Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022

"Ἀδιάβατες ἄβυσσοι.. "

 

-  Παύλος Ευδοκίμωφ
[Ἀπό τό βιβλίο «Ἡ πάλη μέ τόν Θεόν»,
ἐκδ. Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος Πατερικῶν Μελετῶν, Θεσσαλονίκη 1981]

Πάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς θορύβους τοῦ κόσμου, ἂν ξέρωμε νὰ ἀκοῦμε, τὸ νόημα τῶν πραγμάτων μᾶς θέτει ἐρωτήματα.
Περισσότερο παρὰ ποτὲ ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξις συνεπάγεται μιὰν ἀπαίτησι ἀναπόφευκτης σαφήνειας, θέτει τὴν μόνη σο­βαρὴ ἐρώτησι, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀπευθυνθῇ σὲ κάθε
ἄν­θρωπο.
Στὸ ἐπίπεδο τῆς συνειδήσεως ξεγυμνωμένης ἀπὸ κάθε προκατάληψι, ὁ πιστὸς ἄνθρωπος τοῦ 20οῦ αἰῶνος καλεῖται νὰ εἰπῇ: τί εἶναι Θεός; καὶ ὁ ἄθεος ἄνθρωπος, ὁ ἀρνητής, νὰ καθορίση ποιό εἶναι τὸ ἀντικείμενο τῆς ἀρνήσεώς του.

Ἡ ἐρώτησις ξαφνιάζει καὶ ἂν ἡ ἀπάντησις ἀργῇ νὰ ἔλθῃ, ἡ σιωπὴ εἶναι δροσιστική.
Αὐτὴ ἡ ἐρώτησις εἶναι ἀποκαλυπτικὴ γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο, εἶναι ἕνας τρόπος ἀκόμα νὰ τοῦ εἰπῇς: ποιός εἶσαι;

Ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἔλεγε: ὁ Θεὸς εἶναι Δημιουργός, Προνοητής, Σωτήρ, ἐπαναλαμβάνει τὰ κεφάλαια ἑνὸς ἐγχειριδίου ἢ δίνει δείγματα μιᾶς θεωρητικῆς στάσεως, μιᾶς διαλεκτικῆς ἀποστάσεως ἀνάμεσα στὸν Θεὸ καὶ σ’ αὐτόν. Στὴν περίπτωσι αὐτὴ ὁ Θεὸς δὲν εἶναι τὸ πᾶν, ποὺ ἁρπάζει κανεὶς μὲ πάθος καὶ αὐθορμητισμὸ σὲ μιὰν ἄμεση παράδοσι τῆς ἀποκαλύψεώς του.

Ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ αὐστηροὺς ἀσκητές, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ἔλεγε ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ ἀγαποῦμε τὸν Θεὸν ὅπως ἕνας ἐραστὴς τὴν ἐρωμένη του.
Ἕνας ἐρωτευ­μένος, ἕνας παθιασμένος γιὰ τὸ ἀντικείμενό του, θὰ ἔλεγε: «Μά, εἶναι τὸ πᾶν!., εἶναι ἡ ζωή μου!… δὲν ὑπάρχει τίποτε ἄλλο!… ὅλα τὰ ἄλλα δὲν ἔχουν καμμιὰ σημασία, εἶναι ἀνύπαρκτα».
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, στὸ κορύφωμα τῆς καταπλήξεώς του, ἀφήνει ἁπλὰ νὰ ξεφύγη ἡ φράσις τοῦ Ἄσματος: «Σύ, ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου».

Ὁ ἀθεϊσμὸς δὲν ἀρνεῖται παρὰ μιὰν ἰδεολογία, ἕνα σύστημα, μιὰ θεωρία, τῶν ὁποίων ὁ ἄνθρωπος τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς ἔκαμε κατάχρησι· δὲν ἀρνεῖται τὴν θεία πραγματικότητα, ἡ ὁποία δὲν ἀποκαλύπτεται παρὰ μόνο διὰ τῆς πίστεως.

Ἡ πατερικὴ παράδοσις παραιτεῖται ἀπὸ κάθε ὁρισμό, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι πέραν ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινο λόγο: «Πᾶν νόημα… εἴδωλον Θεοῦ πλάττει καὶ οὐ Θεὸν καταγγέλλει», ὁμολογεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος.
Ἡ λέξις Θεὸς γιὰ τοὺς Πα­τέρες εἶναι μιὰ κλητικὴ ποὺ ἀπευθύνεται στὸν Ἄρρητο.

Ἡ δυσκολία προκειμένου γιὰ τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι μικρότερη.
Αὐτὴ ἔκαμε ἤδη τὸν Θεόφιλον Ἀντιοχείας νὰ εἰπῇ: «Δεῖξόν μοι τὸν ἄνθρωπόν σου, κἀγώ σοι δείξω τὸν Θεόν μου». Τὸ θεῖο μυστήριο ἔρχεται νὰ ἀποκαλυφθῇ μέσα στὸν καθρέπτη τοῦ ἀνθρωπίνου.
Ὁ Ἀπόστολος Πέ­τρος ὁμιλεῖ γιὰ τὸν «κρυπτὸν τῆς καρδίας ἄνθρωπον».
Ὁ κρυπτὸς Θεός, ὁ μυστηριώδης, ὁ κεκρυμμένος ἐδημιούργησε τὸ ἄλλο ἐγώ του: τὸν κρυπτὸν ἄνθρωπον, ἄνθρωπο μυστη­ριώδη.
Ἡ πνευματικὴ ζωὴ ἀναβλύζει μέσα στοὺς «λειμῶνες τῆς καρδιᾶς», μέσα στοὺς ἐλεύθερους χώρους της, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὰ τὰ δύο μυστηριώδη ὄντα, ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἄνθρωπος, θὰ συναντηθοῦν ἐκεῖ.

«Οὐ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται».
Αὐτὴ ἡ βιβλικὴ προειδοποίησις γιὰ τοὺς Πατέρες σημαίνει: δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε τὸν Θεὸ μὲ τὸ φῶς τοῦ λογικοῦ μας. Δὲν μποροῦμε ποτὲ νὰ δώσωμε ὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ, γιατὶ κάθε ὁρισμὸς εἶναι ἕνας περιορισμός. Καὶ ἐν τούτοις, «ὁ Θεὸς μᾶς εἶναι περισσότερον οἰκεῖος ἀπ’ ὅ,τι ὁ ἴδιος ὁ ἐαυτός μας».

Ἔχοντας ὁροθετήσει ἔτσι τὶς ἀδιάβατες ἀβύσσους, ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει εὐθὺς τὸ μυστηριῶδες ταίριασμά τους: «ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται».
Ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπερβαίνει τὴν ἴδια του ὑπερβατικότητα γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὸν τραβᾶ ἀπὸ τὸ μηδέν του καὶ τὸν καλεῖ μὲ τὴν σειρά του νὰ ὑπερβῇ τὴν ἐνδοκοσμικότητά του πρὸς τὸν Ἅγιο.
Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ τὸ κάνῃ, διότι ὁ Ἅγιος (ὁ Θεός) θέλησε νὰ πάρη τὴν δική του μορφή. Πολὺ περισσότερο, ὁ «Ἀνὴρ ὀδύνης» μᾶς κάνει νὰ δοῦμε τὸν «Ἄνδρα ἐπιθυμιῶν»: τὸν αἰώνιο Μαγνήτη, ποὺ μαγνητίζει κάθε ἀγάπη καὶ εἰσδύει μέσα μας γιὰ νὰ μπορέσωμε νὰ
ἀνα-ζήσωμε ἐν αὐτῷ.

Λέγει σὲ κάθε ψυχή: «Θές με ὡς σφραγῖδα ἐπὶ τὴν καρδίαν σου, ὡς σφραγῖδα ἐπὶ τὸν
βρα­χίονά σου· ὅτι κραταιὰ
 ὡς θάνατος ἀγάπη… περίπτερα αὐτῆς περίπτερα πυρός, φλόγες αὐτῆς».

 

tomtb – 2φΑ

                                      


Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022

"Το θαύμα "

 



-  π. Βασίλειος Θερμός
[από άρθρο στα ΝΕΑ, 29-30 Οκτωβρίου 2022]


….  Για τους ορθολογιστές κάθε συζήτηση για υπερφυσικό είναι σκοταδισμός.
Με άλλα λόγια, επιδιώκουν έναν Χριστιανισμό «εξημερωμένο» και ευθυγραμμισμένο σύμφωνα με τα δικό τους αυτονόητα.
Όμως οι αληθινοί πιστοί έχουν επίγνωση ότι ζουν συνεχώς μέσα σε θαύματα.  
Η προσωπική σχέση με τον Χριστό είναι το σημαντικότερο από αυτά.

Σωστά πολλοί βλέπουν το θαύμα ως το έκτακτο ασυνήθιστο γεγονός, που φέρνει μαζί της η πίστη. Και αν δεν υπάρχει το υπερφυσικό, αν ο Θεός δεν έχει την ικανότητα να καταργεί τους φυσικούς νόμους, τότε τι είναι πίστη;
Αυθυποβολή;
Αλλά τότε ελάχιστα διαφέρει από τη θεραπεία που φέρνει το πλασέμπο, δηλαδή το εικονικό φάρμακο.

Στα Ευαγγέλια τα θαύματα ονομάζονται σημεία, δηλαδή σημάδια.
Τίνος; Της ερχόμενης Βασιλείας του Χριστού.
Γι' αυτό και η προσοχή πρέπει να στραφεί εκεί που δείχνουν.
"Όταν το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι, είναι ανόητο να κοιτάς το δάκτυλο."
Καλό πράγμα η θεραπεία μας. Αλλά μόνο εάν το θαύμα προκαλέσει μετάνοια, εκπληρώνει πραγματικά την αποστολή του.

Ίσως τα παραπάνω φαίνονται κάπως απόμακρα σε κάποιον που ποθεί ένα θαύμα στη ζωή του. Πολλοί είναι εκείνοι που διαμαρτύρονται λέγοντας «αν μου γινόταν το θαύμα που ζητούσα, θα με έφερνε πιο κοντά στον Θεό».
Αμφιβάλλω. Ο Ελύτης έγραψε: - "Κανείς δεν παίρνει τα δωρεάν…"

Νομίζω πως οι περισσότεροι από εμάς, μετά τον αρχικό συγκλονισμό της θαυματουργικής θεραπείας μας, θα συνεχίζαμε τη ζωή μας όπως πριν, παραδομένοι στις ίδιες προβληματικές μας συνήθειες.
Αν δεν μπορούμε να δούμε την αποκάλυψη του Θεού μέσα στον πόνο, ούτε και στην κατάργηση του θα την νιώσουμε.

Αν μπορούμε να διακρίνουμε τον Θεό και μέσο στον πόνο, τότε το θαύμα ήδη έγινε.
Είναι η απέκδυση του κελύφους της σκληρότητας και της ραθυμίας μας, προκειμένου να φθάσει μέχρι εμάς η ιλαρότητα των ακτίνων του Θεού.

 

pC – 2fA

                                                 

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2022

"Ελευθερία! "

 



Paul Elyard - "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"

«Πάνω στα τετράδια του σχολείου
Στα θρανία μου και τα δένδρα
Πάνω στην άμμο και το χιόνι Γράφω τ' όνομά σου
Πάνω σ όλες τις διαβασμένες σελίδες
Πάνω σ' όλες τις λευκές σελίδες
Στην πέτρα το αίμα το χαρτί τη στάχτη Γράφω τ' όνομά σου
Πάνω στις χρυσωμένες εικόνες
Στ' άρματα των πολεμιστών
Στην κορώνα των βασιλιάδων Γράφω τ' όνομά σου
Στη ζούγκλα και την έρημο
Στις φωλιές και τα σπαρτά
Στην ηχώ των παιδικών μου χρόνων Γράφω τ' όνομά σου
Πάνω στα θαύματα της νύχτας
Στο άσπρο ψωμί των ημερών
Στις μνηστευμένες εποχές Γράφω τ' όνομά σου
Πάνω σ' όλα τα γαλάζια κουρέλια μου
Στο μουχλιασμένο έλος του ήλιου
Στη ζωντανή λίμνη σελήνη Γράφω τ' όνομά σου
Στους αγρούς στον ορίζοντα
Στις φτερούγες των πουλιών και στο μύλο των ίσκιων
Γράφω τ' όνομά σου

Σε κάθε φύσημα της αυγής
Στη Θάλασσα και τα πλοία
Πάνω στο τρελό βουνό Γράφω τ' όνομά σου
Στον αφρό απ' τα σύννεφα
Στους ιδρώτες της καταιγίδας
Στην βροχή την πυκνή και ανούσια Γράφω τ' όνομά σου
Πάνω στα σχήματα που σπιθίζουν
Στις καμπάνες των χρωμάτων
Πάνω στη φυσική αλήθεια Γράφω τ' όνομά σου
Στα μονοπάτια που ξύπνησαν
Στους δρόμους που ξεδιπλώθηκαν
Στις πλατείες που ξεχείλισαν Γράφω τ' όνομά σου
Στη λάμπα που ανάβει
Στη λάμπα που σβήνει
Στα ενωμένα μου σπίτια Γράφω τ' όνομά σου
Στο φρούτο το κομμένο στα δύο
Του καθρέφτη και της κάμαράς μου
Στο κρεβάτι μου άδειο κοχύλι Γράφω τ' όνομά σου
Στο λαίμαργο και τρυφερό σκύλο μου
Στα ορθωμένα αυτιά του
Στο αδέξιο πόδι του Γράφω τ' όνομά σου
Στο σκαλοπάτι της πόρτας μου
Στα γνώριμά μου αντικείμενα στο κύμα της ευλογημένης φωτιάς
Γράφω τ' όνομά σου

Σε κάθε σάρκα σύμφωνη
Στο μέτωπο των φίλων μου
Σε κάθε χέρι που προσφέρεται Γράφω τ' όνομά σου
Στο κρύσταλλο των εκπλήξεων
Στα προσεκτικά χείλια
Πολύ πιο πάνω απ' τη σιωπή Γράφω τ' όνομά σου
Στα χαλασμένα καταφύγιά μου
Στους γκρεμισμένους μου φάρους
Στους τοίχους της ανίας μου Γράφω τ' όνομά σου
Στην απουσία χωρίς πόθο
Στη γυμνή μοναξιά
Στα σκαλιά του θανάτου Γράφω τ' όνομά σου
Στην υγεία που ξανάρθε
Στον κίνδυνο που εξαφανίστηκε
Στην ελπίδα χωρίς ανάμνηση Γράφω τ' όνομά σου
Και με τη δύναμη της λέξης
Ξαναρχίζω τη ζωή μου
Γεννήθηκα για να σε γνωρίσω, για να πω τ' όνομά σου
Ελευθερία!»

 

ennepe-moussa – 2φΑ

                                                                                             

"Νίκη! "



 Η ελεύθερη Ελλάδα τιμά τα ιδεώδη της!






2φΑ

                                                                         


"Όχι! "

 




- Άγγελος Σικελιανός
Το Πανανθρώπινο Εμβατήριο της Ελλάδας

μπρός! Μὲ ὀρθή, μεσούρανη
τῆς Λευτεριᾶς τὴ δᾴδα,
ἀνοίγεις δρόμο, Ἑλλάδα,
στὸν Ἄνθρωπον ... Ὀμπρός!
Ὁρμᾶνε πρῶτοι οἱ Ἕλληνες
κι ὅλοι οἱ λαοὶ σιμά Σου
-μεγάλο τ᾿ ὄνομά Σου-
βροντοφωνᾶν: «Ὀμπρός,

» ὀμπρός, νὰ γίνουμε ὁ τρανὸς
στρατὸς ποὺ θὰ νικήσει,
σ᾿ Ἀνατολὴ καὶ Δύση,
τὸ μαῦρο φίδι ὀμπρός,
» ὀμπρός, κ᾿ ἡ Ἑλλάδα σκώθηκε
καὶ διασκορπάει τὰ σκότη!
Ἀνάστα, ἡ Ἀνθρωπότη,
Κι ἀκλούθα την ... Ὀμπρός!»


 2φΑ

                                                                         

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022

"Τίποτε λιγότερο από αυτό "



-  Μητρ. Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας
[από ομιλία του, με θέμα  "Άνθρωπος και κόσμος στη θεολογία
του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού"]


….  Ο άνθρωπος κατά τον άγιο Μάξιμο, έχει ένα μοναδικό προνόμιο:
Μετέχει εξ' ίσου τού υλικού και τού νοερού κόσμου.
Αν ο Θεός ήθελε να σωθούν και να ζήσουν αιώνια μόνο τα νοερά και πνευματικά όντα, (μόνο οι ψυχές), τότε δεν θα χρειαζόταν η σάρκωση τού Λόγου. Το ότι ο Λόγος προσέλαβε σώμα υλικό, αποδεικνύει ότι ο Θεός ήθελε να φέρει σε κοινωνία και ένωση μαζί Του όλη την υλική κτίση.

Να λοιπόν η πρώτη και μεγάλη οικολογική συνέπεια της Χριστολογίας του αγίου Μαξίμου: Το φυσικό περιβάλλον, είναι προορισμένο από τον Θεό, να ανυψωθεί κι αυτό μαζί με τον άνθρωπο, σε κοινωνία με τον Ίδιο τον Θεό. Ο Θεός δεν θέλει τη σωτηρία μόνο του ανθρώπου, αλλά και όλης της κτίσεως.

Αυτός ο ύψιστος και θείος προορισμός τού υλικού κόσμου, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο αν ο άνθρωπος έδινε ελεύθερα τη συγκατάθεσή του.
Το αυτεξούσιο, δηλαδή η ελευθερία, δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο, ως πλασμένον κατ' εικόνα Θεού, και αυτό αποτελεί το διακριτικό του γνώρισμα από τα ζώα και τη λοιπή υλική κτίση.

Χωρίς την ελεύθερη συγκατάθεση τού ανθρώπου, η σωτηρία τής κτίσεως θα ήταν αποτέλεσμα εξαναγκασμού, και δεν θα είχε καμία αξία, γιατί θα προσέκρουε στην αγάπη τού Θεού. (Η αγάπη πάντοτε σέβεται την ελευθερία).

Ο άνθρωπος λοιπόν, δημιουργήθηκε ελεύθερος, να κυριαρχεί στην λοιπή υλική δημιουργία όπως μαρτυρεί και η Γραφή: "Αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε της γης, και άρχειν επί των ερπετών" κλπ, κλπ, αλλά την ελευθερία του αυτή την έλαβε από τον Θεό, όχι για να καταστρέφει, αλλά για να ενώνει με τον Θεό τον υλικό κόσμο.

Ο άνθρωπος θα γινόταν έτσι ο μικρόκοσμος, που θα μεσίτευε μεταξύ ουρανού και γης, Θεού και κόσμου. Γι' αυτό ο άγιος Μάξιμος αφιερώνει μεγάλο μέρος της διδασκαλίας του, αναλύοντας αυτό το μυστήριο της μεσιτείας.

Υπέρβαση της διαιρέσεως μεταξύ των δύο φύλων, μεταξύ παραδείσου και οικουμένης, μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ νοερών και αισθητών, και τέλος μεταξύ Θεού και κτίσεως.
Αυτός είναι για τον άγιο Μάξιμο, ο προορισμός τού ανθρώπου.
Τίποτε λιγότερο από αυτό.  ….

 

oodegr – 2φΑ

                                           

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2022

"Για σένα, με αγάπη! "

 



ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΜΕ ΑΓΑΠΗ
[Απλές, οικείες συστάσεις, που ομορφαίνουν τη ζωή]

«Να κοιμάσαι νωρίς. Η μέρα ξεκινάει από το βράδυ.
Πριν πας για ύπνο να έχεις οργανώσει την επόμενη μέρα.
Με χαρτί και μολύβι. Μην την αφήνεις να φέρει ό,τι να’ ναι. 
Οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια.
Μια φορά ζεις. Τίμα την.
Να έχεις τετράδιο με στόχους. Να το τηρείς ευλαβικά.
Να τους σκαλίζεις και να τους ξαναγράφεις.

Αυτοί είναι ο μπούσουλας της ζωής σου. Γενικά να γράφεις.
Σου κάνει καλό. Αλαφραίνει την ψυχή σου.
Να ξυπνάς νωρίς. Πολύ νωρίς.
Εάν το μυαλό σου θέλει να χουζουρέψει να μην το ακούς.
Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με το μυαλό σου.
Να περνάει το δικό σου.

Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να χαμογελάς.
Να κατεβαίνεις για περπάτημα ή για τρέξιμο όπου κι αν μένεις.
Τουλάχιστον για 20 λεπτά. Ζεσταίνει τις μηχανές σου.
Να ακούς κάτι την ώρα που περπατάς. Εμπνευσμένες ομιλίες.
Εμπνευσμένους ανθρώπους. Μ’ ένα σμπάρο 2 τρυγόνια.

Να χαμογελάς σε αυτούς που συναντάς. Να τους λες καλημέρα.
Κι ας μη σου λένε. Κάποιο λόγο θα ’χουν.
Να κοιτάς την ομορφιά τριγύρω σου. Παντού υπάρχει.
Να φτιάχνεις ένα όμορφο πρωινό. Όχι μόνο για σένα.

Να ντύνεσαι όμορφα. Να φροντίζεις τον εαυτό σου σαν να ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο. Είσαι. Απλά δε στο’ παν.
Να βρίσκεις 15 λεπτά για να διαβάζεις. Κάθε μέρα. Περιόρισε τα social.
Μην ανοίξεις τηλεόραση.

Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχει χρόνος. Εσύ θα τον βρεις.
Κανείς δεν στον χαρίζει. Να πηγαίνεις στη δουλειά σου με κέφι.
Ακόμα κι αν δεν τη γουστάρεις. Αν χρειαστεί να βρεις άλλη.

Όσο είσαι εκεί όμως, να την τιμάς.
Έτσι τιμάς τον Θεό τον εαυτό σου και τους άλλους.
Να προσφέρεις φιλανθρωπία από τον μισθό σου. Ακόμα κι αν είναι μικρός.
Για τον Θεό και τον συνάνθρωπο το κάνεις. Να δουλεύεις ομαδικά.
Και να ζεις συλλογικά. Δεν γίνεται αλλιώς.

Να τρως δεκατιανό, να προσέχεις τον εαυτό σου.
Μια μπανάνα, ένα μήλο ή κάποιο άλλο φρούτο.
Να κάνεις παρέα με τους καλύτερους. Αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω από σένα.

Μην τους φοβάσαι. Μην τους ζηλεύεις. Αυτοί θα σε πάνε παραπάνω.
Γίνεσαι όμοιος μ’ αυτούς που κάνεις παρέα. Βάλε τον πήχη ψηλά.
Να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου.
Να βοηθάς τους αδύνατους και να τους δείχνεις τον δρόμο του Θεού.
Να πίνεις μπόλικο νερό.

Και να αναπνέεις βαθιά. Να φουσκώνει η κοιλιά σου όταν το κάνεις.
Κι ας μην είναι της μόδας.
Να βλέπεις λιγότερο τηλεόραση. Μια ώρα να κόψεις τη μέρα έχεις γλιτώσει 360 ώρες, δηλαδή 9 εργάσιμες εβδομάδες τον χρόνο…
Όταν οι άλλοι θα έχουν 12 μήνες εσύ θα έχεις 14.

Να μην πιστεύεις στην τύχη.
Εσύ φτιάχνεις την ζωή σου με την βοήθεια του Θεού.
Χώνεψέ το και θα αλλάξει όλη σου η ζωή. Να τη ζεις τη ζωή.
Όταν γελάς να γελάς. Όταν κλαις να κλαις, όταν πονάς να πονάς.
Δεν είσαι από πορσελάνη. Δεν θα σπάσεις. Οι πορσελάνες είναι για τη βιτρίνα.

Να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου. Μην το φοβάσαι. Δεν είναι μοναξιά.
Είναι κακό να μην μπορείς να κάτσεις μόνος σου μαζί του και να πρέπει να ’χεις κάτι πάντα ανοιχτό.
Να προσεύχεσαι στον Θεό και θα σου δώσει λύση στα προβλήματά σου.
Να Τον ευχαριστείς για όλα όσα σου χαρίζει.

Χαμήλωσε το θόρυβο. Κλείσε τη φασαρία κι ο Θεός θα σου φανερωθεί.
Η Βασιλεία του Θεού εντός σου είναι.
Να χρησιμοποιείς και το μυαλό σου και την καρδιά σου.
Εσύ θα βρεις πότε το ένα και πότε το άλλο.
Σαν τον καλό μάγειρα, που ξέρει πότε να βάλει αλάτι και πότε πιπέρι.

Να βγαίνεις βόλτα. Να πηγαίνεις σε μέρη που θα ανεβαίνεις πνευματικά.
Η ζωή σου είναι η σχέση σου με τον Θεό, τον εαυτό σου και τους άλλους.
Να έχεις πνευματικό που θα σε οδηγήσει με ασφάλεια στην αγκαλιά του Θεού.

Να κάνεις πάντα καλές πράξεις με αγάπη. Να βοηθάς τους τριγύρω σου.
Ειδικά αυτούς που δεν ξέρεις.
Η οικογένειά σου δεν σταματάει στα παιδιά σου. Όλοι είναι οικογένειά σου.
Έτσι μόνο θα ευτυχήσεις. Δεν γίνεται αλλιώς.

Να κρατάς ημερολόγιο με τις ομορφιές της ζωής.
Κάθε μέρα έχει τουλάχιστον 100. Και να δοξάζεις για όλες τον Θεό.
Το ότι περπατάς είναι μια από αυτές. Γράψτο. Μην το προσπερνάς.
Μην κουτσομπολεύεις. Κοίτα τη δουλειά σου. Μόνο τον εαυτό σου ορίζεις.

Να ρωτάς. Να διαβάζεις. Να μην πιστεύεις όλα όσα νομίζεις.
Να εξελίσσεσαι κάθε μέρα. Μέχρι την τελευταία σου.
Να αγαπάς το διπλανό σου. Όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν έχεις άλλο.
Μη γελιέσαι.

Μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις από τον κόσμο αυτό. Χωρίς τα παιδιά σου.
Χωρίς το αμάξι σου. Χωρίς τα λεφτά σου.
Μόνο η αγάπη χωράει στις αποσκευές σου.
Αυτή που πήρες και αυτή που έδωσες. Μόνο αγάπη υπάρχει.

Γι’ αυτό είσαι εδώ.
Για να σκορπίσεις την αγάπη που σου χαρίζει ο Θεός, και πλούσιος από αυτήν να επιστρέψεις κοντά Του.

 

leimwnas – 2φΑ

                                                      

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022

"Μάτια κλειστά.. "

 



- Καλημέρα σας κ. Καθηγητά!
Υπήρξα παλαιότερα μαθητής σας και τώρα είμαι  κι εγώ καθηγητής.
- Πολύ χαίρομαι! Θεωρείς ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
- Η αλήθεια είναι, πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.

Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει τι έμεινε στο μυαλό και ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό τον νεαρό που συνάντησε τυχαία στον δρόμο, ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής.
Και εκείνος, του διηγείται την ακόλουθη ιστορία…

- Κάποια μέρα ένας συμμαθητής μου –που ήταν και φίλος μου– ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του.
Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή, του το πήρα κρυφά.
Σε λίγο το  αντιλήφθηκε και αμέσως ενημέρωσε εσάς, που είχαμε μάθημα.
Απευθυνθήκατε λοιπόν στην τάξη και είπατε:
- Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας κλάπηκε στη  διάρκεια του μαθήματος.
Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.

- Ντράπηκα τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να αποκαλυφθώ. Έπειτα, εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε. Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση.
Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο.
Έτσι και συνέβη.

Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε.
Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε, μας είπατε
«Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε!»

Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη.
Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα.
Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου όλης, και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα. Θυμηθήκατε τώρα το περιστατικό κ. καθηγητά;

- Ναι, ακούγοντάς σε, πραγματικά τα θυμήθηκα όλα.
Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είναι πως ήσουν εσύ εκείνος, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα όλους!

 

vb – 2fA

                                                     

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2022

"Κόρη μου.. "



- ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
[επιστολή του Αγίου στην πνευματική του θυγατέρα Ολυμπιάδα,
σαν «δώρο» για τον γάμο της, που μόλις είχε τελέσει]


«Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας,
ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα.
Και είναι ό,τι καλύτερο η συμβουλή του πατέρα.

Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου:
1. Ξέρω ότι θέλεις να είσαι πραγματική χριστιανή.
Και μια πραγματική χριστιανή πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται.
Γι αυτό, σε παρακαλώ, να προσέξεις την εξωτερική σου εμφάνιση.
Να είσαι απλή. Το χρυσάφι, δεμένο σε πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες
σαν και σένα. Πολύ περισσότερο το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου,
την εικόνα του Θεού, να την παραποιείς και να την αλλάζεις, μόνο και μόνο
για να αρέσεις.
Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια και να μένεις απλή στην εμφάνιση.
Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα, ας τα φορούν εκείνες, που δεν επιθυμούν
ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πει πνευματική ακτινοβολία.
Εσύ όμως, έβαλες μεγάλους και υψηλούς στόχους στη ζωή σου.
Κι αυτοί οι στόχοι σου ζητούν όλη την φροντίδα κι όλη την προσοχή.

2. Με τον γάμο, η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη
για κείνον, που σου έδωσε ο Θεός. Για κείνον, που ’γινε το μάτι της ζωής σου
και σου ευφραίνει την καρδιά. Κι αν καταλάβεις πως ο άνδρας σου σε αγαπάει
περισσότερο απ’ όσο τον αγαπάς εσύ, μη κοιτάξεις να του πάρεις τον αέρα,
κράτα πάντα τη θέση που σου ορίζει το Ευαγγέλιο.

3. Εσύ να ξέρεις ότι είσαι γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό
από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα
των δύο φύλων και προσπάθησε να καταλάβεις τα καθήκοντα του γάμου.
Στην εφαρμογή τους θα δεις πόση αντοχή χρειάζεται για ν’ ανταποκριθείς,
όπως πρέπει, σ’ αυτά τα καθήκοντα, αλλά και πόση δύναμη κρύβεται
στο ασθενές φύλο.

4. Θα ξέρεις, πόσο εύκολα θυμώνουν οι άνδρες. Είναι ασυγκράτητοι
και μοιάζουν με λιοντάρια. Σ’ αυτό το σημείο η γυναίκα πρέπει να είναι
δυνατότερη και ανώτερη. Πρέπει να παίζει το ρόλο του θηριοδαμαστή.
Τι κάνει ο θηριοδαμαστής όταν βρυχάται το θηρίο; Γίνεται περισσότερο ήρεμος
και με την καλοσύνη καταπραΰνει την οργή.
Του μιλάει γλυκά και μαλακά, το χαϊδεύει, το περιποιείται και πάλι
το χαϊδεύει κι έτσι το καταπραΰνει.

5. Ποτέ μη κατηγορήσεις και αποπάρεις τον άνδρα σου για κάτι
που έκανε στραβό. Ούτε πάλι για την αδράνειά του, έστω κι αν
το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ήθελες εσύ. Γιατί ο διάβολος
είναι αυτός, που μπαίνει εμπόδιο στην ομοψυχία των συζύγων.

6. Να έχετε κοινά τα πάντα και τις χαρές και τις λύπες.
Γιατί ο γάμος, όλα σας τα έκανε κοινά. Κοινές και οι φροντίδες,
γιατί έτσι το σπίτι θα στεριώσει.
Να συμβάλλεις εκφράζοντας τη γνώμη σου, ο άνδρας όμως ας αποφασίζει.

7. Όταν τον βλέπεις λυπημένο, συμμερίσου τη λύπη του εκείνη την ώρα.
Γιατί είναι μεγάλη ανακούφιση στη λύπη, η λύπη των φίλων.
Όμως αμέσως να ξαστεριάζει η όψη σου και να ’σαι ήρεμη χωρίς αγωνία.
Η γυναίκα είναι το ακύμαντο λιμάνι για τον θαλασσοδαρμένο σύζυγο.

8. Να ξέρεις ότι η παρουσία σου στο σπίτι σου είναι αναντικατάστατη,
γι’ αυτό πρέπει να το αγαπήσεις μ’ όλες τις φροντίδες του νοικοκυριού.
Να το βλέπεις σαν βασίλειό σου, και να μη συχνοβγαίνεις από το κατώφλι.
Άφησε τις έξω δουλειές για τον άνδρα.

9. Πρόσεχε τις συναναστροφές σου. Πρόσεξε τις συγκεντρώσεις,
που πηγαίνεις. Μην πας σε άπρεπες συγκεντρώσεις, γιατί είναι μεγάλος
κίνδυνος για την αγνότητά σου.
Αυτές οι συναναστροφές αφαιρούν την ντροπή κι από τις ντροπαλές,
σμίγουν μάτια με μάτια, κι όταν φύγει η ντροπή γεννιούνται όλα τα χειρότερα
κακά («αιδώς οιχομένη, πάντων γενέτειρα κακίστων»).
Τις σοβαρές όμως συγκεντρώσεις με συνετούς φίλους να τις επιζητείς,
για να εντυπώνεται στον νου σου ένας καλός λόγος ή κάποιο ελάττωμα
να κόψεις ή να καλλιεργήσεις τους δεσμούς σου με εκλεκτές ψυχές.

Μην εμφανίζεσαι ανεξέλεγκτα σε οποιονδήποτε, αλλά στους σώφρονες
συγγενείς σου, στους ιερείς και σε σοβαρούς νεώτερους ή ηλικιωμένους.
Μην συναναστρέφεσαι φαντασμένες γυναίκες, που έχουν τον νου τους
στο έξω, για επίδειξη. Ούτε ακόμα άνδρες ευσεβείς, που ο σύζυγός σου
δεν θέλει στο σπίτι, αν και συ τόσο πολύ τους εκτιμάς.
Υπάρχει για σένα πιο ακριβό πράγμα από τον καλό σου σύζυγο,
που τόσο αγαπάς;

10. Επαινώ τις γυναίκες, που δεν τις ξέρουν οι πολλοί άνδρες.
Μην τρέχεις σε τραπέζια κοσμικά και ας είναι για γάμο ή για γενέθλια.
Εκεί ανάβουν άνομοι πόθοι, με τους χορούς, τους πήδους και τα γέλια,
την ψεύτικη ευχαρίστηση, που παραπλανούν ακόμη και τους αγνούς
και σώφρονες.
Και η αγνότητα είναι τόσο λεπτό πράγμα! Σαν το κερί στις ακτίνες
του ήλιου! Απόφευγε ακόμα και στο σπίτι σου τα κοσμικά τραπέζια.
Αν μπορούσαμε να περιορίσουμε τις ορέξεις της κοιλιάς, θα κυριαρχούσαμε
στα πάθη μας.

11. Κράτα την μορφή σου γαλήνια και μην την αλλοιώνεις
ούτε με μορφασμούς, όταν είσαι θυμωμένη. Στολίδια τ’ αυτιά να ’χουν
όχι μαργαριτάρια, αλλά ν’ ακούν καλά λόγια και να βάζουν για τα άσχημα
λουκέτο στον νου.
Έτσι, είτε κλειστά είναι, είτε ανοιχτά, η ακοή θα μένει αγνή.

12. Όσο για τα μάτια, είναι κείνα, που δείχνουν όλο το εσωτερικό της ψυχής.
Ας σταλάζει αγνό κοκκίνισμα η παρθενική ντροπή κάτω από τα βλέφαρά σου
και ας προκαλεί τη σεμνότητα και την αγνή ντροπή σε όσους σε βλέπουν
και σ’ αυτόν ακόμα τον σύζυγό σου.
Είναι πολλές φορές προτιμότερο, για πολλά πράγματα, να κρατάς κλειστά
τα μάτια, χαμηλώνοντας το βλέμμα.

13. Και τώρα στη γλώσσα. Θα  ’χεις πάντα εχθρό τον άνδρα σου, αν έχεις
γλώσσα αχαλίνωτη, έστω κι αν έχεις χίλια άλλα χαρίσματα.
Γλώσσα ανόητη, βάζει πολλές φορές σε κίνδυνο και τους αθώους.
Προτίμα κι όταν ακόμα έχεις δίκιο, τη σιωπή. Είναι προτιμότερη,
για να μη ριψοκινδυνεύσεις να πεις ένα άτοπο λόγο.
Κι αν έχεις την επιθυμία να λες πολλά, το καλύτερο είναι να σωπαίνεις.

Πρόσεχε ακόμα και το βάδισμά σου. Μετράει στη σωφροσύνη.

14. Και τούτο πρόσεξε και άκουσε: Μην έχεις αδάμαστη σαρκική ορμή.
Πείσε και τον άνδρα σου να σέβεται τις ιερές ημέρες.
Γιατί οι νόμοι του Θεού είναι ανώτεροι από την εικόνα του Θεού.

15. Αν από μένα τον γέροντα πήρες κάποιο λόγο πνευματικό, σου συνιστώ
να τον φυλάξεις στα βάθη της ψυχής σου.
Έτσι, με ότι πήρες από αυτά που άκουσες και με την ηθική σου ανωτερότητα,
θα θεραπεύσεις τον εξαίρετο σύζυγό σου και περίφημο πολίτη
από την υπερηφάνεια.

16. Αυτό τώρα το παρόν δώρο, κειμήλιο σου το προσφέρω.
Αν θέλεις πάλι να σου ευχηθώ και το καλύτερο, σου εύχομαι να γίνεις
αμπέλι πολύκαρπο, με τέκνα τέκνων, για να δοξάζεται από περισσότερους
ο Θεός, για τον οποίον γεννιόμαστε και προς τον Οποίον πρέπει απ’ αυτή
τη ζωή να οδεύουμε».

 

ekklisiaonline – 2φΑ

                                                                                          

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2022

"Χρόνος αξέχαστος "

 



Παύλος Ευδοκίμωφ  -  Το ξεκίνημα της πνευματικής ζωής
[Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος]

 

Εκτός σπανίων εξαιρέσεων, η πνευματική ζωή γεννιέται μέσα σ’ ένα γεγονός, που το αποκαλούμε «μεταστροφή».
Είναι ένα γεγονός υποβλητικό, μια ισχυρή συγκίνηση, που ακολουθείται από το σαφές πέρασμα από μια κατάσταση σε μιαν άλλη.

Σαν ένα φως που αποκαλύπτει τα σκοτάδια, ξεσκεπάζει δια μιας το ανεπαρκές και ανυπόστατο παρόν και προσανατολίζει προς τις ανοιχτές πόρτες ενός νέου κόσμου.
Αυτή η έναρξη μιας υποσχέσεως εντελώς παρθενικής, οδηγεί σε αποφασιστικές μεταβολές και συνεπάγεται την χαρούμενη δέσμευση του όλου είναι μας.

Ακόμη και εκείνοι που κληρονομούν την πίστη από την παιδική τους ηλικία, περνούν αργά ή γρήγορα από την συνειδητή ανακάλυψή της, από μια οικειοποίηση εντελώς προσωπική και πάντοτε συγκλονιστική.

Μια μελέτη, μια συνάντηση, ένας στοχασμός κάνουν να αναβλύσει ένα απότομο και δυνατό φως. Στο φέγγος του όλα ρυθμίζονται.
Είναι η θρησκευτική άνοιξη μ' ένα εύθυμο μοζαρτικό τόνο· όπως οι νέοι βλαστοί γεμάτοι χυμό, το ανθρώπινο ον αισθάνεται διεσταλμένο από μια χαρά εκπληκτική, από μιαν αυθόρμητη συμπάθεια για όλα και για τον καθένα.

Χρόνος αξέχαστος: σαν μια γιορτή φωτισμένη με χίλιες λάμψεις, μας κάνει να δούμε στον Θεό το πρόσωπο του Πατέρα, που με χαμόγελο βγαίνει να προϋπαντήσει το παιδί του.

 

πΖ – 2φΑ

                                                     

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2022

"Σαν καπνός ονείρου.. "



 

-  Οδυσσέας Ελύτης
"Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας"


Δ´
 
Τώρα κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη
M’ ένα σταματημένο αγέρα στα ήσυχα μαλλιά
M’ ένα κλαδάκι λησμονιάς στ’ αριστερό του αυτί
Mοιάζει μπαξές που τού ’φυγαν άξαφνα τα πουλιά
Mοιάζει τραγούδι που το φίμωσαν μέσα στη σκοτεινιά
Mοιάζει ρολόι αγγέλου που εσταμάτησε
Mόλις είπανε «γεια παιδιά» τα ματοτσίνορα
Kι η απορία μαρμάρωσε...
 
Κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη.
Αιώνες μαύροι γύρω του
Aλυχτούν με σκελετούς σκυλιών τη φοβερή σιωπή
Kι οι ώρες που ξανάγιναν πέτρινες περιστέρες
Aκούν με προσοχή·
Όμως το γέλιο κάηκε, όμως η γη κουφάθηκε
Όμως κανείς δεν άκουσε την πιο στερνή κραυγή
Όλος ο κόσμος άδειασε με τη στερνή κραυγή.
 
Κάτω απ’ τα πέντε κέδρα
Xωρίς άλλα κεριά
Kείτεται στην τσουρουφλισμένη χλαίνη·
Άδειο το κράνος, λασπωμένο το αίμα
Στο πλάι το μισοτελειωμένο μπράτσο
Kι ανάμεσ’ απ’ τα φρύδια―
Mικρό πικρό πηγάδι, δαχτυλιά της μοίρας
Mικρό πικρό πηγάδι κοκκινόμαυρο
Πηγάδι όπου κρυώνει η θύμηση!
Ω! μην κοιτάτε, ω μην κοιτάτε από πού του-
Aπό πού του ’φυγε η ζωή. Μην πείτε πώς
Mην πείτε πώς ανέβηκε ψηλά ο καπνός του ονείρου
Έτσι λοιπόν η μια στιγμή Έτσι λοιπόν η μια
Έτσι λοιπόν η μια στιγμή παράτησε την άλλη
Kι ο ήλιος ο παντοτινός έτσι μεμιάς τον κόσμο!
 

snhell – 2φΑ

                                               

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2022

"Τρόποι προσευχής "

 


Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
[Από τον λόγο "Περί των τριών τρόπων της προσευχής"]


…  Τρεις είναι οι τρόποι της προσοχής και της προσευχής, με τους οποίους η ψυχή ή υψώνεται ή γκρεμίζεται· υψώνεται όταν τους μεταχειρίζεται σε κατάλληλο καιρό, γκρεμίζεται όταν τους κατέχει παράκαιρα και ανόητα.
Η νήψη και η προσευχή είναι δεμένες όπως η ψυχή με το σώμα, και η μία χωρίς την άλλη δεν μπορεί να σταθεί… Πρώτα η νήψη αντιστέκεται στην αμαρτία, σαν εμπροσθοφυλακή, και κατόπιν ακολουθεί η προσευχή, η οποία θανατώνει παρευθύς και αφανίζει όλους εκείνους τους αισχρούς λογισμούς που εξουδετέρωσε πρωτύτερα η προσοχή· γιατί αυτή μόνη της δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.

Της πρώτης προσευχής τα ιδιώματα είναι τα εξής:
Όταν κανείς στέκεται σε προσευχή και σηκώνει στον ουρανό τα χέρια και τα μάτια και τον νου του και σχηματίζει ο νους του θεία νοήματα και ουράνια κάλλη, ταξιαρχίες Αγγέλων και κατοικητήρια Αγίων και γενικά, όλα όσα άκουσε από τις Γραφές, αυτά στον καιρό της προσευχής τα συναθροίζει στον νου του και παρακινεί την ψυχή του σε θείο πόθο, ατενίζοντας σταθερά στον ουρανό, και μερικές φορές χύνοντας και δάκρυα από τα μάτια του, με αυτό τον τρόπο λίγο-λίγο υπερηφανεύεται η καρδιά του και επαίρεται, και του φαίνεται πως αυτά που γίνονται είναι από χάρη θεϊκή προς παρηγοριά του, κι εύχεται να βρίσκεται πάντοτε σε τέτοια εργασία.

Όλα αυτά είναι σημάδια της πλάνης, γιατί το καλό δεν είναι καλό, όταν δε γίνει με τρόπο καλό. Αν λοιπόν ένας τέτοιος άνθρωπος αποσυρθεί σε άκρα ησυχία, είναι αδύνατο να μην τρελαθεί· κι αν τύχει να μην πάθει κάτι τέτοιο, όμως είναι αδύνατο να αποκτήσει τις αρετές ή να φτάσει στην απάθεια. Με τούτο τον τρόπο πλανήθηκαν κι εκείνοι που βλέπουν φως αισθητά και νιώθουν κάποιες ευωδίες με την όσφρησή τους κι ακούνε φωνές κι άλλα πολλά παρόμοια. …

Η δεύτερη προσευχή είναι η εξής.
Όταν ο νους συνάγει τον εαυτό του από όλα τα αισθητά και φυλάγεται από τις εξωτερικές αισθήσεις και συνάγει όλους τους λογισμούς, αλλά χωρίς να το καταλαβαίνει πορεύεται μάταια· και πότε εξετάζει τους λογισμούς του, πότε προσέχει στα λόγια της ικεσίας που λέει προς τον Θεό· κι άλλοτε επαναφέρει στον εαυτό του τους λογισμούς που αιχμαλωτίστηκαν, ενώ άλλοτε, αφού κυριεύθηκε ο ίδιος από κάποιο πάθος, αρχίζει πάλι με βία να επιστρέφει στον εαυτό του.

Έχοντας τούτο τον πόλεμο, δεν είναι δυνατό να ειρηνέψει αυτός ποτέ ή να λάβει τον στέφανο της νίκης. Γιατί ο τέτοιος άνθρωπος μοιάζει μ' εκείνον που κάνει πόλεμο μέσα στη νύχτα, ο οποίος ακούει τις φωνές των εχθρών και δέχεται πληγές από αυτούς, μα δεν μπορεί να δει καθαρά ποιοι είναι και από πού ήρθαν και πώς και γιατί τον πληγώνουν, επειδή το σκότος που έχει στον νου του προξενεί αυτή τη ζημία, και δεν είναι δυνατό ποτέ να γλυτώσει όποιος κάνει αυτόν τον πόλεμο από τους νοητούς εχθρούς του που τον συντρίβουν. …
Όμως η δεύτερη προσευχή είναι καλύτερη από την πρώτη, όπως η νύχτα με πανσέληνο από τη νύχτα χωρίς άστρα και φεγγάρι.

Ιδού αρχίζομε να μιλάμε περί της τρίτης προσευχής.
Αυτή είναι πράγμα παράδοξο και δυσκολοερμήνευτο· και σ' εκείνους που την αγνοούν, όχι μόνο είναι δυσκολοκατάληπτη, αλλά σχεδόν και απίστευτη, επειδή δεν συναντάται στους πολλούς· και καθώς νομίζω, αυτό το καλό έφυγε από μας μαζί με την υπακοή.
Γιατί η υπακοή απαλλάσσει τον εραστή της από τις επιδράσεις του παρόντος πονηρού κόσμου και τον ελευθερώνει από μέριμνες και εμπαθείς προσκολλήσεις και τον κάνει πρόθυμο και άοκνο στον ζητούμενο σκοπό του, αν βέβαια αυτός έχει βρει απλανή οδηγό.

Από ποια πρόσκαιρα δηλαδή, θα νικηθεί ο νους εκείνου που με την υπακοή νεκρώθηκε, για κάθε εμπαθή προσκόλληση στον κόσμο ή το σώμα του;
Ή από ποια μέριμνα μπορεί να δεσμευθεί εκείνος που ανέθεσε κάθε μέριμνα της ψυχής και του σώματός του στον Θεό και στον πνευματικό του πατέρα και δεν ζει πλέον για τον εαυτό του, ούτε επιθυμεί να είναι αρεστός σε ανθρώπους;
Από αυτά, οι νοητές περικυκλώσεις των αποστατών δαιμόνων, οι οποίες σαν σχοινιά σύρουν το νου σε πολλούς και διάφορους λογισμούς, διαλύονται· και τότε ο νους μένει ελεύθερος και πολεμά με εξουσία και ερευνώντας τους λογισμούς των δαιμόνων τους αποδιώχνει με επιτηδειότητα και προσφέρει με καθαρή καρδιά τις προσευχές του στον Θεό.
Αυτή είναι η αρχή της μοναχικής πολιτείας, κι όσοι δεν κάνουν τέτοια αρχή μάταια κοπιάζουν.

Η αρχή τώρα της τρίτης προσευχής δεν είναι να κοιτάζει κανείς στον ουρανό και να σηκώνει τα χέρια του και να συνάγει τους λογισμούς και να ζητά βοήθεια από τον ουρανό· αυτά, καθώς είπαμε, είναι ιδιώματα του πρώτου τρόπου της πλάνης.
Μήτε πάλι, όπως στη δεύτερη προσευχή, ο νους αρχίζει να φυλάγεται από τις έξω αισθήσεις του και να μη βλέπει τους εσωτερικούς εχθρούς.
Γιατί ένας τέτοιος βάλλεται από τους δαίμονες, μα δε βάλλει εναντίον τους· πληγώνεται, και δεν το ξέρει· πιάνεται αιχμάλωτος, και δεν μπορεί να αμυνθεί σ' αυτούς που τον αιχμαλωτίζουν πάντοτε οι αμαρτωλοί (δαίμονες) σχεδιάζουν κακά πίσω από την πλάτη του ή μάλλον μπροστά στα μάτια του και τον κάνουν κενόδοξο και υπερήφανο.

Αλλά αν συ θέλεις να κάνεις αρχή αυτής της φωτογεννήτρας και τερπνής εργασίας, βάλε πρόθυμα αρχή ως εξής:
Ύστερα από την τέλεια υπακοή που ο λόγος περιέγραψε πρωτύτερα, χρειάζεται να κάνεις και όλα σου τα έργα με συνείδηση καθαρή, γιατί χωρίς υπακοή ούτε καθαρή συνείδηση υπάρχει.
Και τη συνείδησή σου πρέπει να τη φυλάγεις, πρώτον απέναντι στον Θεό· δεύτερον, απέναντι στον πνευματικό σου πατέρα· και τρίτον, απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα του κόσμου.

Απέναντι στον Θεό οφείλεις να φυλάξεις τη συνείδησή σου, έτσι ώστε να μην κάνεις εκείνα που ξέρεις πως δεν αναπαύουν τον Θεό, μήτε του αρέσουν.
Απέναντι στον πνευματικό σου πατέρα, ώστε να κάνεις όλα εκείνα που σου λέει σύμφωνα με τον σκοπό του, χωρίς να προσθέτεις ή να παραλείπεις.
Απέναντι στους ανθρώπους πρέπει να φυλάγεις τη συνείδηση, ώστε να μην κάνεις στον άλλο εκείνα που εσύ μισείς, και στα πράγματα του κόσμου πάλι οφείλεις να φυλάγεσαι από την μη ορθή χρήση σε κάθε περίπτωση, και στο φαγητό και στο ποτό και στην ενδυμασία· και γενικά, όλα πρέπει να τα κάνεις σαν να ήσουν μπροστά στον Θεό, χωρίς να σε ελέγχει σε κάτι η συνείδησή σου.

[Ο Λόγος θεωρείται αμφίβολο αν είναι του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου.
Βλ. Φιλοκαλία, τόμος Δ', σελ. 12, εισαγωγικά σχόλια.
Εδώ παρατίθεται σε νέα μετάφραση, απ' ευθείας από το πρωτότυπο κείμενο, το οποίο εκδόθηκε το 1927 από τον I. Hausherr στο Orientalia Christiana 36]


paterikakeimena – 2φΑ

                                                  

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2022

"Καρδιά και πνεύμα "

 


Τζιμ Φόρεστ  -  Η πνευματική ζωή και η ανάγκη
[Ποιμαντική Σκέψη της εβδομάδος]


Το θέμα της αληθινής της κλήσης εκκρεμούσε ακόμη στη ζωή της Μαρίας Σκομπτσόβα.
Άρχισε να οραματίζεται ένα καινούργιο είδος κοινωνίας, «μισο-μοναστικό και μισο-αδελφικό», το οποίο θα συνδύαζε την πνευματική ζωή με την υπηρεσία σ' αυτούς που το είχαν ανάγκη, αποδεικνύοντας στην πορεία ότι «η ελεύθερη Εκκλησία μπορεί να κάνει θαύματα».

0 Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ, εκείνη την εποχή ήταν λαϊκός και σπούδαζε ιατρική στο Παρίσι. Εκεί ένας φίλος του διηγήθηκε την εξής ιστορία για την αγία Μαρία, την οποία μετά διηγιόταν στο ποίμνιό του:

«Η Λίζα (το όνομά της πριν τη μοναχική κουρά) πήγε στο εργοστάσιο χαλυβουργικής στο Κρεσώ, όπου εργάζονταν Ρώσοι εμιγκρέδες.
Εκεί, τους ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να κάνει μια σειρά ομιλιών για τον Ντοστογιέφσκι.
"Δεν έχουμε ανάγκη το Ντοστογιέφσκι", της είπαν, "όταν τα σεντόνια μας χρειάζονται σιδέρωμα, τα σπίτια μας θέλουν καθάρισμα, τα ρούχα μας είναι σε άθλια κατάσταση και πρέπει να μανταριστούν - κι εσύ, μας φέρνεις τον Ντοστογιέφσκι!.."

Τότε εκείνη απάντησε: "Εντάξει. Αν αυτά είναι που έχετε ανάγκη, ας αφήσουμε τον Ντοστογιέφσκι στην ησυχία του".
Και για επτά μέρες καθάριζε δωμάτια, έραβε, μπάλωνε, σιδέρωνε, έπλενε.
Όταν τέλειωσε όλες αυτές τις δουλειές, της ζήτησαν να τους μιλήσει για τον Ντοστογιέφσκι.

»Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση, είπε ο φίλος στον Αντώνιο, γιατί δεν είπε:
"Δεν ήρθα εδώ για να σας σιδερώσω ή να καθαρίσω τα δωμάτιά σας.
Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό μόνοι σας;"
Αλλά ανταποκρίθηκε άμεσα, και μ' αυτό τον τρόπο κέρδισε τις καρδιές και το πνεύμα αυτών των ανθρώπων».

 

πΖ – 2φΑ

                                                           


Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022

"Έλληνες και Φιλέλληνες "

 



ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΙΘΟΥΣΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΟΚΤ. 2022 – ΩΡΑ 20:30΄

 

 


 

megaronεισιτήρια

2φΑ

                                                                                        

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022

"Θάρρος, παιδί μου.. "


-  Άγιος Λουκάς Κριμαίας
[από ανέκδοτες επιστολές του Αγίου]


Θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί, όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού.

Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε.
Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι.
Αργότερα θα καταλάβουμε, ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος: τον ταπεινό λογισμό.

Εσύ τώρα, να προσπαθήσεις να πλησιάσεις τον Θεό όσο πιο πολύ μπορείς, με την προσευχή και την άσκηση. Τήρησε τον κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου και προσπάθησε να αισθανθείς τον Θεό.

Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις να Τον βάλεις στην καρδιά σου.
Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της χάρης, κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός και πόσο σε προστάτεψε από τον ψυχικό θάνατο, προστατεύοντας σε από τις βρωμιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων...

Ο γλυκύτατος Ιησούς να είναι πάντα στις σκέψεις σου, να είναι ένα λιμάνι στο οποίο θα επανέρχεσαι ξανά και ξανά... Επίσης μη διστάσεις να καλείς την Παναγία σε βοήθεια όποτε έχεις ανάγκη και όχι μόνο.

Να συνεχίσεις τον δρόμο σου με θάρρος με πολύ θάρρος.
Χάρισε τη καρδιά σου στο Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες και όλη την ενέργεια που χρειάζεται για να μη καταρρεύσει.
Τίποτε να μην σου φαίνεται δύσκολο.

Κάποιος Άλλος αδερφέ, κυβερνάει το σύμπαν και όχι οι μεγάλοι του κόσμου τούτου...
Θάρρος, θάρρος.., το βλέμμα ψηλά και θα δεις τον Κύριο, όταν θα κλάψεις, όταν θα ψάξεις με λαχτάρα, όταν θα ματώσεις, ίσως θα Τον δεις, πώς σου απλώνει τον στέφανο με το Αγαπητικό και Παρηγορητικό χέρι Του.
Μη θλίβεσαι, μην λυπάσαι πιο πολύ από όσο πρέπει, γιατί έτσι δίνεις δικαιώματα στον πονηρό να σε χτυπάει με δύναμη...

Κάνε την καρδιά σου μοναστήρι. Χτύπα εκεί το σήμαντρο, κάλεσε εκεί για αγρυπνία, θυμίασε και ψιθύρισε ακατάπαυτα προσευχές.
Ο Θεός είναι δίπλα σου... "

 

inannth – 2fA

                                                                 


Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2022

"Τό πλέον οὐσιῶδες "

 



-  Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
«Ἡ ἀληθής ἐλευθερία εἶναι ἡ διαρκής διαμονή ἐν τῷ Θεῷ»


ἐχέφρων ὑποτακτικὸς ἢ ἐξομολογούμενος, ἰδοὺ πῶς συμπεριφέρεται πρὸς τὸν πνευματικό: Ἐκθέτει ἐν ὀλίγοις τὸ πλέον οὐσιῶδες περὶ τοῦ λογισμοῦ ἢ τῆς καταστάσεως αὐτοῦ καὶ κατόπιν ἀφήνει τὸν πνευματικὸν ἐλεύθερον.

Ὁ πνευματικός, προσευχόμενος ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς συναντήσεως, ἀναμένει φωτισμὸν ἐκ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐὰν αἰσθάνηται ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ «πληροφορίαν», τότε δίδει τὴν ἀπάντησιν, τὴν ὁποίαν καὶ δέχονται ὡς τελικήν.

Διότι, ἐὰν ὁ ἐξομολογούμενος παραβλέψη τὸν «πρῶτον λόγον» τοῦ πνευματικοῦ, τότε συγχρόνως θὰ μειωθῆ ἡ ἐνέργεια τοῦ μυστηρίου καὶ ἡ ἐξομολόγησις δυνατὸν νὰ μεταβληθῆ εἰς ἁπλὴν ἀνθρωπίνην συζήτησιν”.

 

nektar - 2φΑ

                                                      

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2022

"Χάιντι "

 



-  Ένας ύμνος στη δύναμη της φιλίας και στην αγάπη της φύσης

Η παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων Χάιντι αφηγείται τα παιδικά χρόνια ενός ορφανού κοριτσιού που μεγαλώνει στις ελβετικές Άλπεις μαζί με τον κτηνοτρόφο παππού της, σκορπώντας τη χαρά και την αισιοδοξία σε όσους βρίσκονται γύρω της.

Το ομώνυμο κλασικό παιδικό μυθιστόρημα της Ελβετίδας Johanna Spyri,  στο οποίο βασίστηκε η τηλεοπτική σειρά, είχε δημοσιευθεί σε δύο τόμους το 1880-81 και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 50 γλώσσες.

Η ιστορία της Χάιντι:
«Η Χάιντι ήταν ενός έτους όταν πέθαναν οι γονείς της.
Στα 5 της η θεία της Ντέτε την πηγαίνει να ζήσει με τον παππού της, ο οποίος ζει στο βουνό απομονωμένος με τις κατσίκες του.
Παρέα με τον παππού και το μικρό βοσκό Πέτερ, ανακαλύπτει τις ομορφιές της φύσης και μαθαίνει να επικοινωνεί με τα ζώα.

Η θεία Ντέτε όμως κάποτε επιστρέφει, παίρνει τη Χάιντι στην Φρανκφούρτη και την τοποθετεί στο σπίτι του πλούσιου εμπόρου Ζέσεμαν.
Αυτός αναζητά μια ψυχοκόρη για να κάνει παρέα στην κόρη του Κλάρα, η οποία για κάποιον ανεξήγητο λόγο αδυνατεί να περπατήσει.
Αν και τα δύο κορίτσια αναπτύσσουν αδελφική φιλία, η Χάιντι πάντα νοσταλγεί τη ζωή στο χωριό κι έτσι επιστρέφει στις Άλπεις.

Ο παππούς πιάνει ένα σπίτι στο χωριό, ώστε η μικρή να παρακολουθήσει το σχολείο.
Με το τέλος της σχολικής χρονιάς επιστρέφουν στην αγροικία, όπου δέχονται επίσκεψη από την Κλάρα. Χάιντι, Κλάρα και Πέτερ περνούν μαζί το καλοκαίρι στο βουνό.
Προς το τέλος των διακοπών η Κλάρα καταφέρνει να σταθεί στα πόδια της.
Η ιστορία κλείνει με την Κλάρα να επιστρέφει στην Φρανκφούρτη και τους Χάιντι και Πέτερ να ονειρεύονται το επόμενο καλοκαίρι.»




Η σειρά, σε σκηνοθεσία του Ισάο Τακαχάτα και σχεδιασμό χώρων-τοπίων του Χαγιάο Μιγιαζάκι έκανε πρεμιέρα στην ιαπωνική τηλεόραση στις 6 Ιανουαρίου του 1974 και αποτελούνταν από 52 εβδομαδιαία επεισόδια.
Στη συνέχεια προβλήθηκε μεταγλωττισμένη σε δεκάδες χώρες.
Στην Ελλάδα η σειρά προβλήθηκε το 1982 και σε επανάληψη το 1983.

Όταν κυκλοφόρησε η σειρά, έκανε μεγάλη εντύπωση η εργασία του Μιγιαζάκι στην πιστή αναπαράσταση κτηρίων και τοπίων, τόσο στις Άλπεις όσο και στην Φρανκφούρτη.
Ο σχεδιαστής είχε επισκεφτεί τις περιοχές μαζί με τον Τακαχάτα και είχαν τραβήξει χιλιάδες φωτογραφίες, στις οποίες βασίστηκαν για να δημιουργήσουν το περιβάλλον όπου εκτυλίσσεται η ιστορία.

Η περιοχή όπου διαδραματίστηκαν οι περιπέτειες της Χάιντι ονομάζονται σήμερα Heidiland – για τουριστικούς λόγους – και δέχεται πολλούς επισκέπτες.

Κέντρο της ιστορίας είναι το Μάιενφελντ, μια κωμόπολη στα σύνορα της Ελβετίας με το Λίχτενσταϊν. Εκεί ζούσε η Χάιντι με τη θεία Ντέτε.
Το χωριό βρίσκεται σχετικά κοντά στο Μάιενφελντ, με το οποίο το συνδέει ένας καρόδρομος. Η αγροικία του παππού βρίσκεται αρκετά έξω και ψηλότερα από το χωριό, στα όρια της αλπικής ζώνης.

Το 2015 η ιστορία της Χάιντι μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη σε μια ταινία για όλη την οικογένεια, με τους Μπρούνο Γκαντζ, Ανούκ Στέφεν και Ιζαμπέλ Οτμάν.

 

dinfo 2φΑ

                                                        

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2022

"Ζηλωτής Θεός "

 



Αγ. Διονύσιος Αρεοπαγίτης - Ο εκστατικός, ερωτικός Θεός.
[Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος]


Ο θείος έρωτας είναι εκστατικός, αφού δεν επιτρέπει στους εραστές ν’ ανήκουν στον εαυτό τους, αλλά τους παραδίνει στους ερωμένους τους.

Ας τολμήσουμε να πούμε και τούτο για χάρη της αλήθειας, ότι και Αυτός ο Αίτιος των όλων, εξαιτίας του καλού και αγαθού έρωτα για όλα, από την υπερβολή της ερωτικής αγαθότητας, βγαίνει έξω από τον εαυτό Του με τις πρόνοιές Του για όλα τα όντα.

Και θέλγεται κατά κάποιον τρόπο, από την αγαθότητα και την αγάπη και τον έρωτα, και από εκεί που είναι πάνω απ’ όλα και απ’ όλα απείρως ψηλότερα, κατεβαίνει σε όλα, με εκστατική δύναμη υπερούσια, χωρίς να εξέρχεται ουσιωδώς από τον εαυτό Του.

Γι' αυτό και εκείνοι που ξέρουν πολύ καλά τα θεία, Τον ονομάζουν ζηλωτή, επειδή έχει πολύ και αγαθό έρωτα προς τα όντα, και η ερωτική επιθυμία Του διεγείρει τον ζήλο Του και Τον αποδεικνύει ζηλωτή· κι εκείνα που Τον επιθυμούν, έχουν ζήλο προς Αυτόν, και Αυτός δείχνει ζήλο προς εκείνα, για τα οποία προνοεί.

 

πΖ – 2φΑ

                                                          


Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2022

"Ξένος και παρεπίδημος "

 



Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης


«Ποτέ σου μη ζητήσεις αξιώματα.
Ποτέ σου μη ζητήσεις τιμές από τον κόσμο.
Ποτέ σου μη ζητήσεις να ακουστεί το όνομά σου.

Να ’σαι πάντα αφανής, άγνωστος στους πολλούς τόσο, ώστε ει δυνατόν, να μη σε ξέρει κανένας. Και τότε θα σε ξέρει ο Θεός.
Εάν ο Θεός θέλει να σε φανερώσει, δεν ευθύνεσαι εσύ.

Μόνο εσύ, να μη φροντίζεις να φανείς ότι είσαι έτσι και έτσι, ότι τάχα δηλαδή έχεις αρετή, είσαι άξιος κλπ.
Να ζεις με αφάνεια, σαν ξένος και παρεπίδημος, «ως ο αλλόγλωσσος εν ετερογλώσσοις εν γνώσει καθήμενος», όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.

Να μην αποκτήσεις ποτέ σου παρρησία, να μη θέλεις να φαίνεσαι πως κάτι είσαι.

Και τέλος, να μην έχεις ποτέ, μα ποτέ σου μνησικακία, ούτε ακόμη με τον χειρότερό σου εχθρό. Αλλά αντίθετα, να παρακαλείς τον Θεό να τους συγχωρήσει όλους, να συγχωρήσει όλο τον κόσμο». 

 

impantokratoros – 2fA

                                                   

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2022

"Ο καιρός των παιγνιδιών "


-  ΡΑΜΠΙΝΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ
GITANJALI - "ΛΥΡΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ" 

97

Όταν παίζαμε μαζί, σαν ήμουνα μικρός,
ποτέ δεν ρώτησα ποιος ήσουν.
Ούτε δισταγμούς, ούτε φόβο γνώριζα.
Σαν το ρέμα ήταν ορμητική η ζωή μου.

Πρωί πρωί, σαν φίλος θαρρετός με ξυπνούσες
και τρέχοντας,
από λιβάδι σε λιβάδι ηλιόλουστο με καλούσες.

Εκείνον τον καιρό δεν αναρωτιόμουν να γνωρίσω
τη σημασία των τραγουδιών που μου ’λεγες.
Μονάχα η φωνή μου επαναλάμβανε χαρούμενη τις μελωδίες
κ' η καρδιά μου με σκιρτήματα ακολουθούσε τον ρυθμό τους.

Μα, τώρα που πέρασε ο καιρός των παιγνιδιών,
ποια είναι αυτή η ξαφνική οπτασία;
— Το σύμπαν
κι' όλα τ' αστέρια σιωπηλά και με βαθιά ευλάβεια,
στα θεία πόδια Σου κρατούν τα βλέμματα τους
χαμηλωμένα.


2φΑ