"Ρεμβασμός "

 

-  ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΛ. ΖΕΡΒΟΣ
ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
["Ρυθμοί ζωής", 1929]

Πίνει η ψυχή από δυό πηγές: ελληνικόν ιχώρα
Κι’ ανάσασμα βυζαντινό και στο εκκλησάκι τώρα
Να τ’ αδερφώση πάσκισε του κάκου ο λογισμός μου,
Μα τ’ όνειρο βυζαντινό και θλίψη ο στοχασμός μου.

Μάγιο του θόλου οι ζωγραφιές, κι' οι λιβανιές κι' η νώπη
Σα ξόρκι, και θυμητικά χρόνοι περνούν και τόποι.
Και ως ν’ άνοιξα άγιο τρίπτυχο, στο νου μου φυλαχτάρι,
Κι’ είδα την ίδια μου ψυχή, στόρισμα θυμητάρι.

Μυριστικό είσαι θαλαμί, π’ αντίς παληό λογάρι,
Φυλάεις κάντρο ρηγικό, της εκκλησιάς θολάρι.
Ρήγα τα μάτια τ’ άγρυπνα κι’ η αφεντικιά σου λύπη
Διάνεψαν μέσα μου: Σκιά ομορφιάς και καρδιοχτύπι.

Πετραδοστόλιστη φορείς, Ρήγισσα την κορώνα,
Και όλη μαργαριτόπλεκτη σε ανιστορεί η εικόνα.
Το χείλη σου είναι κοινωνιά γλυκόπιοτη στο μάτι,
Σεμνό το διώμα η όψη σου πανέμνοστη, σταράτη.

Σκέλεθρο ερμιάς και της ψυχής πόνος κι' ανατριχίλα,
Παλάτια που φεγγρίζετε στην τραγικιά νεκρίλα.
Κι' ω! ραϊστά παράθυρα, βυζαντινά μπαλκόνια,
Π’ αντίς ερωτοδέσποινες, της νύχτας τα τριζόνια.

Θόλοι με τις κυματωσιές, τη μουσική την κόχη,
Κουβουκλωτή Παντάνασσα, Περίβλεπτος, Βροντόχι.
Μεσ' τα ιερά σας λειτουργούν αγίοι και τα μυστήρια
Βγάνουν αγγέλοι με άσματα, λαμπάδες, θυμιατήρια.

Πόλη σα μοσκοθυμιατό, στα στήθη εφύλαξα το,
Μαργαριτάρι τ’ όνομα κι' αγιοκωνσταντινάτο.
Σα φύλλα, π’ ανασαίνω τα, του μαγιωμένου δυόσμου,
Τ’ άδολα τα μηνύματα του εγκαρδιακού μου κόσμου.

Κάλυμνος, Αύγουστος 1915

2φΑ

                                                                    

Share