"Επί τα βελτίω.. "

Ειρήνη Κουτρέτση

Μέχρι πριν λίγες ώρες ήταν μια θλιβερή είδηση στην εφημερίδα.

Δυο άνθρωποι έφυγαν από ανάμεσά μας, ο ένας έπεσε στο καθήκον...

Έπειτα συνειδητοποιείς, πως ο ήρωας ήταν φίλος φίλης...

Τις σοβαρές φωτογραφίες με τη στολή που κυκλοφορήθηκαν τις διαδέχονται άλλες, από στιγμές απλές, χαμογελαστές, καθημερινές...

Στις προ fb εποχές θα μάθαινες από το τηλέφωνο, πως χάθηκε και κάποιος γνωστός στην έκρηξη, στο αεροσκάφος, το πλοίο, το κτήριο...

Ξάφνου ο πόνος προσωποποιείται, η θλίψη αγγίζει άμεσα. Δεν θα έπρεπε, μα είναι ανθρώπινο. Ξάφνου οι μικρογκρίνιες και τα άγχη για τα μέχρι πρότινος "γιγάντια" προβλήματα σιωπούν κι εκείνα φαντάζουν πια σπιθαμιαία.

Ξεχνάμε, θυμόμαστε, ξαναξεχνάμε, η φωτογραφία, το νοσοκομείο, ο διπλανός μάς ξαναθυμίζει, ώσπου να στεριώσει η μνήμη, να αλλοιωθεί επί τα βελτίω η ύπαρξη.

Ανήμερα του Σταυρού, ο νους ανατρέχει στους οικείους και μη τεθνεώτες (τους πρώτους, ούτως ή άλλως τους κουβαλάμε), η προσευχή υψώνεται για όσους μένουν πίσω και πονούν κι η ελπίδα να ζούμε ουσιαστικά επανέρχεται με ύφος επιτακτικό!

fb – [2fA]

Share