"Τίγρη και Γάιδαρος "

 

- Του ΑΝΔΡΕΑ ΔΡΥΜΙΩΤΗ
[«ΑΠΟΨΕΙΣ», από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 30 Ιουλίου 2023]

Μια φορά και ένα καιρό τσακώθηκε ο Γάιδαρος με την Τίγρη για το χρώμα του γρασιδιού. Ο Γάιδαρος ισχυριζόταν ότι το γρασίδι είναι γαλάζιο, ενώ η Τίγρη επέμενε ότι το γρασίδι είναι πράσινο. Αφού δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν. αποφάσισαν να πάνε στον Βασιλιά της Ζούγκλας, το Λιοντάρι, για να τους λύσει τη διαφορά.

Πρώτος ο Γάιδαρος απευθύνθηκε στον Βασιλιά.
- Μεγαλειότατε, παρακαλώ επιβεβαιώστε ότι το γρασίδι είναι γαλάζιο..
Ο Βασιλιάς απάντησε:
- Αν το πιστεύεις, τότε το γρασίδι είναι γαλάζιο!

Ο Γάιδαρος τρισευτυχισμένος άρχισε να χορεύει και φωνάζοντας στο Λιοντάρι
- Παρακαλώ να τιμωρήσετε την Τίγρη, έφυγε μακριά.
Ο Βασιλιάς φώναξε την Τίγρη και της επέβαλε την τιμωρία της σιωπής για τρεις μέρες.

Τότε η Τίγρη διαμαρτυρήθηκε στον Βασιλιά:
- Αφού το γρασίδι είναι πράσινο, γιατί με τιμωρήσατε;
Ο Βασιλιάς τότε, της έδωσε ένα καλό μάθημα:

- Η τιμωρία σου δεν αφορά το χρώμα του γρασιδιού.
Σε τιμώρησα γιατί εσύ η Τίγρη, που είσαι έξυπνη, κάθεσαι και χάνεις τον χρόνο σου με τον βλάκα τον Γάιδαρο, για κάτι που είσαι απολύτως σίγουρη και επιπλέον σπαταλάς και τον δικό μου χρόνο, για να πιστοποιήσω κάτι που ήδη γνωρίζεις!

 

2φΑ

                                                       

"Η λάμψη του νου "

 

-  Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

"Και το σώμα μετέχει κάπως στη χάρη που ενεργείται στον νου
και συναρμονίζεται μ' αυτήν
και λαμβάνει κάποια συναίσθηση του απόρρητου μυστηρίου
που συντελείται στην ψυχή.

Και όσοι τα βλέπουν αυτά από έξω, με τη φυσική αίσθηση της όρασης
κατά τον καιρό εκείνο,
αντιλαμβάνονται κάτι από όσα συμβαίνουν στην πνευματική σφαίρα.

Έτσι έλαμψε το πρόσωπο του Μωυσή,
καθώς η εσωτερική λαμπρότητα του νου εκδηλωνόταν και στο σώμα,
και τόσο έλαμψε, ώστε να μην αντέχουν την αφθονία της λάμψης εκείνης,
όσοι έστρεφαν προς αυτόν τα μάτια τους".

 

2fA

                                                   

"Πνευματική θεωρία "

 

-  Γέροντας Κλεόπας Ηλίε

Με κάθε είδος προσευχής μπορούμε να φθάσουμε στην καρδιακή προσευχή.
Και με την ανάγνωση του Ψαλτηρίου, αν την κάνουμε με μεγάλη πίστη και προσοχή, με τις μετάνοιες, τους Χαιρετισμούς, ακόμη με την πνευματική ψαλμωδία, τη νηστεία και την ολονύκτια αγρυπνία.

Οι άγιοι Πατέρες όμως έχουν εκλέξει την ευχή του Ιησού, ως ανώτερο μέσο αποκτήσεως της καρδιακής προσευχής.

Πιο υψηλά από την προσευχή αυτή είναι η έκσταση, η αρπαγή του νου, που ονομάζεται από τους Πατέρες και «πνευματική θεωρία», και συμβαίνει όταν καθαρισθεί τελείως η καρδιά.
Σ’ αυτό το ύψος έφθασαν ο Μωυσής, ο Ηλίας και ιδιαίτερα ο απόστολος Παύλος, ο οποίος ανέβηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό.
Στην ύψιστη αυτή βαθμίδα της προσευχής παραμένουν οι σωματικές αισθήσεις και δυνάμεις, αλλά τις κυβερνά το Άγιο Πνεύμα όπου και όπως θέλει, διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί σωστά να τις κυβερνήσει.

Ο νους του ανθρώπου σε τέτοιες στιγμές λιώνει σαν κερί στη φωτιά από τη δύναμη του θείου πυρός και παύουν οι ενέργειές του.

Δεν μπορεί τότε ο άνθρωπος με την ανθρώπινη αντίληψη να καταλάβει τα μυστήρια αυτά του Αγίου Πνεύματος.
Ούτε τις θείες αποκαλύψεις, κατά τον καιρό της προσευχής, δεν μπορεί σε άλλους να εξηγήσει, παρά μόνο σε όσους βρίσκονται στην ίδια ή υψηλότερη κατάσταση απ’ αυτόν, όπως ήταν ο προφήτης Δανιήλ, ο οποίος δεν μπορούσε να εξηγήσει τις θείες αποκαλύψεις και του τις εξήγησε ο αρχάγγελος Γαβριήλ.

 

koinoniaorthodoxias – 2φΑ

                                      

"Σαν μια ρόδα "

 

Τίτο Κολιάντερ  -  Να είσαι σαν μια ρόδα…
["Ο δρόμος των ασκητών"]

….  Αν δε βρίσκουμε μέσα μας πλούσιους καρπούς αγάπης, ειρήνης, χαράς, καλοσύνης, ταπεινοφροσύνης, απλότητας, ειλικρίνειας, πίστης, υπομονής, τότε όλη η εργασία μας πάει στα χαμένα, παρατηρεί ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος.
Η εργασία γίνεται για να έχουμε κάποτε συγκομιδή. Η συγκομιδή όμως, είναι του Κυρίου.

Συνεπώς πρόσεχε άγρυπνα τον εαυτό σου και γίνε συνετός.
Αν παρατηρήσεις πως γίνεσαι ευερέθιστος και ανυπόμονος, τότε γίνε λίγο πιο χαλαρός στις απαιτήσεις σου.
Νιώθεις ότι υποβλέπεις εύκολα τους άλλους και τους μαλώνεις ή τους κάνεις με το παραμικρό υποδείξεις;
Να ξέρεις πώς βρίσκεσαι σε λάθος δρόμο.
Όποιος απαρνείται τον εαυτό του δεν έχει λόγους να μαλώνει εγωιστικά τους άλλους…

Έχεις ίσως την εντύπωση ότι σε ενοχλούν οι άλλοι ή οι εξωτερικές περιστάσεις;
Δεν έχεις καταλάβει τότε σωστά τη δουλειά σου.
Κάτι που φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι είναι ενοχλητικό είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία για την εξάσκηση της υπομονής, της ανοχής και της υπακοής.
Ο ταπεινός ποτέ δεν ενοχλείται. Μπορεί ίσως μόνο, να ενοχλεί τους άλλους.

Γι’ αυτό παραμέριζε και εξαφάνιζε τον εαυτό σου.
«Είσελθε εις το ταμείον σου» και κλείσε την θύραν σου…
Κι όταν ακόμα είσαι υποχρεωμένος να ζεις μέσα σε μεγάλη και θορυβώδη συντροφιά.
Και αν αυτό σου φαίνεται βαρύ, από καιρό σε καιρό βγες έξω, οπουδήποτε, αρκεί να είσαι μονάχος και φώναξε με όλη σου την ψυχή και ζήτησε τη βοήθεια του Κυρίου. Ο Κύριος θα εισακούσει τη δέησή σου…

Να είσαι στο φρόνημά σου, σαν μια ρόδα, συμβουλεύει ο στάρετς Αμβρόσιος.
Όσο λιγότερο ακουμπάει στη γη η ρόδα τόσο πιο γρήγορα γυρίζει και τρέχει προς τα εμπρός.
Μη σκέφτεσαι, μη μιλάς και μην προσκολλάσαι στα γήινα πράγματα, περιορίσου μόνο στα πιο αναγκαία…

Ο ίδιος πνευματικός υπενθυμίζει από την άλλη, ότι ρόδα που βρίσκεται εντελώς στον αέρα δεν μπορεί να γυρίσει, ούτε να κινήσει το όχημα προς τα εμπρός…

 

taxiarhes-moschato

2φΑ

                                                                    

".. καί ἰδού ἅρμα πυρός.. "

 

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ – ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Δ΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

 

ΚΑΙ ἐγένετο ἐν τῷ ἀνάγειν Κύριον ἐν συσσεισμῷ τὸν ᾿Ηλιοὺ ὡς εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐπορεύθη ᾿Ηλιοὺ καὶ ῾Ελισαιὲ ἐκ Γαλγάλων.
2 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς ῾Ελισαιέ· κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως Βαιθήλ· καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἦλθον εἰς Βαιθήλ.
3 καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Βαιθὴλ πρὸς ῾Ελισαιὲ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· εἰ ἔγνως, ὅτι Κύριος σήμερον λαμβάνει τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; καὶ εἶπε· κἀγὼ ἔγνωκα, σιωπᾶτε.
4 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιοὺ πρὸς ῾Ελισαιέ· κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με εἰς ῾Ιεριχώ· καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἦλθον εἰς ῾Ιεριχώ.
5 καὶ ἤγγισαν οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν ῾Ιεριχὼ πρὸς ῾Ελισαιὲ καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· εἰ ἔγνως ὅτι σήμερον λαμβάνει Κύριος τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; καὶ εἶπε· καί γε ἐγὼ ἔγνων, σιωπᾶτε.

6 καὶ εἶπεν αὐτῷ ᾿Ηλιού· κάθου δὴ ὧδε, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως εἰς τὸν ᾿Ιορδάνην· καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε· καὶ ἐπορεύθησαν ἀμφότεροι·
7 καὶ πεντήκοντα ἄνδρες υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ ἔστησαν ἐξεναντίας μακρόθεν· καὶ ἀμφότεροι ἔστησαν ἐπὶ τοῦ ᾿Ιορδάνου.
8 καὶ ἔλαβεν ᾿Ηλιοὺ τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ καὶ εἵλησε καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ, καὶ διῃρέθη τὸ ὕδωρ ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβησαν ἀμφότεροι ἐν ἐρήμῳ.
9 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαβῆναι αὐτοὺς καὶ ᾿Ηλιοὺ εἶπε πρὸς ῾Ελισαιέ· αἴτησαι τί ποιήσω σοι πρὶν ἢ ἀναληφθῆναί με ἀπὸ σοῦ. καὶ εἶπεν ῾Ελισαιέ· γενηθήτω δὴ διπλᾶ ἐν πνεύματί σου ἐπ᾿ ἐμέ.
10 καὶ εἶπεν ᾿Ηλιού· ἐσκλήρυνας τοῦ αἰτήσασθαι· ἐὰν ἴδῃς με ἀναλαμβανόμενον ἀπὸ σοῦ, καὶ ἔσται σοι οὕτως· καὶ ἐὰν μή, οὐ μὴ γένηται.

11 καὶ ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων, ἐπορεύοντο καὶ ἐλάλουν· καὶ ἰδοὺ ἅρμα πυρὸς καὶ ἵπποι πυρὸς καὶ διέστειλαν ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων, καὶ ἀνελήφθη ᾿Ηλιοὺ ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τὸν οὐρανόν.
12 καὶ ῾Ελισαιὲ ἑώρα καὶ ἐβόα· πάτερ, πάτερ, ἅρμα ᾿Ισραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ· καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν ἔτι καὶ ἐπελάβετο τῶν ἱματίων αὐτοῦ καὶ διέρρηξεν αὐτὰ εἰς δύο ρήγματα.
13 καὶ ὕψωσε τὴν μηλωτὴν ᾿Ηλιού, ἣ ἔπεσεν ἐπάνωθεν ῾Ελισαιέ, καὶ ἐπέστρεψεν ῾Ελισαιὲ καὶ ἔστη ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ ᾿Ιορδάνου·
14 καὶ ἔλαβε τὴν μηλωτὴν ᾿Ηλιού, ἣ ἔπεσεν ἐπάνωθεν αὐτοῦ, καὶ ἐπάταξε τὸ ὕδωρ καὶ οὐ διέστη· καὶ εἶπε· ποῦ ὁ Θεὸς ᾿Ηλιοὺ ἀφφώ; καὶ ἐπάταξε τὰ ὕδατα, καὶ διερράγησαν ἔνθα καὶ ἔνθα, καὶ διέβη ῾Ελισαιέ.
15 καὶ εἶδον αὐτὸν οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν ῾Ιεριχὼ ἐξεναντίας καὶ εἶπον· ἐπαναπέπαυται τὸ πνεῦμα ᾿Ηλιοὺ ἐπὶ ῾Ελισαιέ·  ….

 

 2fA

"Η νύχτα του Πασκάλ "

 

Σταύρος Ζουμπουλάκης  -  Η Νύχτα του Πασκάλ διαρκεί ακόμη
[Ποιμαντική σκέψη της εβδομάδος]

Από τις επετείους της φετινής χρονιάς εκείνη που με ενδιαφέρει περισσότερο, είναι τα τετρακόσια χρόνια από τη γέννηση του Πασκάλ (19 Ιουνίου 1623).

Στις 23.11.1654, από τις δέκα και μισή το βράδυ μέχρι τις δώδεκα και μισή, στο κατάλυμά του, στη σημερινή οδό Μεσιέ-λε-Πρενς, ο Πασκάλ έζησε μια αναμφισβήτητα μυστική εμπειρία.
Του αποκαλύφθηκε ο Θεός, ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο Θεός του Ιησού Χριστού. Κανείς απολύτως δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς συνέβη εκείνη τη νύχτα, ούτε ο ίδιος ο Πασκάλ.

Οι ακραίες αυτές εμπειρίες δεν λέγονται, γι’ αυτό την κράτησε και ο ίδιος μυστική.
Την κατέγραψε όμως για λογαριασμό του σε δύο αυτόγραφα, το ένα αντίγραφο του άλλου, που τα είχε πάντα ραμμένα μέσα από τη φόδρα του πανωφοριού του ως υπόμνηση προς τον εαυτό του όσων έζησε εκείνη τη νύχτα, γι’ αυτό και, όταν βρέθηκαν μετά τον θάνατό του (19/8/1662), δίκαια οι συγγενείς και οι φίλοι του ονόμασαν Mémorial το συνταρακτικό κείμενο.

Κεντρική θέση στο Mémorial κατέχει η φράση που επαναλαμβάνεται δύο φορές στο σύντομο κείμενο, μια σελίδα όλο κι όλο:
«Χωρίστηκα από Σένα. Εμέ εγκατέλιπον πηγήν ύδατος ζωής (Ιερ. 2:13).
Θεέ μου, θα με εγκαταλείψεις; Ας μη χωριστώ από σένα εις τον αιώνα.… 
…. Χωρίστηκα. Τον εγκατέλειψα, τον απαρνήθηκα, τον σταύρωσα.
Ας μη χωριστώ ποτέ από τον Χριστό!».

Σε αυτά τα θραύσματα που έγραψε με ταραγμένο χέρι ο Πασκάλ εκφράζεται, με συγκλονιστική συμπύκνωση, το κεντρικό βίωμα του πιστού: η αγωνία ότι έχει εγκαταλείψει και προδώσει τον Χριστό και η προσδοκία ότι θα μείνει για πάντα ενωμένος μαζί του.
Αυτό είναι η πίστη: βεβαιότητα και αγωνία, ειρήνη και ανησυχία, ελπίδα και φόβος.

Ο μέγας Πασκάλ μεταστράφηκε στη χριστιανική πίστη.
Ήταν ένας μεταστραφείς (converti), όχι με την έννοια που έχει σήμερα η λέξη, δηλαδή μεταστροφή από την απιστία στην πίστη, αλλά με την έννοια που είχε τότε, δηλαδή μετάβαση από μια συμβατική, κοινότοπη αποδοχή της ύπαρξης του Θεού σε θερμή πίστη στον Χριστό.

Πέρα από τις όποιες αποχρώσεις και αλλαγές στη σημασία της λέξης, η πίστη είναι πάντα μεταστροφή, μετάνοια, χωρίς βεβαίως να είναι αναγκαία κάποια μυστική εμπειρία.
Ισχυρή ή εύθραυστη, βέβαιη ή αβέβαιη, αλλά πάντως διαρκής και χαρούμενη μεταστροφή.
Αν η πίστη δεν είναι μεταστροφή, τότε είναι απλό έθιμο.

 

Kathimerini

πΖ – 2φΑ

                                                     

"Τα τρία αδέλφια "

 

ΤΑ ΤΡΙΑ ΑΔΕΛΦΙΑ
[Παραδοσιακό παραμύθι Μακεδονίας]

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρία αδέλφια. Τα δυο μεγαλύτερα δεν ήθελαν να δουν το μικρότερο. Μια φορά το πήραν και πήγαν στα χωράφια. Και τον μικρότερο αδελφό τον άφησαν σ' έναν έρημο τόπο και έφυγαν. Ύστερα αυτό το παιδί πήγε σ' ένα μικρό χωριουδάκι. Στο χωριουδάκι αυτό δεν είχανε πολύ νερό. Έπρεπε κάθε μέρα να τρώει το θηρίο από ένα κορίτσι, για να τους αφήνει να πάρουν νερό. Μια μέρα που έμεινε στον τόπο εκείνο το παιδί, πήγε η βασιλοπούλα και τη ρώτησε αν έχει ψωμί να τον δώσει. Η βασιλοπούλα τον φώναξε: «Φύγε από κοντά μου, γιατί θα έλθει το θηρίο να με φάει». Το παιδί της είπε: «Ας έλθει το θηρίο, εγώ θέλω ψωμί να μου δώσεις». Τότε ήλθε το θηρίο και είπε: «Σήμερα έχω δυο μεζέδες, τις άλλες μέρες είχα από ένα». Μόλις ζύγωσε κοντά το θηρίο, όρμησε πρώτα στο παιδί. Πάλεψαν πολλές ώρες και τέλος νίκησε το παιδί το θηρίο. Η βασιλοπούλα πήρε αίμα από τις πληγές του θηρίου και άλειψε το παιδί στις πλάτες, για να το γνωρίζει.

Μόλις γύρισε πίσω στο παλάτι η βασιλοπούλα, την είδε ο Βασιλιάς και θαύμασε πώς γύρισε και ποιος την έσωσε. «Με έσωσε ένα παλικάρι», είπε η βασιλοπούλα. Μόλις άκουσε ότι την έσωσε ένα παλικάρι, κάλεσε όλον τον κόσμο κι έκανε τραπέζι. Η βασιλοπούλα μάζεψε όλα τα παλικάρια και τα κοίταζε πίσω στις πλάτες, αν έχουν αίμα. Κοίταξε όλα τα παλικάρια και κανένα δεν είχε αίμα. Πήγε στον βασιλιά και του είπε πως κανένα απ' αυτά δεν είχε. Ύστερα ήλθε μια γιαγιά και ζήτησε από τον βασιλιά, αν έχει να της δώσει λίγο ψωμί, γιατί είπε, έχει ένα παιδί στο σπίτι της και ντρέπεται να 'ρθει. Ύστερα λέει ό βασιλιάς: «Πες του να 'ρθει εδώ». —«Του είπα και δεν έρχεται». Ύστερα έδωσε στη γιαγιά ψωμί και έφυγε. Έπειτα ή βασιλοπούλα την ακολούθησε και μόλις έφθασε στο σπίτι της, έδωσε το ψωμί στο παιδί. Και ύστερα ή βασιλοπούλα πήγε και τον κοίταξε στην πλάτη πίσω και είδε ότι αυτός είναι. Αφού λοιπόν πήγε στο παλάτι, είπε στον βασιλιά πως είναι εκείνο το παιδί που έσφαξε το θηρίο. Πήγαν και το πήραν από το σπίτι της γριάς, το έντυσαν κι ο βασιλιάς το έκαμε γαμπρό και βασιλιά. Μόλις άρχισε ο γάμος, ο βασιλιάς κάλεσε όλον τον κόσμο να τον φιλέψει.

Μέσα σ' αυτόν τον κόσμο ήταν και τα δυο του αδέλφια, τα όποια γνώρισε ο αδελφός τους. Και τους είπε: «Εσείς οι δυο θα είσθε υπηρέτες. Ο ένας θα καθαρίζει το άλογο και ό άλλος θα κάνει δουλειές στο παλάτι». Μόλις κατέβασαν τη βασιλοπούλα από το παλάτι, για να την ανεβάσουν στο αμάξι, ο ένας αδελφός είπε: «Αν μου δώσεις τρία φλουριά, θα σου πω ποιος είμαι». Και η βασιλοπούλα είπε, «όχι τρία, αλλά πέντε, θα σου δώσω». —«Εγώ είμαι ο αδελφός του βασιλιά, άντρα σου». Κι ύστερα η βασίλισσα είπε στον βασιλιά. Ο ένας είναι αδελφός σου. Και ο βασιλιάς μια μέρα τους έπιασε και τους είπε: «Ποιοι είσθε; Από πού είσθε και πώς σας λένε»; «Θα σου πούμε», είπαν, «από πού είμαστε και πώς μας λένε, άλλα δεν θα μας τιμωρήσεις... Εμείς είμαστε τα δυο σου αδέλφια που σ' αφήσαμε σ' εκείνο το έρημο μέρος». —«Α! Έτσι λοιπόν, ε;», είπε. Διατάζει δυο στρατιώτες να τους πάρουν και να τους βάλουν φυλακή. Έτσι το κακό που έκαναν στον αδελφό τους, το πλήρωσαν.

 

Fb -2fA

                                                                   

"Το Σχήμα της απουσίας "

 

Γιάννης Ρίτσος  -  ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ

Ό,τι έφυγε, ριζώνει εδώ, στην ίδια θέση, λυπημένο, αμίλητο
όπως ένα μεγάλο βάζο του σπιτιού, που πουλήθηκε κάποτε
        σε δύσκολες ώρες,
και στη γωνιά της κάμαρας, εκεί που στέκονταν το βάζο,
απομένει το κενό πυκνωμένο στο ίδιο σχήμα του βάζου, αμετάθετο,
ν' αστράφτει διάφανο στην αντηλιά, όταν ανοίγουν πότε-πότε
        τα παράθυρα,
και μέσα στο ίδιο βάζο, πούχει αλλάξει την ουσία του
με ίδια κ' ισόποσην ουσία απ' το κρύσταλλο του άδειου,
μένει και πάλι το ίδιο εκείνο κούφωμα, λίγο πιο οδυνηρά ηχητικό
        μονάχα.

Πίσω απ' το βάζο διακρίνεται το χρώμα του τοίχου
πιο σκοτεινό, πιο βαθύ, πιο ονειροπόλο,
σα νάμεινε η σκιά του βάζου σχεδιασμένη σε μια σαρκοφάγο ―
Kαι κάποτε, τη νύχτα, σε μιαν ώρα σιωπηλή
ή και τη μέρα, ανάμεσα στις ομιλίες,
ακούς βαθιά σου κάποιον ήχο οξύ, πικρό και πολυκύμαντο
σάμπως ένα αόρατο δάχτυλο να έκρουσε
κείνο το απόν, ευαίσθητο, κρυστάλλινο δοχείο.

 

2fA

                                                        

"Πνευματικοί Νόμοι "

 

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου
[Λόγοι: «Οικογενειακή Ζωή»
Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή]

Ρώτησε κάποιος, τον Άγιο Παΐσιο:

«Γέροντα Παΐσιε, ποιοι νόμοι ονομάζονται πνευματικοί;».

Και ο Άγιος γέροντας απάντησε:

«Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι.

Ας πούμε, όταν πετάει κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη

ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξει, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέσει κάτω

και θα συντριβεί.

Αυτός είναι φυσικός νόμος.

Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνεια του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση, και ανάλογα με το ύψος της υπερηφάνειας του θα συντριβεί..

Διότι ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του: "Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται".

Αυτός είναι πνευματικός νόμος.

Υπάρχει όμως μία σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς νόμους:

Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν "σπλάγχνα" και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξει, οι πνευματικοί νόμοι έχουν "σπλάγχνα" και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξει, διότι έχει να κάνει με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαγχνο Θεό.

Αν, δηλαδή, καταλάβει αμέσως το ανέβασμα της υπερηφανείας του και πει:

«Θεέ μου, εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου και υπερηφανεύομαι· συγχώρησέ με!»,

αμέσως τα Σπλαγχνικά Χέρια του Θεού τον αρπάζουν και τον κατεβάζουν απαλά κάτω, χωρίς να γίνει αντιληπτή η πτώση του!

Έτσι, δεν συντρίβεται, αφού προηγήθηκε η καρδιακή συντριβή, με την μετάνοια που έδειξε!

Το ίδιο ισχύει και για το, "μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης", που λέει το Ευαγγέλιο. Αν, δηλαδή, "έδωσα μάχαιρα", κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα.

Όταν όμως συναισθάνομαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνει η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την Αγάπη Του σαν βάλσαμο!

Μέσα, δηλαδή, στα Κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος, βλέπουμε να αλλάζει ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι!

Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοεί και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί!

Δεν είναι μικρό πράγμα, να μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει την απόφαση του Θεού!

Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι.

Λες «ήμαρτον»; Σου δίνει ευλογίες!»

 

2φΑ

                                                              

"Bytes και προσωπικότητα "

Ολέξι Αρέστοβιτς  -   Ελληνική σκέψη και τεχνητή νοημοσύνη
[Ο Ολ. Αρ. με προϋπηρεσία στην στρατιωτική κατασκοπεία, είναι ένα από τα πιο επιδραστικά άτομα σήμερα, στον πρώην σοβιετικό χώρο.
- Από Συνέντευξη στον Κώστα Ονισένκο]

Αγαπούσα την Ελλάδα προτού καν την επισκεφτώ. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα μόνος μου ήταν οι «Μύθοι και Θρύλοι της Αρχαίας Ελλάδας».
Έδωσε πολύ τροφή στη φαντασία μου και με συγκλόνισε με τον συνδυασμό του λογικού με το αισθητικό, το οποίο είναι χαρακτηριστικό μόνο των Ελλήνων και μέχρι ενός βαθμού των Ιταλών. Είναι συγκλονιστικό, διότι συνήθως οι άνθρωποι εστιάζουν περισσότερο είτε στην αισθητική – και λιγότερο στο λογικό ή το αντίστροφο. Αργότερα, διάβασα φιλοσοφία, θεολογία, και στη βάση όλων αυτών: Πλάτωνας, Αριστοτέλης, και ακόμα οι προσωκρατικοί.

Με συγκλόνιζε η ομορφιά αυτού του ευθυτενούς, μαθηματικά όμορφου και ταυτόχρονα ανθρώπινα όμορφου μύθου.
Ο άνθρωπος στο επίπεδο της τελειότητας με βάση το ελληνικό σύστημα εκπαίδευσης:
Σώμα αθλητή – Ψυχή ποιητή – Μυαλό φιλοσόφου.
Εκεί στόχευε ο τέλειος Έλληνας της αρχαιότητας.

Μέσα στην ηλιόλουστη γαλήνη της Ελλάδας σταματάει αυτή η διαρκής εσωτερική βαβούρα που υπάρχει στις δυτικές χώρες, και αρχίζεις να κατανοείς τη φύση των πραγμάτων.
Στη συνέχεια καταλαβαίνεις ότι αυτή την φύση των πραγμάτων περιέγραψαν οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν 2.000 χρόνια. Έλληνες γλύπτες, Έλληνες ποιητές.
Και αυτό ζωντανεύει και δένει με την συναισθηματική πείρα σου.

Για μένα το αρχαιολογικό μουσείο της Ελλάδας, σημεία με ανασκαφές και γενικά οποιοδήποτε σημείο στην Ελλάδα – είναι σαν να νιώθω τον εαυτό σου μέσα σε μύθο.
Για μένα η Ελλάδα είναι ο παράδεισος επί της γης.
Έχω πάει σε πολλές χώρες – καλύτερα από την Ελλάδα δεν βρήκα, και προσπαθώ να έρχομαι στην Ελλάδα έστω μια φορά το χρόνο.
Τουλάχιστον, πριν τον πόλεμο (στην Ουκρανία) ερχόμουν.

Η Ελλάδα είναι και λίκνο ταυτόχρονα και εστία της μελλοντικής ανάπτυξης του πολιτισμού. Διότι εγώ αντιλαμβάνομαι το μέλλον ως τη «νέα αρχαιότητα».
Ο άνθρωπος αποδεσμεύεται από το ερώτημα με τι θα ασχολείται αυτός ο απελευθερωμένος άνθρωπος. Μία εκδοχή είναι να κάθεται και να παίζει βιντεοπαιχνίδια και άλλη εκδοχή να ασχοληθεί με αυτό που έγραφαν οι αρχαίοι Έλληνες – με την τέχνη, με την φιλοσοφία και με άλλες ασχολίες, οι οποίες είναι άξιες για να ασχολείται ένας άνθρωπος. Ιδέες της εκπαίδευσης του ανθρώπου, οργάνωσης της κοινωνίας θα έχουν πάλι ζήτηση.

Τίποτα καλύτερο από την αρχαιότητα δεν έχει ανακαλυφθεί.
Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε ήταν η σκλαβιά. Τώρα, η τεχνητή νοημοσύνη, τα ρομπότ, έχουν την ευκαιρία να μας αντικαταστήσουν τους σκλάβους, και έτσι οι άνθρωποι να σταματήσουν να εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον, έτσι εμφανώς. Δημιουργήθηκε η υλική βάση σε σχέση με την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, για το πέρασμα στη νέα αρχαιότητα.

Σύμφωνα με τους ρυθμούς ανάπτυξης, δομικές αλλαγές στον πολιτισμό θα είναι εμφανείς σε όλους ήδη σε πέντε – επτά χρόνια.
Τώρα ήδη το ChatGPT – που είναι κάτι το απλοϊκό, δεν είναι καν τεχνητή νοημοσύνη – του κάνουν κομπλιμέντο όταν το ονομάζουν «τεχνητή νοημοσύνη» – αντικαθιστά αρκετούς υπαλλήλους, όπως βοηθούς και γραμματείς.
Αργά ή γρήγορα πάρα πολλοί άνθρωποι θα βρεθούν ουσιαστικά χωρίς δουλειά και το ερώτημα είναι με τι θα ασχοληθούν όλοι αυτοί. Το πως θα βγάζουν τα προς το ζην μπορεί να λυθεί – για παράδειγμα με το ελάχιστον εγγυημένο εισόδημα. Αυτό θεωρώ ότι είναι αναπόφευκτο γιατί η τεχνητή νοημοσύνη θα αυξήσει σημαντικά την παραγωγικότητα και θα μειώσει το κόστος.

Ο Βασίλειος ο Μέγας είχε αναφερθεί στην έννοια της προσωπικότητας.
Η τεχνητή νοημοσύνη για να αποτελέσει απειλή θα πρέπει να γίνει προσωπικότητα.
Η προσωπικότητα μπορεί να ασχολείται αυτόνομα με το να θέτει στόχους και να επιλέγει τον τρόπο αλληλεπίδρασης με την πραγματικότητα.

Το αν η τεχνητή νοημοσύνη γίνει ποτέ προσωπικότητα είναι παντελώς άγνωστο.
Εδώ εισερχόμαστε στον τομέα της θεολογίας, το αν θελήσει ο Κύριος να τους κάνει προσωπικότητες, διότι η προσωπικότητα είναι φτιαγμένη κατ’ εικόνα.
Για όσο καιρό παραμένει νοημοσύνη – παραμένει ένα μέσο παραγωγής.
Ακόμα και αν μιλάμε μαζί της, μας δίνει απαντήσεις, όπως θα γίνεται σε μερικά χρόνια, δεν αποτελεί προσωπικότητα ακόμα και αν θα προσαρμόζει τις λέξεις, ώστε να μοιάζει με προσωπικότητα.

Ακόμα και αν λέει κουβέντες όπως «ανησυχώ», «θα ήθελα να αισθάνομαι», καταλαβαίνουμε ότι δεν θα είναι περισσότερο από τον συνδυασμό στοιχείων που δεν της ανήκουν.
Για αυτό, μέχρι να καθορίζει τους στόχους της δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε, δεν πιστεύω στη απειλή της τεχνητής νοημοσύνης.

Εάν εξετάσουμε την προσωπικότητα, αυτή έχει να κάνει -σε υλικό επίπεδο- με τη σύνδεση με τα όργανα των αισθήσεων. Σε μη υλικό επίπεδο έχει να κάνει με το κατ’ εικόνα του Θεού.
Δεν νομίζω ότι αυτά τα δύο θέματα θα λυθούν σύντομα.
Μόνο αν ο Κύριος αποφασίσει να διασκεδάσει και τους δώσει προσωπικότητα.
Μέχρι τότε δεν μας απειλούν περισσότερο απ’ όσο τα κομπιουτεράκια.
Θα μας μεταφράζουν κείμενα, θα μας σιδερώνουν τα ρούχα, και θα βοηθάνε να κουβαλάνε τα ψώνια οι γιαγιάδες.

Για αυτό υπάρχουν οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι και επιστρέφουμε στο φιλοσοφικό διάλογο που θα χτίζεται πάνω στη βάση του τι είναι η προσωπικότητα. Ακρογωνιαίος λίθος στη συζήτηση για την τεχνητή νοημοσύνη είναι το τι είναι η προσωπικότητα.
Το ζήτημα της προσωπικότητας είχε λυθεί από ανθρώπους που μιλούσαν ελληνικά.
Όσο περίεργο και αν φαίνεται τώρα πολλοί επαγγελματίες του προγραμματισμού (ΙΤ) με ρωτάνε ακριβώς για αυτό το θέμα.

Ειδικά όσοι ασχολούμαι με την τεχνητή νοημοσύνη.
Λένε «εμείς πρέπει να καταλαβαίνουμε σε τι διαφέρει η νοημοσύνη από την προσωπικότητα.
Για τη δουλειά μας».
Κάποτε ήταν μια φιλοσοφία κυρίως για εκείνους που τους άρεσε να συζητούν, και τώρα όλο και περισσότερο βρίσκεται σε πρακτική εφαρμογή.
Και στη βάση βρίσκονται τα ελληνικά μοντέλα διαχωρισμού, η ελληνική αντίληψη του κόσμου. Η αρχαιότητα είναι παντοτινή και πάντα θα αναγεννάται.

 

ww3.gr – 2φΑ

                                                              

 

"Καινούργιο ξεκίνημα "

BILLY COLLINS  -  Σήμερα
["Nine Horses"]

Αν υπήρχε μια τέλεια  ανοιξιάτικη μέρα,
τόσο ανεβασμένη από μια ζεστή άστατη αύρα
που θά ´θελες ν' ανοίξεις
τα παράθυρα διάπλατα στο σπίτι
και την πόρτα στο κλουβί με το καναρίνι,
ναι, να ξηλώσεις τη μικρή πόρτα από τον γάντζο της,

μια μέρα που τα τούβλα στα κρύα μονοπάτια
κι ο κήπος όλο μπιγκόνιες
θα έμοιαζαν τόσο χαραγμένα στο φως του ήλιου
που θα σου ερχόταν να δώσεις μια
σφυριά στο γυάλινο πρες-παπιέ
στο τραπέζι της γωνιάς του λίβινγκ-ρουμ,

να ελευθερώσεις τους ενοίκους
από το χιονοσκέπαστο σπιτάκι τους
για να μπορέσουν να βγουν έξω,
χέρι χέρι με θαμπωμένα τα μάτια
σ' αυτόν τον μεγαλύτερο θόλο του γαλανού και λευκού,
ε λοιπόν, σήμερα
                είναι ακριβώς μια τέτοια μέρα.

 

Poeticanet – 2fA