
και μόνο τελικά, μια αίσθηση αδράνειας, ένα μούδιασμα απογοήτευσης, σαν να
βλέπεις πως το τρένο έφυγε κι εσύ είσαι εδώ.
Γιατί τα παιδιά
πρέπει να ωριμάζουν και να βρίσκουν το νόημα της αλήθειας και της αιωνιότητας
στη ζωή τους, πέρα από τις ψευδαισθήσεις της στιγμής.
Κι αυτό γίνεται, κοιτάζοντας κάποιος το παιδί μέσα του.
Αν μπει στη
«λογική» και στα «οράματα» της κοινωνίας των μεγάλων, θα δει μόνο προϊόντα
τυποποιημένα που έχουν λήξει, ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα σε επίδειξη, και σκοτεινό
διαδίκτυο…
Θα σκύψει τότε
στον τυχαίο διπλανό του, χωρίς καν να του ρίξει μια ματιά και θα του ψιθυρίσει:
- Το χάσαμε το καλοκαίρι, πατριώτη….
Μ – 2φΑ
