Η νεοκλασική θεώρηση για την αγορά εργασίας και την ανεργία
- Μιχάλης Χλέτσος
[TO BHMA ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Τόμος Ε΄, τεύχος 20, Οκτώβριος 1996]
1.1. Μεθοδολογικά στοιχεία της νεοκλασικής θεωρίας
Η νεοκλασική άποψη για την αγορά εργασίας στηρίζεται στην ανάλυση
σε μικροεπίπεδο.
Χρησιμοποιεί τα μεθοδολογικά εργαλεία της μικροοικονομικής
θεωρίας για να αναλύσει την αγορά εργασίας, δηλαδή να εξηγήσει πώς καθορίζεται
ο μισθός ισορροπίας και η ζητούμενη και προσφερόμενη ποσότητα εργασίας.
Θεωρεί ότι η αγορά εργασίας λειτουργεί όπως οποιαδήποτε άλλη αγορά, στην οποία
το ανταλλάξιμο αγαθό είναι η εργασία, η οποία θεωρείται ως ένας από τους τρεις
ή τέσσερις παραγωγικούς συντελεστές, που αναφέρονται στην οικονομική θεωρία
(νεοκλασική ή και κεϋνσιανή).
Η εξομοίωση της αγοράς εργασίας με την αγορά οποιουδήποτε
άλλου αγαθού σημαίνει ότι:
α. Η ύπαρξη τέλειου ανταγωνισμού στην αγορά εργασίας
αποτελεί βασική υπόθεση της νεοκλασικής θεωρίας, η οποία υποστηρίζει ότι αυτή η
μορφή αγοράς είναι η ιδανικότερη για το σύνολο των καταναλωτών.
β. Ο τρόπος εξαγωγής της συνολικής ζήτησης και προσφοράς εργασίας
ταυτίζεται με τον τρόπο εξαγωγής της συνολικής ζήτησης και προσφοράς
οποιουδήποτε άλλου προϊόντος.
Κατά συνέπεια η συνολική ζήτηση εργασίας
προκύπτει από το οριζόντιο άθροισμα των ατομικών καμπύλων ζήτησης εργασίας που
εκφράζουν τις προτιμήσεις των μεμονωμένων επιχειρηματιών να χρησιμοποιήσουν
εργασία.
Η συνολική προσφορά εργασίας προκύπτει κατά αντιστοιχία από την οριζόντια
άθροιση των μεμονωμένων καμπύλων προσφοράς εργασίας, οι οποίες εκφράζουν τις
προτιμήσεις των μεμονωμένων ατόμων να επιλέξουν ανάμεσα σε εργασία και ανάπαυση.
γ. Η τιμή της εργασίας καθορίζεται όπως και η τιμή
οποιουδήποτε άλλου προϊόντος, δηλαδή μέσα από τη ζήτηση και την προσφορά.
δ. Η ισορροπία επιτυγχάνεται μέσα από την εξίσωση της
ζήτησης με την προσφορά.
Ο τρόπος προσδιορισμού της συνολικής καμπύλης ζήτησης και
προσφοράς εργασίας στηρίζεται στην υπόθεση ότι οι επιχειρήσεις και οι εν
δυνάμει εργαζόμενοι δεν αποτελούν κοινωνικές ομάδες, αλλά οικονομικές
κατηγορίες, οι οποίες διακρίνονται για τον οικονομικό τους ορθολογισμό και
έχουν ως σκοπό να μεγιστοποιήσουν το ατομικό τους συμφέρον.
Η νεοκλασική θεωρία
στηριζόμενη στη θεωρία του Adam Smith "Περί αόρατου χεριού"(*), θεωρεί
ότι η μεγιστοποίηση των ατομικών συμφερόντων οδηγεί στη μεγιστοποίηση του
κοινού συμφέροντος, προάγοντας την ευημερία όλης της κοινωνίας. ….
"Το «Αόρατο Χέρι» του Α. Σμιθ και η Θεία Πρόνοια"
2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου