ΖΩΗ ΜΕΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
Είσαι όπως ο αγέρας μες στο σύννεφο
ζωή μες στο νερό του ανθοδοχείου
είσαι στο φως που λαμπυρίζει
στο θρόισμα των φύλλων,
στον ίσκιο που απλώνεται
νωχελικά κι απόλυτα
στο άρωμα που εισχωρεί στη μνήμη
στη συνήθεια που κλείνει δρόμους
κι ανακυκλώνει ακριβές στιγμές -
στων απορημένων ματιών το ανοιγοκλείσιμο
στο τρίξιμο της πόρτας για να περάσει
η άνοιξη
στο ίσο που κρατά ο τζίτζικας
στους ύμνους του καλοκαιριού
είσαι πάντοτε εκεί που θα σ’ αποζητήσω
κι εκεί που δεν σε βλέπω αόρατος
με περιβάλλεις με εμψυχώνεις
και με γεμίζεις βεβαιότητες κι αμφιβολίες
γραμμένες στο χαμόγελο σου
σαν σε κρατώ από το χέρι
μα προχωρώ στο δρόμο μου αδιάφορος
και μόνος.
κι εκεί που δεν σε βλέπω αόρατος
με περιβάλλεις με εμψυχώνεις
και με γεμίζεις βεβαιότητες κι αμφιβολίες
γραμμένες στο χαμόγελο σου
σαν σε κρατώ από το χέρι
μα προχωρώ στο δρόμο μου αδιάφορος
και μόνος.
Μ Ψ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου