Ρ. ΤΑΓΚΟΡ "Λυρικές Προσφορές" [01-05 από 103]

Λ Υ Ρ Ι Κ Ε Σ   Π Ρ Ο Σ Φ Ο Ρ Ε Σ

- Gitanjali -

1.

Με έπλασες αιώνιο, αυτό ήταν το θέλημα σου. Τούτο το αδύνατο λαγήνι το αδειάζεις και το ξαναδειάζεις και όλο το γεμίζεις πάλι με καινούργια ζωή.

Τούτη τη μικρή καλαμένια φλογέρα την έχεις περάσει από βουνά και λαγκάδια, φυσώντας μέσα απ’ αυτή πάντα σκοπούς καινούργιους.

Με το αθάνατο άγγιγμα των χεριών σου η μικρή μου καρδιά ξεχειλίζει από χαρά κι’ απλώνεται έξω από τα όρια της, προφέροντας ανείπωτα λόγια.

Τα άπειρα δώρα σου τα δέχομαι μέσα σ’ αυτές τις μικρές, τις πολύ μικρές παλάμες μου. Τα χρόνια περνούν και συ όλο χαρίζεις και πάντα υπάρχει χώρος για να τον γεμίσεις.

2.

Όταν με καλείς να τραγουδήσω, θαρρώ πως η καρδιά μου πάει να σπάσει από περηφάνια, κοιτάζω το πρόσωπο σου και δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μου. Ό τι υπήρξε στη ζωή μου θλιβερό και παράφωνο, λιώνει και γίνεται γλυκιά μελωδία και η λατρεία μου απλώνει τις φτερούγες της σαν χαρούμενο πουλί που πετά πάνω από το πέλαγο.

Ξέρω πως το τραγούδι μου σου δίνει χαρά, μόνο σαν τραγουδιστής μπορώ να παρουσιαστώ μπροστά σου.

Με την άκρη της απλωμένης πλατιάς φτερούγας του τραγουδιού μου αγγίζω τα πόδια σου, που αλλιώς ποτέ δεν θα τολμούσα να πλησιάσω.

Μεθυσμένος από τη χαρά του τραγουδιού, ξεχνιέμαι και σε ονομάζω φίλο μου, εσένα που είσαι ο Κύριος μου.

  3.

Δεν μπορώ να επαναλάβω το τραγούδι σου, Κύριε, το αφουγκράζομαι μόνο με βουβό θαυμασμό.

Η λάμψη της μουσικής σου φωτίζει τον κόσμο. Η ζωοδόχος πνοή της μουσικής σου γεμίζει τους ουρανούς. Το άγιο κύμα της μουσικής σου διαπερνά θραύοντας τους πέτρινους φράχτες και συνεχίζει ορμητικά τον δρόμο του.

Η καρδιά μου ποθεί να ενωθεί με το τραγούδι σου, όμως μάταια αγωνίζεται να βρει φωνή. Θα ήθελα ν’ ακουστώ, μα τα λόγια μου δεν γίνονται τραγούδι κι’ αναφωνώ αποθαρρημένος, ω Κύριε, έχεις αιχμαλωτίσει την καρδιά μου στα απέραντα δίχτυα του τραγουδιού σου.

4.

Ω ζωή της ζωής μου! Θα προσπαθώ πάντα να κρατώ καθαρό το κορμί μου, αφού ξέρω πως το αγγίζει παντού η ζωντανή πνοή σου.

Θα προσπαθώ πάντα να κρατώ μακριά από τον λογισμό μου, κάθε τι που δεν είναι αληθινό, αφού ξέρω πως εσύ είσαι η αλήθεια που έχει ανάψει το φως του λογικού μέσα στο πνεύμα μου.  

Θα προσπαθώ πάντα να διώχνω μακριά από την καρδιά μου ο τι είναι κακό και να κρατώ ολάνθιστη την αγάπη μου, αφού ξέρω ότι εσύ έχεις στήσει τον θρόνο σου στα άδυτα της καρδιάς μου.

Και η καθημερινή μου έγνοια θα είναι να φανερώνεσαι εσύ πάντα μέσα από τα έργα μου, αφού ξέρω πως είναι η παντοδυναμία σου που μου δίνει δύναμη σε ο τι κι’ αν κάνω.

5.

Παρακαλώ μονάχα να μακροθυμήσεις, για να καθίσω λίγο κοντά σου. Το έργο που έχω αρχίσει θα το τελειώσω αργότερα.

Μακριά από τη θέα του προσώπου σου, η καρδιά μου δεν βρίσκει ησυχία ούτε ανάπαυση και το έργο μου με παιδεύει ασταμάτητα στην απέραντη θάλασσα του μόχθου.

Σήμερα ήρθε το καλοκαίρι στο παράθυρο μου με τα θροΐσματα και τα ψιθυρίσματα του, οι μέλισσες τραγουδούν τον έρωτα στην αυλή του ανθισμένου κήπου.

Τώρα είναι η στιγμή να καθίσω κοντά σου, πρόσωπο με πρόσωπο και να σου τραγουδήσω την προσφορά της ζωής μου σ’ αυτή τη σιωπηλή, πάμπλουτη ώρα του στοχασμού.

*  Rabindranath Tagore  [1861 - 1941]

    Ινδός ποιητής, συγγραφέας και φιλόσοφος

    Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας, 1910

Share