Jorge
Luis Borges - "Ποιήματα"
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
Να κοιτάς το ποτάμι που είναι χρόνος και νερό
και να θυμάσαι πως ο χρόνος είναι πάλι ένα ποτάμι,
το ξέρεις πως πλανιόμαστε σαν το ποτάμι
και οι μορφές μας χάνονται σαν το νερό.
και να θυμάσαι πως ο χρόνος είναι πάλι ένα ποτάμι,
το ξέρεις πως πλανιόμαστε σαν το ποτάμι
και οι μορφές μας χάνονται σαν το νερό.
Να νιώθεις πως η αγρύπνια, είναι ένας άλλος ύπνος
όπου ονειρεύεσαι πως δεν κοιμάσαι,
κι ότι ο θάνατος - που η σάρκα μας τον τρέμει,
είναι ο ίδιος θάνατος που κάθε νύχτα μας φαίνεται ύπνος.
όπου ονειρεύεσαι πως δεν κοιμάσαι,
κι ότι ο θάνατος - που η σάρκα μας τον τρέμει,
είναι ο ίδιος θάνατος που κάθε νύχτα μας φαίνεται ύπνος.
Να βλέπεις πως η μέρα κι ο αιώνας είναι σύμβολα
της κάθε μέρας του ανθρώπου και του χρόνου του,
να μεταλλάσσεις την επιδρομή του χρόνου,
σε μουσική, σε ψίθυρο, πάντα σε σύμβολα.
της κάθε μέρας του ανθρώπου και του χρόνου του,
να μεταλλάσσεις την επιδρομή του χρόνου,
σε μουσική, σε ψίθυρο, πάντα σε σύμβολα.
Να βλέπεις πως ο θάνατος είναι ύπνος, το δειλινό
ένα χρυσάφι μελαγχολικό - αυτή είναι η ποίηση
η αθάνατη κι ασήμαντη. Η ποίηση που όλο
έρχεται σαν την αυγή και σαν το δειλινό.
ένα χρυσάφι μελαγχολικό - αυτή είναι η ποίηση
η αθάνατη κι ασήμαντη. Η ποίηση που όλο
έρχεται σαν την αυγή και σαν το δειλινό.
Καμιά φορά τα βράδια, μας κοιτάζει
ένα πρόσωπο από τα βάθη ενός καθρέφτη -
η τέχνη πρέπει να’ ναι σαν και τούτο τον καθρέφτη
που μας αποκαλύπτει το ίδιο μας το πρόσωπο.
ένα πρόσωπο από τα βάθη ενός καθρέφτη -
η τέχνη πρέπει να’ ναι σαν και τούτο τον καθρέφτη
που μας αποκαλύπτει το ίδιο μας το πρόσωπο.
Λένε πως ο Οδυσσέας, χορτασμένος από τα θαύματα
του κόσμου, έκλαψε από αγάπη μόλις φάνηκε η Ιθάκη
χλωρή και ταπεινή. Η τέχνη είναι τούτη η Ιθάκη
η αιώνια χλωρή – κι όχι τα θαύματα.
του κόσμου, έκλαψε από αγάπη μόλις φάνηκε η Ιθάκη
χλωρή και ταπεινή. Η τέχνη είναι τούτη η Ιθάκη
η αιώνια χλωρή – κι όχι τα θαύματα.
Κι ακόμα, είναι σαν το ποτάμι που ασταμάτητα κυλά
και μέσα του αντιφεγγίζει ο ίδιος ο Ηράκλειτος
- που συνεχώς μιλά, αλλάζει κι είναι ο ίδιος
κι άλλος ταυτόχρονα, σαν το αέναο ποτάμι…
και μέσα του αντιφεγγίζει ο ίδιος ο Ηράκλειτος
- που συνεχώς μιλά, αλλάζει κι είναι ο ίδιος
κι άλλος ταυτόχρονα, σαν το αέναο ποτάμι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου