"Ευαισθησία και υπομονή "

ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ  -  ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ

[…. ]     Συμβαίνει πολλές φορές να αισθάνεται κανείς υπερβολική στενοχώρια για την κατάσταση του κόσμου.
Να υποφέρει που βλέπει ότι το θέλημα του Θεού δεν γίνεται σήμερα απ’ τους ανθρώπους ή κι απ’ τον ίδιο. Να πονάει με τον πόνο το σωματικό και τον ψυχικό των άλλων.

Η ευαισθησία αυτή είναι δώρο του Θεού. Στις γυναίκες τη συναντάμε συχνότερα. 

Οι ψυχές που έχουν αυτή τη λεπτότητα είναι ιδιαίτερα δεκτικές στα μηνύματα και στη θέληση του Θεού.

Αυτές οι ευαίσθητες ψυχές έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν πολύ στην εν Χριστώ ζωή, διότι αγαπάνε τον Θεό και δεν θέλουν να Τον λυπήσουν.
Διατρέχουν όμως έναν κίνδυνο. 

Αν δεν δώσουν στον Χριστό με εμπιστοσύνη τη ζωή τους, είναι δυνατόν το πονηρό πνεύμα να εκμεταλλευθεί τη λεπτότητά τους και να τις οδηγήσει σε λύπη και σε απελπισία.

Η ευαισθησία δεν έχει διόρθωση. Μπορεί μόνο να μετασχηματισθεί, να μεταποιηθεί, να μετατραπεί, να μεταμορφωθεί, να μεταστοιχειωθεί, να γίνει αγάπη, χαρά, θεία λατρεία.
Πώς; Με τη στροφή προς τα άνω. 

Να στρέψετε την κάθε θλίψη στη γνώση του Χριστού, στην αγάπη Του, στη λατρεία Του.

Κι ο Χριστός που συνεχώς περιμένει με λαχτάρα να μας βοηθήσει, θα σας δώσει την χάρη Του και τη δύναμή Του και θα μετατρέψει τη θλίψη σε χαρά, σε αγάπη για τους αδελφούς, σε λατρεία προς τον ίδιο. Έτσι θα φύγει το σκοτάδι.

Μην κοιτάζετε αυτό που σας συμβαίνει, αλλά να κοιτάζετε το φως, τον Χριστό, όπως το παιδί κοιτάζει την μητέρα του, όταν κάτι του συμβεί. Όλα να τα βλέπετε χωρίς άγχος, χωρίς στενοχώρια, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο.
Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεστε.

Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε προς το φως, να κατακτήσετε το φως. 

Έτσι, αντί να δίνεστε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, θα δίνεστε στη δοξολογία του Θεού.

Όλα τα δυσάρεστα που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. 

Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό. Τότε ξενοιάζετε και γίνεσθε όργανά Του.

Όλα να τ’ αντιμετωπίζετε με την αγάπη, με καλοσύνη, με πραότητα, με υπομονή και με ταπείνωση. Να είστε βράχοι.
Όλα να ξεσπάνε πάνω σας και σαν τα κύματα να γυρίζουν πίσω· εσείς να είστε ατάραχοι.

Αλλά θα πείτε: «Έ, γίνετε αυτό;». 

Ναι, με την χάρη του Θεού γίνεται πάντοτε. Αν τα παίρνομε ανθρώπινα, δεν γίνεται.

Γυμναστική είναι για μας όλες οι αντιδράσεις του περιβάλλοντος και οι δυσκολίες γύρω μας. Γυμνάζομε τον εαυτό μας πάνω στην υπομονή, στην καρτερία.

- Ετούτη εδώ η γυναίκα σου, σ’ αγαπάει πολύ.

- Ναι, αλλά μου κάνει αυτά …

- Σου τα κάνει αυτά για να σ’ αγιάσει, αλλά εσένα δεν κόβει το μυαλό σου.
Εξοργίζεσαι και αντί ν’ αγιάζεις, κολάζεσαι.

Αν είχε όμως υπομονή και ταπείνωση, δεν θα έχανε τις ευκαιρίες του αγιασμού.

Είναι μεγάλο πράγμα, μεγάλη αρετή η υπομονή. Ο Χριστός είπε: 

«Άμα δεν έχετε υπομονή, θα χάσετε τις ψυχές σας·
για να τις κερδίσετε, πρέπει να έχετε υπομονή».

Η υπομονή είναι αγάπη, χωρίς αγάπη δεν μπορείς να έχεις υπομονή. 

Είναι όμως και θέμα πίστεως. Στην πραγματικότητα, είμαστε άπιστοι, γιατί δεν ξέρομε πώς τα φέρνει ο Θεός και μας απαλλάσσει απ’ τις δυσκολίες και τις στενοχώριες. 

Να παρακαλάτε την Παναγία:

«Στρέψον τον κοπετόν εις χαράν,
εις ευθυμίαν δε το πένθος μετάβαλε,
τον θρήνον εις ευφροσύνην και αγαλλίασιν νυν,
Θεοτόκε μόνη παντευλόγητε».

[ ….]

vimaorthodoxias – [2fA]

"Raphaella Spence "

Raphaella Beatrice Spence  (1978)

Οι πίνακες της Αγγλίδας ζωγράφου συναγωνίζονται στις λεπτομέρειες
με τις καλύτερες επαγγελματικές φωτογραφίες!

raphaellaspence - dinfo

[2φΑ]

"Έβρεξε δω λιγάκι.. "

Κική Δημουλά  -  Βροχή επιστροφής

Εγώ, όταν μεγαλώσω θα γίνω Σεπτέμβριος
έλεγε ο Αύγουστος.

Έβρεξε δω λιγάκι. Δοκιμαστικά, σαν έλεγχος αν λειτουργούν
καλά οι πτώσεις.
Όπως χτυπάνε κάθε τόσο ξαφνικά οι σειρήνες, δοκιμαστικά,
αν λειτουργεί καλά ο τρόμος του πολέμου.

Ελάχιστη βροχή, ίσα που την πλατάγισε στο στόμα του
το χώμα τη σταγόνα – καθώς δοκιμαστής κρασιών -,
μόλις που πρόλαβε η υγρόεσσα ευωδιά παραπονιάρα
να τριφτεί πάνω στα περιβόλια.

Δένανε οι παραθεριστές στις σχάρες των αυτοκινήτων την Αθήνα
μαρσάρανε τις βαλίτσες τους
και φεύγανε.
Πεθαίνανε απ’ τη ζήλια τους τα σπίτια κοιτώντας τα τροχόσπιτα
στην Εθνική Οδό του Σεπτεμβρίου.
Απ’ τ’ ανοιχτά παραθυράκια τους μικρά όσο ένα σάντουιτς ματιάς
κουρτινάκια φτερακίζανε κατά έξω,
νάιλον γλάροι εμπριμέ, δεμένοι. Λοξά στημένη
νανούριζε τα τέλια της μια κιθάρα ηλιοκαμένη.

Ευτυχώς βελτιώθηκε το βιοτικό επίπεδο της βάρκας.
Γίνανε βάρκες κατοικίδιες –
αστυφιλία των σκαριών.
Αστραφτερές εξωλέμβιες, πάνω στα τρέιλερ κουρνιασμένες
ακολουθούν τ’ αφεντικά τους, σκυλάκια ράτσας
χωρίς καθόλου τρίχωμα θαλάσσης.
Γαύροι πηδάνε κατά πάνω,
μια τελευταία ασημένια περιέργεια.

Κάτι θα την πονέσει απόψε τη βραδιά
γι’ αυτό το προς το τέλος.
Αν έχει ξαστεριά θα πιει κάποιο παυσίπονο αστέρι.

Εγώ θα μείνω ακόμα λίγο. Μήπως και ξαναβρέξει.
Να σε ξεπλύνω λίγο.
Είσαι μες στην αρμύρα και τ’ αλάτια από τότε που ήμουνα
θάλασσα.

Πίνακας: «Το τέλος του καλοκαιριού»  -  Σπύρος Βασιλείου

db – [2fA]

"Ο Άγγελος του Νταχάου "

π. Ένγκελμαρ Ουντσάιτιχ

Πρωτόκολλο θανάτου έγκλειστου στο στρατόπεδο του Νταχάου:
Μπλοκ  15, δωμάτιο  2, αριθμός κρατούμενου  26147
ημερομηνία θανάτου:  1 Μαΐου 1945

Γεννήθηκε την 1η Μαρτίου του 1911 σε μια μικρή πόλη κοντά στην Τσεχία.
Όπως και οι περισσότεροι Σουδήτες ήταν ενθουσιώδης οπαδός του Χίτλερ.
Το αρχικό του όνομα ήταν Ούμπερτ.

Το 1934 προσχώρησε σε τάγμα μοναχών και πήρε το όνομα Ένγκελμαρ.
Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία στο Βύρτσμπουργκ - το 1939 έγινε ιερέας.

Έξι μήνες αργότερα συνελήφθη από την Γκεστάπο με τη κατηγορία ότι κήρυττε αφοσίωση στο θέλημα του Θεού και όχι των ηγετών και έθετε υπό την προστασία του Εβραίους.

Φυλακίστηκε και κατέληξε στο Νταχάου το 1941.

Επί 4 χρόνια εργάσθηκε ως ιερέας στις περιβόητες «φυτείες». 

Εκεί τα SS έκαναν πειράματα με βότανα, σύμφωνα με τον επικεφαλής του αρχείου του στρατοπέδου Άλμπετ Κνόλ.

Οι κρατούμενοι στις φυτείες ήταν ακόμη περισσότερο εκτεθειμένοι στις αυθαιρεσίες και τις βαναυσότητες των SS. Ο καθολικός ιερέας γνώρισε και ρώσους κρατούμενους. 

Μοίραζε το λιγοστό φαγητό του μαζί τους για να μην πεθάνουν της πείνας.

Αρχές του 1945, το μπλοκ 15 ανήκε στην πτέρυγα για αρρώστους του στρατοπέδου. 

Ήταν περιτριγυρισμένο με συρματόπλεγμα σε μια απομονωμένη γωνιά, όπου οι άνδρες των SS δεν πατούσαν. 

Επειδή είχε ξεσπάσει τύφος τους ασθενείς τους κλείδωναν εκεί μέχρις ότου πεθάνουν.

Δεν υπήρχαν πολλοί που περνούσαν από την πόρτα της παράγκας με τη θέλησή τους, διότι η πιθανότητα να κολλήσει κάποιος ήταν 99%. 

Όταν διαδόθηκε ότι οι Αμερικανοί προελαύνουν στο Μόναχο, ο πάτερ Ένγκελμαρ πήγε στην παράγκα για να περιποιηθεί τους ασθενείς και να τους δώσει την τελευταία θεία κοινωνία.

Λέγεται ότι κάποιος κρατούμενος απόρησε που τον είδε εκεί και τον ρώτησε, αν ήθελε να πεθάνει λίγο πριν την απελευθέρωση του στρατοπέδου. 

Εκείνος απάντησε: «Ό,τι θέλει ο Θεός».

Την ημέρα της κοιμήσεως του ήταν ο 62^ος  νεκρός από τύφο.

Με πρωτοβουλία του Πάπα Φραγκίσκου, ο π. Ένγκελμαρ ανακηρύχθηκε Μάρτυρας στις 21 Ιανουαρίου 2016 και πριν 3 ημέρες, το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016, Άγιος.

DeutscheWelle – huffingtonpost

db – [2fA]

"Το πούμα και το ελαφάκι "

Χόρχε Μπουκάι -  Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

Ένας πολύ πιστός άνθρωπος ένιωθε πως ήταν πολύ κοντά στο λάβει τη φώτιση για το πώς να συνεχίσει τον δρόμο του.

Κάθε νύχτα, πριν πέσει να κοιμηθεί, παρακαλούσε τον Θεό να του στείλει ένα σημάδι για το πώς θα έπρεπε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του.

Πέρασε έτσι δυο-τρεις εβδομάδες σε μια κατάσταση σχεδόν μυστικιστική, περιμένοντας να λάβει ένα θεϊκό σημάδι.
Ώσπου μια μέρα, περνώντας μέσα από το δάσος, βλέπει ένα μικρό ελαφάκι ξαπλωμένο στο έδαφος, πληγωμένο, με το ένα πόδι μισοσπασμένο.

Μένει να το κοιτάζει και ξαφνικά... εμφανίζεται ένα πούμα. Στη θέα του, παγώνει.
Το πούμα, εκμεταλλευόμενο την κατάσταση, είναι έτοιμο να κατασπαράξει το ελαφάκι.

Άφωνος και παράλυτος από φόβο, μένει να κοιτάζει τη σκηνή, τρέμοντας στην ιδέα ότι το πούμα δεν θα χορτάσει μόνο με το ελαφάκι, αλλά μετά θα επιτεθεί και στον ίδιο.

Βλέπει το πούμα να πλησιάζει το ελαφάκι. Και τότε, συμβαίνει κάτι ανέλπιστο: 

αντί να το κατασπαράξει, το πούμα αρχίζει να του γλείφει τις πληγές. 

Μετά φεύγει και γυρίζει με μερικά βρεγμένα κλαδιά που σπρώχνει με το πόδι του κοντά στο ελαφάκι για να μπορέσει εκείνο, όπως είναι ξαπλωμένο, να πιει λίγο νερό. 

Κατόπιν πάει φέρνει λίγη υγρή χλόη και τη σπρώχνει κι αυτήν κοντά στο ελαφάκι για να φάει. Απίστευτο.

Την άλλη μέρα, ο άντρας επιστρέφει σ' εκείνο το μέρος και βλέπει το ελαφάκι να είναι ακόμη ξαπλωμένο εκεί, και το πούμα να έρχεται ξανά για να το ταΐσει, να του γλείψει τις πληγές και να του δώσει να πιει.

Τότε, σκέφτεται ο άντρας: «Αυτό είναι το σημάδι που έψαχνα»· είναι προφανές. 

Ο Θεός σου προμηθεύει αυτό που έχεις ανάγκη. 

Το μόνο που δεν πρέπει να κάνεις εσύ είναι να αγχώνεσαι και να τρέχεις απελπισμένος πίσω από τα πράγματα». 

Παίρνει λοιπόν το μπογαλάκι του, κάθεται στην πόρτα του σπιτιού του και περιμένει να του φέρει κάποιος να φάει και να πιει. 

Περνάνε δύο ώρες, περνάνε τρεις, έξι ώρες, μια μέρα, δύο μέρες, τρεις μέρες...
Κανένας δεν του δίνει τίποτε.

Όσοι περνάνε από μπροστά του τον κοιτάνε, κι αυτός παίρνει ύφος κακομοίρη, μιμούμενος το τραυματισμένο ελαφάκι. Παρ' όλα αυτά όμως, δεν του δίνουν τίποτα.

Ώσπου μια μέρα, περνάει κάποιος πολύ σοφός που ζούσε στο χωριό, και ο καημένος ο φτωχός άνθρωπος που τώρα πια αισθάνεται μεγάλη αγωνία, του λέει:

«Ο Θεός με ξεγέλασε. Μου έστειλε ένα λάθος σημάδι για να πιστέψω ότι τα πράγματα ήταν με τον άλφα τρόπο, ενώ ήταν με τον βήτα.
Γιατί μου το 'κανε αυτό; Εγώ είμαι ένας άνθρωπος πιστός... »

Και του διηγείται τι είδε στο δάσος...

Ο σοφός τον ακούει προσεκτικά και ύστερα του λέει:

«Πρέπει να ξέρεις κάτι. Ο Θεός δεν στέλνει σημάδια χωρίς λόγο· 

ο Θεός σου έστειλε αυτό ακριβώς το σημάδι, για να μάθεις».

Τον ρωτάει τότε ο άντρας:

«Να μάθω τι; Αφού με εγκατέλειψε… »

Και ο σοφός του απαντάει:

«Τι κάνεις εδώ εσύ, που είσαι ένα πούμα έξυπνο και δυνατό, ικανό να παλεύεις; 

Κάθεσαι και παριστάνεις το ελαφάκι;

Η θέση σου είναι να ψάξεις να βρεις ένα ελαφάκι να βοηθήσεις. 

Να βρεις κάποιον που δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, με τα δικά του μέσα... 

Να είσαι χρήσιμος. Να μάθεις ν’ αγαπάς!... »

pointfromview  - [2φΑ]

                                               

"Ζώντας μαζί σου "

ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ  -  ΖΩΝΤΑΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ

Πόσο όμορφα νιώθω ζώντας μαζί σου, Κύριε!
Πόση άνεση νιώθω που πιστεύω σε Σένα!
Όταν το πνεύμα μου λυγίζει και παύει να σκέφτεται
όταν οι εξυπνότεροι άνθρωποι
δεν βλέπουν πέρα από το τέλος της μέρας
και αγνοούν το τι θα κάνουν αύριο,
Συ μου στέλνεις την ξάστερη σιγουριά της ύπαρξής Σου
και της φροντίδας Σου,
για να μην κλείσουν οι πόρτες του Καλού.

Φτάνοντας στην κορυφή της επίγειας δόξας,
στρέφομαι κι αντικρίζω με έκπληξη τον δρόμο που πέρασα,
και που ποτέ δεν θα είχα ανακαλύψει μοναχός.
Έναν δρόμο εκπληκτικό,
που μέσα από την απελπισία
με οδήγησε στον τόπο εκείνο,
απ’ όπου μπόρεσα να στείλω στον κόσμο
την ανταύγεια των αχτίνων Σου.
Και θα εξακολουθήσω να την αντανακλώ
όσο τούτο είναι απαραίτητο.

Κι αν δεν έχω πια άλλον καιρό,
αυτό σημαίνει
πως ανάθεσες σε άλλους να συνεχίσουν.

kithara  -  antifono

σε απόδοση Μ Ψ - [2fA]

                                             

"Αναρρίχηση 2016 "

Κάλυμνος  -  Ετήσιο Φεστιβάλ Αναρρίχησης

7-8-9 Οκτωβρίου 2016

Η Κάλυμνος αποτελεί τον πρώτο παγκόσμιο προορισμό για αναρριχητικές διακοπές.
Αναμένονται 2.700 αναρριχητές από όλο τον κόσμο στο νησί,
ενώ οι συμμετέχοντες στους Αγώνες και στον Μαραθώνιο Αναρρίχησης
υπολογίζονται σε 500.

Climbing Magazine
-  Julie Ellison  [φωτογράφος και αθλήτρια αναρρίχησης]

….  Ήταν η τέλεια απόδραση.
Δώδεκα ημέρες σε ονειρικά σπήλαια από ασβεστόλιθο, ένδοξη κουζίνα, καθώς και μια ηλιόλουστη ακτογραμμή, η ιδανική τριάδα δηλαδή του ταξιδιού για τους ορειβάτες με ανέμενε στο ελληνικό νησί της Καλύμνου.
Πρέπει να είμαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον πλανήτη.

Πατώντας πάνω στην πίστα του αεροδρομίου της Καλύμνου μετά την αναχώρησή μου
από το Ντένβερ 30 ώρες πριν, ένιωσα τη Μεσόγειο να μου δίνει μια ζεστή και ελαφρώς ιδρωμένη αγκαλιά.

Η Κάλυμνος είναι το απόλυτο σημείο διακοπών για τους ορειβάτες,
και το εννοώ όταν μιλάω για διακοπές.
Ατελείωτες παραλίες, φρέσκο ψωμί με λάδι ελιάς και ασβεστόλιθοι! ….

Σχετικά:  rodiaki  -  ellines  -  climbing

[2fA] 

"H Μυρτιδιώτισσα "

Παναγία η Μυρτιδιώτισσα

Λαοί νῦν κροτήσωμεν, δεῦτε τάς χεῖρας πιστῶς καί ἄσωμεν
ἄσμασι τῇ Θεομήτορι ἐν πόθῳ κραυγάζοντες·
Χαῖρε ἡ προστασία πάντων τῶν δεομένων
Χαῖρε ἡ σωτηρία τῶν τιμώντων σε πόθῳ,
Χαῖρε ἡ τῷ παραλύτῳ τήν ἴασιν βραβεύσασα.


Σύμφωνα με την παράδοση η αυθεντική εικόνα της Θεοτόκου με τον Χριστό βρέθηκε στα Κύθηρα από έναν βοσκό, σε μια κοιλάδα νοτιοδυτικά του νησιού γεμάτη από μυρτιές, που ονομάζονται «Μυρτίδια», τον 13ο αιώνα μ.Χ.

Το πιθανότερο είναι η ιστόρηση της εικόνας αυτής να έγινε από τον Ευαγγελιστή Λουκά (1ος αιώνας μ.Χ.). Στη θέση της «εύρεσης» ο πτωχός βοσκός έκανε ένα μικρό εκκλησάκι και στην περιποίηση του αφιέρωσε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. 

Όμως το πλήθος των προσκυνητών που κατέφθαναν από διάφορα μέρη δημιούργησε την ανάγκη ενός μεγάλου Ναού. Το δύσκολο αυτό έργο της ανέγερσης ξεκίνησε με πολύ ζήλο, προσπάθειες και εράνους ο δραστήριος Ιερομόναχος Αγαθάγγελος Καλλίγερος το 1841 μ.Χ. και σε δεκαέξι χρόνια έγινε ένα υπέροχο συγκρότημα που αποτελείται από μεγαλοπρεπή Ναό, ένα αριστουργηματικό πανύψηλο καμπαναριό και πολλά κελιά φιλοξενίας.

Ο μικρός Ναός της «εύρεσης», το Καθολικό, όπως λέγεται, παρέμεινε κάτω από το μεγάλο Ναό, διατηρείται σε άριστη κατάσταση και εκεί φυλάσσεται κατά τους χειμέριους μήνες η εικόνα της Παναγίας, που η αγάπη των Κυθηρίων την φύλαξε μέσα σε μια ολόχρυση επένδυση, αληθινό αριστούργημα φτιαγμένο από τον Κρητικό καλλιτέχνη Νικόλαο Σπιθάκη το 1837 μ.Χ.

Στο στέμμα της Πανσέπτου Εικόνας της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, υπάρχει επίσης προσαρμοσμένο ένα «Πολυτιμότατον αδαμαντοκόλλητον εν σχήματι ημισελήνου χρυσούν κόσμημα».

Σύμφωνα με όσα ο αείμνηστος Σοφοκλής Καλούτσης, ο υμνογράφος της Μυρτιδιώτισσας διέσωσε, κάποτε πέρασε από τα Κύθηρα, κάποιος πλούσιος, επιφανής Τούρκος, που ήταν εγκατεστημένος στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, ο οποίος ήταν Μωαμεθανός.

Κάποια ημέρα παρατήρησε ασυνήθη συγκέντρωση κόσμου, στην κεντρική πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού του Εσταυρωμένου στη Χώρα.

Ρώτησε τι συμβαίνει και του είπαν ότι το Νησί μαστίζεται από πολύμηνη ανομβρία και για αυτό θα πραγματοποιηθεί Λιτανεία της Αγίας Εικόνας της Μυρτιδιώτισσας, η οποία είχε ήδη κατέβει από το κάστρο που φυλασσόταν τότε και βρισκότανε μέσα στον Εσταυρωμένο.

Όμως ο ουρανός ήταν καταγάλανος και δεν φαινόταν ούτε ίχνος νέφους στον ορίζοντα.

Ο Τούρκος χλεύασε αυτή την ενέργεια, γιατί η λογική έλεγε ότι δεν θα φέρει αποτελέσματα. Και ήταν τόσο σίγουρος για αυτό, που δήλωσε ότι εάν μετά την Λιτανεία επακολουθήσει βροχή, θα αφιέρωνε το χρυσό κόσμημα της ημισελήνου που είχε μαζί του, στην Ιερή Εικόνα.

Η Λιτανεία έγινε με κατάνυξη και οι Κυθήριοι γονυκλινείς παρακάλεσαν για την λύση της ανομβρίας. Και το θαύμα έγινε.
Μόλις η Ιερά Πομπή επέστρεψε στον Ναό, άρχισε να πέφτει ραγδαία βροχή.

Ο αλλόθρησκος τήρησε την υπόσχεση του και αφιέρωσε το κόσμημα στην Παναγία.

Ίσως αυτό έγινε πριν το 1837 μ.Χ. οπότε έγινε η χρυσή επένδυση της Εικόνας από τον Καλλιτέχνη Νικόλαο Σπιθάκη και μάλλον αυτός έκανε την προσαρμογή της ημισελήνου στο στέμμα της Παναγίας «Εις αιωνίαν ανάμνησιν του τελεσθέντος θαύματος της λύσεως της ανομβρίας».

saint - [2φΑ]

"Παραδείγματος χάρη.. "

Νικηφόρος Βρεττάκος  -  Η ποίηση κι η ζωή

Δεν τελειώνει η ποίηση, όπως
κι ο ουρανός δεν τελειώνει. Όπως οι ώρες του Θεού
κι οι στροφές του πλανήτη μας. Οι ανταύγειες της
ζωής,
διατηρούν το σχήμα της μέσα στην ποίηση. Όσο
θα πηγαίνει και θα ’ρχεται η θάλασσα, όσο
θα γεννιούνται λουλούδια και χρώματα, όσο
θα δίνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο το χέρι τους,
θα υπάρχει κι η ποίηση

Η ποίηση γεννιέται
μαζί με τα πράγματα, μαζί με τον έρωτα,
μαζί με τον πόνο. Παραδείγματος χάρη,
πολλών μου σελίδων η ποίηση γεννήθηκε
μαζί με τα μάτια σου.

[2fA]

                                              

"Ο Αετός και το Γεράκι "

Η τέχνη της συμβίωσης
Χόρχε Μπουκάι  -  από το βιβλίο του "Ο δρόμος της συνάντησης"

Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιού, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.

"Αγαπιόμαστε" αρχίζει ο νέος.

"Και θα παντρευτούμε" λέει εκείνη.
"Και αγαπιόμαστε τόσο που φοβόμαστε..."
"Θα θέλαμε κάποιο μαγικό, ένα χαϊμαλί, ένα φυλαχτό..."

"Κάτι που θα μας εγγυάται ότι θα είμαστε για πάντα μαζί."
"Που θα μας εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου,
ώσπου να συναντήσουμε τον Μανιτού, την ημέρα του θανάτου".
"Σε παρακαλούμε" ικετεύουν, "πες μας τι μπορούμε να κάνουμε..."

Ο μάγος τους κοιτάζει και συγκινείται που τους βλέπει τόσο νέους,
τόσο ερωτευμένους, να λαχταρούν τόσο μια του λέξη.

"Υπάρχει κάτι ..." λέει τελικά ο σοφός μάγος μετά από αρκετή ώρα.
"Αλλά δεν ξέρω... είναι ένα έργο πολύ δύσκολο και απαιτεί θυσίες."

"Δεν μας πειράζει" λένε και οι δύο.
"Ό,τι και να' ναι" επιβεβαιώνει ο Άγριος Ταύρος.

"Ωραία" λέει ο μάγος.

"Ψηλό Σύννεφο, βλέπεις το βουνό που είναι βόρεια από το χωριό μας; 

Πρέπει να το ανέβεις μόνη σου, χωρίς τίποτα άλλο εκτός από ένα δίχτυ και τα χέρια σου, και να κυνηγήσεις το πιο όμορφο και δυνατό γεράκι του βουνού. 

Αν το πιάσεις, πρέπει να το φέρεις εδώ ζωντανό την τρίτη μέρα μετά την πανσέληνο."

"Κι εσύ Άγριε Ταύρε" συνεχίζει ο μάγος, "πρέπει να ανέβεις το βουνό του κεραυνού, κι όταν φτάσεις στην κορυφή, τον πιο άγριο απ' όλους τους αετούς, με τα χέρια σου μόνο κι ένα δίχτυ να τον πιάσεις χωρίς να τον τραυματίσεις και να τον φέρεις μπροστά μου, ζωντανό, την ίδια μέρα που θα έρθει και το Ψηλό Σύννεφο.... Πηγαίνετε τώρα."

Οι δυο νέοι κοιτάζονται με τρυφερότητα, κι ύστερα από ένα φευγαλέο χαμόγελο φεύγουν για να εκπληρώσουν την αποστολή που τους ανατέθηκε. 

Εκείνη πάει προς τον βορρά, εκείνος προς τον νότο...

Την καθορισμένη ημέρα, μπροστά στη σκηνή του μάγου, περιμένουν οι δυο νέοι, ο καθένας με μια πάνινη τσάντα, που περιέχει το πουλί που του ζητήθηκε.

Ο μάγος τους λέει να βγάλουν τα πουλιά από τις τσάντες με μεγάλη προσοχή. 

Οι νέοι κάνουν αυτό που τους λέει, και παρουσιάζουν στο γέρο για να τα εγκρίνει τα πουλιά που έπιασαν 

Είναι πανέμορφα, χωρίς αμφιβολία, τα καλύτερα του είδους τους.

"Πετούσαν ψηλά;" ρωτάει ο μάγος.

"Ναι, βέβαια. Κι εμείς, όπως μας ζητήσατε....

Και τώρα;" ρωτάει ο νέος. "Θα τα σκοτώσουμε και θα πιούμε την τιμή από το αίμα τους;"

"Όχι" λέει ο γέρος.

"Να τα μαγειρέψουμε και να φάμε τη γενναιότητα από το κρέας τους;" προτείνει η νεαρή.

"Όχι" ξαναλέει ο γέρος.

"Κάντε ότι σας λέω. Πάρτε τα πουλιά και δέστε τα μεταξύ τους από τα πόδια μ' αυτές τις δερμάτινες λωρίδες... 

Αφού τα δέσετε, αφήστε τα να φύγουν, να πετάξουν ελεύθερα."

Ο πολεμιστής και η νεαρή κοπέλα κάνουν ό,τι ακριβώς τους έχει πει ο μάγος, και στο τέλος ελευθερώνουν τα πουλιά.

Ο αετός και το γεράκι προσπαθούν να πετάξουν, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να στριφογυρίζουν και να ξαναπέφτουν κάτω. 

Σε λίγα λεπτά, εκνευρισμένα που δεν καταφέρνουν να πετάξουν, τα πουλιά επιτίθενται με τσιμπήματα το ένα εναντίον του άλλου, μέχρι που πληγώνονται.

"Αυτό είναι το μαγικό, που ζητήσατε. Μην ξεχάσετε ποτέ αυτό που είδατε σήμερα. 

Τώρα, είστε κι εσείς ένας αετός κι ένα γεράκι. 

Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλον, ακόμα κι αν το κάνετε από αγάπη, όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά επιπλέον, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε να πληγώνετε ο ένας τον άλλον.

Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι."

thessalonikiartsandculture

GT - [2fA]

"Παραλλαγμένα πρόσωπα "

Νικηφόρος Βρεττάκος  -  Παραλλαγμένα πρόσωπα

Από παντού έρχονται πρόσωπα
σκεπασμένα από την οδύνη. Δικό τους δεν έμεινε
πάνω τους τίποτα· παραλλαγμένα εντελώς
απ’ τη φθορά – σαν παμπάλαια
τζάμια που πόριασαν.

Θα χρειάζονταν ίσως
να φτιάξει ένα απέραντο προαύλιο ο ήλιος,
να μπουν κατά φάλαγγες οι
πεφορτισμένοι της γης – χωρισμένοι
κατά πληγές, κατά δάκρυα, κατά σιωπές,
κατά στίγματα.

Τα βήματα τους συνθέτουν
μιαν ασήκωτη ποίηση που αν μου ζητούσε
να την πω θα κατέθετα την πένα,
τα χέρια,
στα χείλη η φωνή μου.

Λοιπόν όταν βρέθηκα
στον κόσμο αντιμέτωπος αυτής της φθοράς,
όταν είδα τις φάλαγγες που πάνω στη γης
λιτανεύουν τον ήλιο, τότε μόνο
κατάλαβα
πως δεν είμαι τίποτα.

[2fA]

"Το δένδρο των Γλωσσών "

Language Infographic
-  The Tree of Languages Illustrated in a Big, Beautiful Infographic

Η Σουηδο-φινλανδή γραφίστα Minna Sundberg (1990), φιλοτέχνησε το (Γενεαλογικό) Δένδρο των Γλωσσών βάσει επιστημονικών δεδομένων έρευνας και μελέτης, όπου μπορεί κανείς να δει τη συγγένεια των Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών (όπως Αγγλικά με Γερμανικά ή Γαλλικά με Ιταλικά) και τις μεταξύ τους σχέσεις.

Ενδιαφέρον είναι, σύμφωνα με το άρθρο που συνοδεύει τη δημοσίευση της εικόνας, ότι ο ταχύς ρυθμός ανάπτυξης της Γαλλικής, στις αναπτυσσόμενες περιοχές του κόσμου και κυρίως της υποσαχάριας Αφρικής, θα έχει σαν αποτέλεσμα -μέχρι το 2050- να την ομιλούν περί τα 750 εκατομμύρια άτομα.

Είναι πιθανό κάποια στιγμή να καταστεί η Γαλλική, η πιο διαδεδομένη γλώσσα στον κόσμο, μπροστά από την αγγλική, ακόμη και την κινεζική. Θα δούμε…

- κλικ στους πίνακες για μεγάλο μέγεθος εικόνας

openculture – [2fA]

"Μια προσευχή στο Ηρώδειο "

«ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016, ώρα 9:00 μμ,
-  Σταμάτης Σπανουδάκης  -

"Αυτή θα ‘ναι μία συναυλία, που από καιρό ήθελα να κάνω.

Υπάρχουν κομμάτια μου που αγαπώ, αλλά ποτέ δεν έπαιξα ζωντανά.
Θα ακουστούν με τον καλύτερο τρόπο και στον καλύτερο τόπο.

Ο τίτλος «Μια προσευχή για την Ελλάδα», αλλά και η διάθεσή μου να είναι η μέρα αυτή 

ένα κάλεσμα ή μια επίκληση σ' Αυτόν που όλα τα ελέγχει, με πάει μουσικά αλλού.
Πιο μυστικά, πιο «Βυζαντινά», πιο τρυφερά και με πυξίδα που δείχνει στη γλυκιά προσευχή 

όλων μας.

Ο Θεός δεν κοιτάζει τίποτα άλλο παρά μονάχα τις καρδιές μας.
Ας είναι, λοιπόν, η δική μου και η δική σας κοντά Του εκείνη τη μέρα, με την βοήθεια 

της μουσικής και των αγγέλων."

-  Ορχήστρα εγχόρδων «Τάμαλο»  -  Μικτή Χορωδία «Μελωδοί»
και η Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου

-  Υπηρεσία Εισιτηρίων Ticket Services, Πανεπιστημίου 39, Αθήνα
Βιβλιοπωλείο «Εν Πλω», Χαριλάου Τρικούπη 6-10, Αθήνα
Τηλ.: 210 72 34 567  -  www.ticketservices.gr

-  Μέρος των καθαρών εσόδων από την συναυλία θα δοθεί στο Σύλλογο Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων «Άγιος Νικόλαος».

-  Την συναυλία οργανώνει το Μελωδικό Καράβι.

vimaorthodoxias

GT – [2fA]