"Τα πάντα είναι το ταξίδι.. "

Το νέο βιβλίο του π. Βασιλείου Χριστοδούλου

«Μείνε μαζί μας, βράδιασε»

- Aπό τον Θεολόγο Σωτήριο Κόλλια

«Δεν μπορείς ποτέ να περιχωρήσεις την ομορφιά του τέλους, την ολοκλήρωση του φτασίματος, αν δεν ζήσεις το ταξίδι. 
Τα πάντα είναι το ταξίδι, όλα βρίσκονται στην πορεία».

Σε μία πορεία λοιπόν, ακολουθώντας τα χνάρια του Χριστού, μας προσκαλεί το νέο βιβλίο του Διευθυντού του Πολιτιστικού Κέντρου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, πρωτοπρ. Βασιλείου Χριστοδούλου, με τον τίτλο «Μείνε μαζί μας, βράδιασε», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Γρηγόρη.

Ο συγγραφέας αναλύοντας και ερμηνεύοντας με το δικό του μοναδικό και ποιητικό τρόπο την προς Εμμαούς πορεία του Χριστού, με δύο από τους μαθητές Του, μας προσφέρει ένα μοναδικό ανάγνωσμα που με συγκίνηση, δέος και αγωνία παρακολουθεί ο αναγνώστης.

Ένα αναστάσιμο και δοξολογικό κείμενο, που μας χαρίζει μια ανεπανάληπτη συνοδοιπορία στα χνάρια του Ιησού.

Μας καλεί να ακολουθήσουμε κι εμείς τους μαθητές Του, κάνοντας μία εκ των έσω βυθοσκόπιση της ψυχής μας, αφουγκράζοντας την πορεία που οδηγεί και στη δική μας πνευματική Ανάσταση.

«Ένας γνήσιος αναζητητής του Θεού θα συνειδητοποιήσει ότι τα βιβλία συνιστούν μία πορεία προς τους Εμμαούς. Σε φτάνουν μέχρι την πόλη. 
Για να σου γνωσθεί και αποκαλυφθεί ο Θεός θα πρέπει να πας παραπέρα. 
Εάν δεν μεσολαβήσει ένα δυνατό, προσωπικό βίωμα, ο Θεός θα παραμείνει για πάντα στον χώρο της πληροφορίας, της σκέψης, της θεωρίας, του στοχασμού».

Συνοδοιπόροι –εκτός από τους μαθητές– όλοι εκείνοι οι λογοτέχνες και ποιητές που με τη γραφίδα τους στιγμάτισαν την καρδιά του συγγραφέα, προσφέροντας και σε μας, σε ένα κρεσέντο ποιητικού οργασμού, ένα σημάδι παραδείσου. Μία γλυκιά και ευχαριστιακή αίσθηση αναστάσιμης ευωδίας και ομορφιάς περιμένει όποιον γευτεί το αγλάισμα του κειμένου καθιστώντας τον απόλυτα υπεύθυνο για τη δική του μαρτυρία στον κόσμο.

Το τέλος αυτής της πορείας είναι εκεί που ξεκινάμε και θα το γράψει ο καθένας μας με τη δική του προσωπική αναζήτηση και διαδρομή.

«Μία πορεία αφιερωμένη στα χνάρια που στον Παράδεισο πια θα αναζητώ»!

romfea

- Aπό την Φιλόλογο Ειρήνη Κουτρέτση

Μεγάλες αναλήψεις καταθέσεων τις τελευταίες μέρες, μεγάλος ο φόβος. 
Ένα σκοτάδι διαχέεται και δεν έχει να κάνει με οικονομικά ποσά όσο με ηθική παρακμή. Μα να που ακόμη γίνονται καταθέσεις, καταθέσεις ψυχής που βοηθούν να αναθαρρήσει όστις διψά για ελπίδα.

Στην πρώτη του έντυπη κατάθεση (Συναπάντημα στη δύση, εκδόσεις Άθως 2012), ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου μάς θύμισε πως ο ήλιος βασιλεύει στη δύση του και η ελπίδα ανέτειλε από το παράδειγμα ενός ιερέα της ελληνικής επαρχίας τον οποίο γνώρισε στη δύση της ζωής του. 
Το φως Χριστού που αναδυόταν στην απλότητά του συγκίνησε πρώτα εκείνον και κατόπιν εμάς. Τώρα, εν τω μέσω της νυκτός, δια του τίτλου του νέου του βιβλίου παρακινεί "Μείνε μαζί μας, βράδιασε" (εκδόσεις Γρηγόρη).

Ο Κλεόπας κι ο Λουκάς απηύθυναν τον λόγο στον Χριστό στην προς Εμμαούς πορεία τους (ναι, εκείνην που οι παλιοί θυμόμαστε από τον πίνακα όπου τρεις περπατούσαν μέσα στο δάσος...). Μα η παράκληση είναι διαχρονική και εκπλήσσεται ευχάριστα ο αναγνώστης συνειδητοποιώντας πόσες αναλογίες υπάρχουν σε εκείνην την πορεία με το σήμερα.

Βαθειά ποιητική ψυχή ο π. Βασίλειος, ερμηνεύει την σχετική ευαγγελική περικοπή που παιδιόθεν τον συγκινούσε με πολλές αναφορές σε λόγους των Πατέρων και σύγχρονων θεολόγων, αλλά και αγαπημένων ποιητών και πεζογράφων, από τον Έλιοτ στον Ελύτη και από τον Λουδοβίκο στη Δημουλά, από τον Ντοστογιέφσκι στον Καζαντζάκη και τον Πεντζίκη.

Το ευχάριστο ξάφνιασμα είναι διαρκές καθώς με τον ευαγγελικό λόγο φαίνεται να συνδιαλέγονται κείμενα που σε άλλα περιβάλλοντα γνωρίσαμε, που αισθητοποιούν όμως την ευαισθησία λογοτεχνών, την αγωνία της ψυχής που πάντα συγγενεύει με την Αλήθεια.

Ωστόσο, η οικείωση Λογοτεχνίας και Θεολογίας δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε καν το κατεξοχήν μέσο. Πορευόμενοι στις σελίδες του βιβλίου αφουγκραζόμαστε σκέψεις και δικές μας ή εξηγήσεις εμπειριών μας, συνειδητών ή υποσυνείδητα σημαντικών.

Η ψυχή αναπαύεται στην απέραντη αγάπη Εκείνου, που δεν υποχρεώνει και που δεν ψυχαναγκάζει, που συνοδοιπορεί στην αδυναμία μας περιμένοντας ελεύθερα να Τον αναζητήσουμε, φέρνοντας χαρά και ειρήνη.

Ξεκίνησα να γράφω τι με συγκίνησε μα χάνεται στα μέρη το όλον. 
Είθε η καρδιά μας να μην είναι βραδυκίνητη, η απελπισία να μην είναι ο νεκροθάφτης των προσωπικών μας ικανοτήτων, είθε η σχέση με Εκείνον να εξελίσσεται καθώς μεγαλώνουμε, είθε λίγο παραπάνω να στηριζόμαστε στην Ανάστασή Του...

Καλοτάξιδο!!!

ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΤΟΠΟΣ

[2φΑ]

Share