- Από τον π. Παντελεήμονα
Μια φορά και
έναν καιρό...
Μια γενιά με
το γκάζι κολλημένο, χωρίς φρένα πουθενά...
τρέχαμε για τα πάντα... ζούσαμε έντονα..,
αλλά κάποιες φορές...
τρέχαμε για τα πάντα... ζούσαμε έντονα..,
αλλά κάποιες φορές...
Στους φίλους
που έχασα, στα αδέλφια που θυμάμαι τώρα
μνημονεύοντας τα...
είναι δέκα... ναι, δέκα παιδιά 16 έως 21 χρονών...
εκεί σταμάτησε το κοντέρ τους...
μνημονεύοντας τα...
είναι δέκα... ναι, δέκα παιδιά 16 έως 21 χρονών...
εκεί σταμάτησε το κοντέρ τους...
Παρολίγον να
ήμουν παρέα τους, όπου είναι τώρα...
Η προσευχή της μάνας μου, αλλά ιδιαίτερα του πατέρα μου με έσωσαν...
9 μέρες σε κώμα,
σε ένα κρεβάτι δίπλα μου ο πατέρας μου,
ο Κύριος ας τον αναπαύσει, και παρακαλούσε τον Κύριο...
ο Κύριος ας τον αναπαύσει, και παρακαλούσε τον Κύριο...
"Κάνε τον καλά,
έλεγε, και πάρε τον... δικός σου είναι, κάνε τον και Δεσπότη...
άσε τον να ζήσει όμως... "
άσε τον να ζήσει όμως... "
Και έγινα και παπάς και ζω για να τον ευχαριστώ, για την ευχή του....
Για τα φιλαράκια
μου και για τον πατέρα μου...
fb - Georgios Giannikouris
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου