ΟΙ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ - ΡΑΦΑΗΛ – ΙΩΗΛ
Κάλυμνος, 8-11-1930
Ἡ Σύναξις τῶν Ταξιαρχῶν
ΓΑΒΡΙΗΛ
Χαίρετε, ὦ ἀδελφοί,
Σήμερον εἰς τοὺς αἰῶνας ὑμνεῖται ἐκεῖνος (ὁ Μιχαήλ), ὅστις παρίσταται ἐνώπιον ἐνωπίου.
2 Πᾶσαι αἱ στρατιαὶ τῶν ἀγγέλων κρατοῦσαι τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συναντῶσι τὸν Μιχαὴλ
ἐνώπιον τοῦ Προσώπου τοῦ Ὄντος.
РАФАНΛ
3 Ἡ γλυκύτης αὐτοῦ στρεφομένη ἀνὰ τὴν ἀθανασίαν ὁρᾷ τὸ Ὄν ἐν μέσῳ δυνάμεως καὶ
δόξης κυκλούμενον.
ΙΩΗΛ
4 Λαμβάνει ἐκείνην τὴν χαράν, τὴν ὁποίαν ἔδωσε πρὸς τὸ Ὂν τῆς Ὑπάρξεως ἐν χρόνῳ
ἀορίστῳ, χρόνῳ Εωσφόρου λεγομένῳ
ΓΑΒΡΙΗΛ
εἰς πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἀοράτου κόσμου. 5 Νῦν δὲ ἠνοίχθησαν τὰ ἀτελεύτητα
στρώματα τῶν αἰώνων καὶ ἐστάλησαν πρὸς τὴν γῆν φῶτα ἀγάπης ἀπὸ τὸν Ἀρχιστράτηγον Μιχαὴλ καὶ σταλέντες οἱ τρεῖς τῶν Ἀρχιστρατήγων
: ΓΑΒΡΙΗΛ,
ΡΑΦΑΗΛ: ΡΑΦΑΗΛ,
ΙΩΗΛ : καὶ ΙΩΗΛ
λέγομεν πρὸς ὑμᾶς: 6 Ἐν τῷ Φωτὶ τῆς Δυνάμεως τοῦ Ὄντος φῶς κεκοσμημένος ὁ Μιχαὴλ
κρατῶν τὴν δόξαν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ λέγει πρὸς τὸ Ἀναρχον Ὄν:
РАФАНΛ
- 7 «Ἀναρχε, Παντοκράτορ, δόσε δύναμιν εἰς τὰ δημιουργήματα τὰ ζητοῦντα φῶς χαρᾶς
καὶ δύναμιν αἰσθήσεως τῆς ἀπειρότητος, ἥτις πέριξ ἵσταται τοῦ ἀθανάτου, ὅτι Σὺ
κατοικεῖς ἐν μέσῳ Ὑπάρξεως καὶ Ἀρχῆς καὶ ἀπὸ Σοῦ ἐξέρχεται ἡ ζωή».-
ΙΩΗΛ
8 Καὶ ἰδόντα τὰ Σεραφὶμ τὸν Μιχαὴλ ζητοῦντα εἰς πᾶσαν τὴν ἀπειρότητα τοῦ ἀθανάτου
νὰ βοήσῃ τὸν ὕμνον τοῦ Παντοκράτορος ἐβόησαν : - 9 «Κύριε, ἐν τῇ ἀγάπῃ τῆς Ἐξουσίας
Σου ἔζησεν ὁ Μιχαὴλ ὁ δυνατὸς καὶ ἰσχυρὸς ἐν μέσῳ τῶν ἀγγέλων. Εύφρανον πάντας
τοὺς ζητοῦντας τὸ ὄνομά Σου». -
10 Καὶ ἰδοὺ πορεύεται πρὸ τοῦ Θρόνου τοῦ Καθημένου ἐν μέσῳ εὐσπλαγχνίας καὶ
κλίνει ἐκεῖνα τὰ ἄϋλα συστήματα τῶν μηρῶν καὶ οἱ μηροὶ αὐτοῦ κλίνουσιν ὡς
δένδρα, τῶν ὁποίων ἡ κορυφὴ οὐκ ἀτενίζεται ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ λαμβάνει ἐπὶ τῆς
κορυφῆς αὐτοῦ διάταγμα βουλῆς Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον ἔλεγεν οὕτω
: - 11 «Εύφρανον, Μιχαήλ, πάσας τὰς ψυχὰς τὰς ἀνθρωπίνας, αἵτινες ὑπὸ σοῦ ἐλήφθησαν.
Ζήτησον ἐν τοῖς σκηνώμασι τῆς Δικαιοσύνης νὰ λαλήσῃς τὸν εὐφρόσυνον ὕμνον τοῦ
Πατρός Μου, ὅστις θαυμασμὸς καὶ δόξα καλεῖται». –
ΓΑΒΡΙΗΛ
12 Καὶ ἰδοὺ παραστέκει παρὰ τῇ Ἀνάσσῃ τῶν ἀγγέλων ὁ πρὸ Προσώπου τοῦ
Παντοκράτορος ἱστάμενος Μιχαὴλ καὶ κλίνει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, οἵτινες οὐ
δύνανται ὁμοιωθῆναι μὲ ἀνθρώπινα ὄμματα, διότι ὑπηρέτης τοῦ Παντοκράτορος εἶναι,
13 καὶ λέγει πρὸς τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ : – «Μῆτερ, ἄκουσον φωνὴν δούλου Θεοῦ καὶ
ζήτησον ποῦ πορευθῶ πρὸς δόξαν τοῦ Υἱοῦ σου. Ποῦ ζητήσω εὐχαρίστησιν ἰδικήν
σου;»-
14 Καὶ ἐκείνη ἐβόησεν ἱσταμένη ἐκ δεξιῶν τοῦ Μονογενοῦς της: – «Ζήτησον,
Μιχαήλ, νὰ εὐφράνῃς ὑψουμένους ἐν τῷ Θεῷ καὶ παρηγορίαν εἰς τοὺς κατοικοῦντας ἐν
τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς νὰ δώσῃς, 15 ὅτι ἐν τῷ Θεῷ ἐλπὶς ὑπάρχει, ὅτι ἐν Αὐτῷ δύναμις
ἀνυψώσεως κατοικεῖ, ὅτι τὸ σκέπασμα τῆς ἀθανασίας εὐσπλαγχνία εἶναι καὶ οἱ
βραχίονες τοῦ Δυνατοῦ βακτηρία διὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους». -
16 Καὶ τότε ὁ Μιχαὴλ ἔλαβε τοὺς λόγους τῆς Παρθένου καὶ προσελθὼν πρὸ τῶν Ἀρχιστρατήγων
ἐβόησεν : - «Οὐκ εἶναι καιρὸς ἐν ὥρᾳ ταύτῃ νὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἀθανασίαν, τὸν δὲ
λόγον Μητρὸς Θεοῦ οὐ ζητῶ νὰ ἐλαττώσω. 17 Πορευθήτε οἱ τρεῖς ἐξ ὑμῶν καὶ ἐγὼ πρὸ τοῦ Παντοκράτορος ἀναβαίνω καὶ βοήσατε πρὸς τοὺς κατοικοῦντας ἐν
τῇ γῇ, ὅτι ἐλπὶς ἐν τῷ Θεῷ ὑπάρχει, δύναμις τῆς ἀνυψώσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ εὐσπλαγχνία
τὸ σκέπασμα τοῦ ἀθανάτου καλεῖται· οἱ δὲ βραχίονες τοῦ Δυνατοῦ βακτηρία εἰς πάντας τοὺς ἀπεγνωσμένους»-.
18 Γνωρίσατε, εἶπεν ὁ Μιχαήλ, ὅτι ἡ Ἀλήθεια κατοικεῖ ἐν τῇ ἀθανασίᾳ, καὶ ὅπου ἡ
βρῶσις κατατρώγει, ἐκεῖ ἀλήθεια δὲν διαμένει, ἀλλὰ τῶν ὀνείρων ματαιότης καὶ
δοκιμαστήριον τῆς πρώτης παραβάσεως. 19 Ἐκζητήσατε
τὴν Ἀλήθειαν, ἥτις μένει ἐν τῷ Θεῷ, καὶ ὁ Θεὸς πανταχοῦ ἐστιν. 20 Ὑπάρχει καὶ ἐν τῇ γῇ ἡ χάρις Αὐτοῦ, οὐχὶ ὅμως
ἐν τῷ καιρῷ τοῦ ἁμαρτάνειν· ἐκεῖ Ἑωσφόρου παγίς, ἐκεῖ φόβος θανάτου. Ὁ εὐσεβὴς
οὐκ ἀπόλλυται, ἀλλὰ θέλει ζήσει ἐν τῇ ζωῇ καὶ ἡ ζωὴ Φῶς δόξης εἶναι.
ΡΑΦΑΗΛ
21 Καὶ ὅταν ὁ Μιχαὴλ ἔπεμψεν ἡμᾶς πρὸς τὴν γῆν, πολλοὺς εἴδομεν ἐκτὸς ὑμῶν ζητοῦντας,
ζητοῦντας τὸν Θεὸν καὶ εἴπομεν εἰς αὐτούς, εἰς τὴν ψυχὴν αὐτῶν:
- 22 «Ἐμβλέψατε εἰς τὸ πτερύγισμα τοῦ Ἰσχυροῦ καὶ ἴδετε, ὅτι ἀπ᾿ Ἐκείνου ἐξήλθετε
καὶ πρὸς Ἐκεῖνον ὑπάγετε, καὶ φωνήσατε πρὸς τοὺς ἑαυτοὺς ὑμῶν: 23 Τί ζητοῦμεν ὕδωρ
ἔκεῖ, ὅπου δὲν ὑπάρχει; καὶ σκιὰν ἐκεῖ, ὅπου δένδρον δὲν ὑπάρχει ; καὶ ἀνάπαυσιν
εἰς τὴν ἁμαρτίαν ;» -
24 Ἀνάπαυσις ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ οὐκ ἔστιν, ὡς καὶ ἡ δόξα ἐκλείπει, ἐνῷ νομίζεται ὑπὸ
τῶν ἀνθρώπων, ὅτι ἐν τῷ ἁμαρτάνειν δόξα ἐστίν. 25 Ἡμεῖς δὲ Ἀρχιστράτηγοι τοῦ
Θεοῦ ὄντες, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἀγίου Πνεύματος, προσκυνοῦντες τὰ ἰσχυρὰ
πρόσωπα τῆς Ἀγίας, Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος, λέγομεν, ὅτι ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ οὐκ ἔστι δόξα· 26 θάνατος ἐν
αὐτῇ βασιλεύει καὶ ὁ οὐρλιασμὸς τοῦ Ἑπτακεφάλου Δράκοντος νὰ μὴ φοβίζῃ ὑμᾶς,
διότι ἡ δύναμις αὐτοῦ ἐξεμηδενίσθη καὶ αἱ ὀδύναι αὐτοῦ ἐσβέσθησαν.
ΙΩΗΛ
27 Καὶ εἶπεν ὁ Μιχαὴλ πρὸς ἡμᾶς, ὅτι θέλει προσέλθει πρὸς ἀνθρώπους, ἀφοῦ ἀπέλθῃ
ἡ Βουλὴ τοῦ Πατρὸς καὶ ἡ ὥρα τῆς εὐφροσύνης τῆς ἰδικῆς του ἐν τῷ ἀθανάτῳ. 28 Εἶπε
δὲ πρὸς ἡμᾶς :
– «Λαλήσατε, Ἀρχιστράτηγοι, τέκνα Θεοῦ Παντοκράτορος, πρὸς τὸν ἄνθρωπον νὰ ἐκζητήσῃ
τὸ ἀθάνατον, τὸ δυνατὸν τῆς ἀπειρότητος, τὸ ἰσχυρὸν τῆς χαρᾶς, ἵνα ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
προσέλθω πρὸς αὐτοὺς ἐν χαρᾷ καὶ εἴπω τί ἐστι διάβασις τῆς ζωῆς ταύτης. 29 Ἐξέλθετε ἐκ τῆς σαρκὸς καὶ ἴδετε τὸν ἀνατείλαντα Ἥλιον τῆς ἀθανασίας,
τὸν Κρατοῦντα χιλιάδας στρατιῶν καὶ βοῶντα εἰς ἄπειρα πλήθη, -30 ἀριθμὸς οὐκ ἔστιν
ἀνθρώπινος τοῦ ἀναμετρῆσαι τὸ φῶς τῶν Ταγμάτων καὶ τὰ πρόσωπα τῆς γλυκύτητος- καὶ τότε θέλει φωνήσει, εἶπεν ἐκεῖνος, εἰς τοὺς εὐσεβεῖς : 31 «Εἰσέλθετε
εἰς τὸν οἶκον τοῦ Πατρὸς ὑμῶν, περιπτυχθῆτε εἰς τὰς ἀγκάλας Αὐτοῦ, ἀναπαυθῆτε ἐκεῖ,
ὅπου εὐδαιμονία μόνον ὑπάρχει, γλυκασμὸς καὶ ἰσχυρὰ ἀλήθεια». -
РАФАНΛ
32 Καὶ τότε θέλετε ἰδεῖ τὴν δύναμιν τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ καὶ θέλετε πίει οἶνον εὐφροσύνης
καὶ θέλετε ἀγαλλιάσει ἐν ἀλαλαγμῷ καὶ θέλετε ἀκούσει τὸν ἄρρητον ὕμνον τῆς
δικαιοσύνης καὶ θέλετε σκεπάσει τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν, ἐὰν εἰσέλθητε εἰς τὴν χαρὰν
τοῦ Θεοῦ· 33 τοῦτο ἐξ ὑμῶν ἐξαρτᾶται. Καὶ θέλετε σκεπάσει τὰ πρόσωπα ὑμῶν, ὅταν
κλίνητε παρὰ τῇ τραπέζῃ τοῦ μεγάλου συμποσίου τῆς ἀθανασίας καὶ νευματίσητε. 34
Τὴν χαρὰν ὡς τροφὴν θὰ δώσουν εἰς ὑμᾶς, δηλαδὴ εἰς τὸν εὐσεβῆ, οἱ ἄγγελοι, οἱ λειτουργοὶ
τοῦ Θεοῦ.
ΙΩΗΛ
Καὶ θὰ γευματίσητε μετ᾿ Ἐκείνου, Ὅστις ἄλλοτε εἶπεν ἐν τῇ ζωῇ Αὐτοῦ : -35 «Ὅστις
τὴν σάρκα Μου φάγῃ, δὲν θέλει ἀποθάνει». – Καὶ ἡ σάρξ αὕτη ζωὴ ἀθάνατος, δόξα ἀτελεύτητος,
εἰρήνη ἀνερμήνευτος, Φῶς, καὶ φῶτα ἰσχυρὰ τὰ ἄρρητα Αὐτοῦ ῥήματα.
ΓΑΒΡΙΗΛ
36 Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν πρὸς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἤλθομεν ἐπισκέπται ἀπεσταλμένοι
εἰς ἀνθρώπους τῇ Βουλῇ τοῦ Κυρίου καὶ τῇ θελήσει τοῦ Μιχαὴλ τοῦ Ἀρχοντος, 37 ὅστις
ἀνώτερος πάντων ἐστίν, ὅστις λαλεῖ ἐν μέσῳ τοῦ αἰωνίου τὸ ἄσμα, τὸ ὁποῖον εὐφραίνει
τοὺς κατοικοῦντας ἐν τῷ σκηνώματι τῆς Θείας Παντοδυναμίας.
38 Καὶ ἐζήτησεν ὁ Κύριος τὸν ἄνθρωπον, ἵνα σώσῃ αὐτόν. Μὴ παράδοξον εἶναι τοῦτο
τὸ ὑπόμνημα τῆς σωτηρίας ὑμῶν.
ΙΩΗΛ
39 Καὶ εἶπεν ὁ Μιχαήλ: – «Θὰ πορευθῶ πρὸς τὴν γῆν καὶ εἰπέτε τοῦτο εἰς τοὺς ἀνθρώπους,
ὅτι ἔρχεται ἐκεῖνος, ὅστις τὴν Ἀλήθειαν εἰς τὸν ἄνθρωπον ἔφερε πάντοτε καὶ πρὸ
τῆς Ἀληθείας ἡ ψυχὴ σείεται καὶ ζητεῖ ἐν ἑαυτῇ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ τὰ πεπραγμένα αὐτῆς ἐνθυμήματα». -
ΡΑΦΑΗΛ
40 Τίς δύναται νὰ λαλήσῃ περὶ τῆς ψυχῆς, ἥτις ἔχει τὰ πάντα καὶ τὰς πρώτας πληγὰς
τῆς μωρίας αὑτῆς θεραπευμένας ;
41 Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν, Μιχαὴλ ὁ πρῶτος, ὁ μὴ πορευθεὶς μεθ᾽ ἡμῶν, Γαβριήλ, ἔπειτα
πάντες, Ῥαφαὴλ καὶ Ἰωήλ.
Πρῶτος ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Δεύτερος ΓΑΒΡΙΗΛ
καὶ εἶτα ἐγώ, ὅστις ὁμιλῶ, ΡΑΦΑΗΛ.
2fA
