ΠΡΟΣΜΟΝΗ
Αναζητώ τη θάλασσα
στα δάχτυλα μου
να έρχεται πέρα
κι από την άκρη της ματιάς
να φέρνει μηνύματα σβησμένα
και υποσχέσεις ζωντανές
να παίρνει τα όνειρα μου
σε μακρινά ατέλειωτα ταξίδια
μοναχικά
χωρίς εμένα που
ξεχασμένος
στο παγωμένο χθες της προσμονής μου
ψηλαφώ στα δειλινά
τους χαμένους ορίζοντες
στα δάχτυλα μου
να έρχεται πέρα
κι από την άκρη της ματιάς
να φέρνει μηνύματα σβησμένα
και υποσχέσεις ζωντανές
να παίρνει τα όνειρα μου
σε μακρινά ατέλειωτα ταξίδια
μοναχικά
χωρίς εμένα που
ξεχασμένος
στο παγωμένο χθες της προσμονής μου
ψηλαφώ στα δειλινά
τους χαμένους ορίζοντες
αχνό σημαδάκι στο ταβάνι
μικρή αδύναμη αράχνη
αφήνεται στη γραμμή
του σάλιου της
- ανάποδος χαρταετός -
και αγνοεί
τη μοναξιά μου
σίγουρα χαίρεται το απλό
της παιχνίδι
χωρίς ταξίδια κι ορίζοντες
και νοιώθω για μια στιγμή
τη χαρά της
να γίνεται και δική μου χαρά
σε περιμένω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου