Elisabeth Kübler-Ross και David Kessler
- από το βιβλίο τους "Μαθήματα ζωής"
- από το βιβλίο τους "Μαθήματα ζωής"
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε τη θάλασσα;
ή που μυρίσατε το άρωμα του πρωινού;
που αγγίξατε τα μαλλιά ενός μωρού;
που γευτήκατε βαθιά και απολαύσατε ένα νόστιμο φαγητό;
που περπατήσατε με γυμνά πόδια πάνω στο γρασίδι;
που χαθήκατε στο μπλε του ουρανού;
ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
που όσο μπορούμε να ξέρουμε, ίσως
να μην ξαναζήσουμε ποτέ.
Πολλοί από μας ζουν κοντά στη θάλασσα, ποτέ όμως δεν
βρίσκουν χρόνο να την κοιτάξουν.
Όλοι ζούμε κάτω από τα αστέρια, πότε όμως κοιτάμε ψηλά;
Πότε αγγίζουμε και γευόμαστε τη ζωή και πότε βλέπουμε ή αισθανόμαστε το σπάνιο
και ασυνήθιστο μέσα στα κοινά και στα τετριμμένα;
ΚΑΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙΟΥ
σημαίνει πως ο
Θεός αποφάσισε ότι ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει.
Με τον ίδιο τρόπο, η κάθε μέρα που ξυπνάμε είναι ένα ακόμη δώρο ζωής.
ΠΟΤΕ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ
που βιώσατε την εμπειρία μιας
ημέρας μέχρι το μεδούλι;
Δεν θα έχετε άλλη ζωή σαν κι αυτή.
Δεν θα έχετε άλλη ζωή σαν κι αυτή.
Δεν θα παίξετε ποτέ ξανά τον ρόλο που παίζετε τώρα, ούτε θα βιώσετε άλλη φορά
τη ζωή, έτσι όπως σας έχει δοθεί τώρα.
Δεν θα βιώσετε ποτέ ξανά τον κόσμο όπως τον βιώνετε σήμερα,
με αυτούς τους γονείς, τα παιδιά και τις οικογένειες.
Δεν θα έχετε ποτέ ξανά αυτούς τους φίλους που έχετε τώρα.
Δεν θα έχετε ποτέ ξανά την εμπειρία αυτής της γης και των θαυμάτων της.
ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
που θα στραφεί για τελευταία φορά
το βλέμμα σας στη θάλασσα, στα αστέρια ή στην αγαπημένη σας.
Πηγαίνετε και δείτε τα τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου