Κική Δημουλά - Λίμνη της Εύβοιας
[Ποιμαντική Σκέψη της εβδομάδος]
…. Η πόρτα έχει ένα
κουδουνάκι κρεμαστό. Κι άμα σπρώχνεις για να μπεις μέσα, το κουδουνάκι αυτό
χαλάει τον κόσμο στα καλωσορίσματα.
Ο Νέγρος, το σκυλί του σπιτιού, παράτησε την κελαρυστή σκιά
της κληματαριάς, παράτησε το παγωτό χωνάκι που του 'χαν κεράσει και μου ορμάει
με τρομερά γαβγίσματα.
Ζει τις έντονες στιγμές του, τις στιγμές που του δίνει ο ξένος.
Άδικα μυρίζεις τις βαλίτσες, Νέγρο.
Εδώ, μέσα στο μυαλό μεταφέρονται τα ύποπτα και τ' απαγορευμένα.
Άσε με τώρα να περάσω. Δεν ήρθα δα εδώ και για κανένα αιώνα.
Υπάλληλος είμαι, πήρα την άδειά μου, πήρα την οικογένειά μου, κι ήρθα να
ξεκουραστώ στην πατρίδα σου, για είκοσι έξι συντομότατες μέρες.
Ούτε μία παραπάνω. Λοιπόν μη με χασομεράς.
Περίεργο, σταματάει το γάβγισμα, με κοιτάζει μάλλον
συμπαθητικά, και φεύγει.
Πάει ν' αποφάει το παγωτό του.
Έχει γούστο τώρα να σκαμπάζει κι ο Νέγρος από συντομίες.
Για ν' ανέβω τη σκάλα και να μπω στο σπίτι του καλοκαιριού
πρέπει να παραμερίσω πυκνά εμπόδια: κισσούς, γιασεμιά, κοράλλια, μπιγόνιες,
κλαδιά από την κληματαριά, κι ολόκληρες αγκαλιές βασιλικό.
Να 'ταν, Θέ μου, όλα τα εμπόδια λουλούδια…
πΖ – 2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου