"Τάλαντα και δηνάρια "

 

- «Αγίου Λουκά, επισκόπου Κριμαίας-Λόγοι και ομιλίες»

[Τόμος Γ΄, Ορθόδοξος Κυψέλη]

Ποιος άνθρωπος δεν θα θυμώσει και δεν θα δια­μαρτυρηθεί ακούγοντας την παραβολή του κακού δού­λου στον οποίο ο Κύριος του συγχώρεσε ένα μεγάλο χρέος, ενώ αυτός δεν ήθελε να συγχωρέσει στον πλη­σίον του ένα μικρό;

Ταράζεται ή καρδιά μας όταν βλέπουμε τις χειρό­τερες εκδηλώσεις των παθών και της αμαρτωλότητας των ανθρώπων. 

Σωστά είπε ο προφήτης Δαβίδ «καὶ ἐρρύσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ μέσου σκύμνων. ἐκοιμήθην τεταραγμένος· υἱοὶ ἀνθρώπων, οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὅπλα καὶ βέλη, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν μάχαιρα ὀξεῖα» (Ψαλ. 56, 5).

Και δεν το λέει για τους φονιάδες και τους κακούργους αλλά για μας τους απλούς ανθρώ­πους. 

Εμάς μας αποκαλεί λιοντάρια και λέει ότι τα δόντια μας είναι όπλα και βέλη και η γλώσσα 

- ακο­νισμένο σπαθί. Και το σπαθί είναι όργανο του φόνου.

Αν ή γλώσσα μας είναι σαν το αιχμηρό σπαθί, τό­τε μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε για 

να φο­νεύουμε τους ανθρώπους.

Και όντως πολλές φορές το κάνουμε και δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας δολοφόνους. 

Πληγώνουμε την καρδιά του πλησίον με συκο­φαντία και ψέμα, προσβάλλουμε τη δική του ανθρώ­πινη αξιοπρέπεια, ταράζουμε την καρδιά του με κακο­λογία, - αυτό δεν είναι πνευματικός φόνος;

Ακούμε πως κάποιος από τους γνωστούς ανθρώ­πους μοιχεύει και θυμώνουμε μ' αυτόν. 

Δεν είναι δύ­σκολο να θυμώνεις με τους άλλους. Δύσκολο είναι να  θυμώνεις με τον εαυτό σου. 

Έχουμε δικαίωμα να θυ­μώνουμε με τους άλλους, ενώ οι ίδιοι δεν έχουμε την καθαρότητα που ζητά από μας ο Χριστός;

Πόσοι από μας δεν έχουν κοιτάξει ποτέ γυναίκα ή άνδρα με πό­θο; Λίγοι, πολύ λίγοι.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός κάθε ακάθαρτο βλέμ­μα που ρίχνουμε στη γυναίκα, το ονομάζει μοιχεία. 

Και αν ακόμα δεν την κάναμε με το σώμα, στην καρ­διά μας την είχαμε κάνει.

Ένας μεγάλος ιεράρχης, ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ, λέει το εξής: «Τις αμαρτίες που βλέπουμε στους άλλους, τις έχουμε και εμείς». Αυτό είναι πολύ σωστό.

Όλες οι αμαρτίες πού βλέπουμε στους άλλους υ­πάρχουν και μέσα μας, ίσως σε βαθμό πιο μικρό, αλ­λά έχουμε το ίδιο ακάθαρτη καρδιά, που ή ακαθαρσία της φανερώνεται με τις προσβολές του πλησίον και το μίσος εναντίον του. 

Τέτοια ακαθαρσία υπάρχει στην καρδιά κάθε ανθρώπου.

Γι’ αυτό, τον λόγο του μεγάλου Ιεράρχη πρέπει να τον θυμόμαστε και να τον έχουμε πάντα στην καρδιά μας.

Όταν βλέπουμε την αμαρτωλότητα των άλλων, πρέπει να δούμε και την δική μας καρδιά και να αναρωτη­θούμε «Εγώ είμαι καθαρός από αμαρτία, δεν υπάρχει μέσα μου το ίδιο πάθος που βλέπω στον αδελφό μου;»   ….

 

kirigmata – 2φΑ

Share