ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2023

 

Ο δίκαιος αββάς

Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στον Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

Ο Θεός θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να κατεβεί στον κόσμο. Περπατώντας λοιπόν ο Γέροντας, βρέθηκε σ’ ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί.
Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό. Ο αββάς, κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δένδρου και σε λίγο, να που περνά ένας άνθρωπος πλούσιος, που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει.

Εκεί που αναπαυόταν, βγάζει ένα πουγκί με εκατό φλουριά, για να τα μετρήσει.
Αφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, το πουγκί όμως έπεσε κάτω στη γη. Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του, αφήνοντας εκεί τα φλουριά.

Έπειτα πέρασε από εκεί άλλος οδοιπόρος, για να πιεί νερό. Βρίσκει τα φλουριά, τα παίρνει και φεύγει χαρούμενος.

Κατόπιν ήλθε άλλος φτωχός πεζοδρόμος, φορτωμένος και κουρασμένος, και κάθισε κι αυτός να αναπαυτεί. Ενώ έβγαζε ένα παξιμάδι για να φάει, έρχεται και ο πλούσιος και πέφτει πάνω στο φτωχό κα του λέει με θυμό: «Γρήγορα, δώσε μου τα φλουριά που βρήκες».
Ο φτωχός με όρκους μεγάλους έλεγε πως δεν είδε τέτοιο πράγμα. Τότε ο πλούσιος άρχισε να τον δέρνει με τη βίτσα του λουριού του αλόγου του και με ένα χτύπημα τον σκότωσε. Και άρχισε να ψάχνει όλα τα ρούχα και τα πράγματα του φτωχού, και επειδή δεν βρήκε τίποτε έφυγε πολύ λυπημένος.

Ο αββάς βλέποντας όλα αυτά έκλαιγε και σπαρασσόταν η καρδιά του για τον άδικο φόνο και παρακαλώντας τον Κύριο έλεγε:

«Κύριε, ποια είναι η βουλή Σου και πώς υπομένει αυτά η αγαθότητα Σου;»

Τότε παρουσιάσθηκε Άγγελος και του είπε:

«Μη λυπάσαι, Γέροντα, διότι όλα με τη βουλή του Θεού γίνονται, άλλα κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση και άλλα για οικονομία.

Μάθε, λοιπόν, ότι αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε.
 Ο δεύτερος είχε περιβόλι αξίας εκατό φλουριών, αυτός δε ο πλούσιος ως πλεονέκτης που ήταν, το πήρε δικαστικώς μόνο για πενήντα φλουριά. Κι επειδή παρακαλούσε ο φτωχός περιβολάρης τον Θεό, οικονόμησε ο Θεός έτσι και τα έδωσε διπλά αντί πενήντα φλουριά, εκατό.

Εκείνος δε ο άνθρωπος που φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει φόνο, επειδή, όμως, είχε έργα χριστιανικά και θεάρεστα, θέλοντας ο Θεός να τον σώσει και να τον καθαρίσει από την αμαρτία του φόνου, οικονόμησε να σκοτωθεί άδικα, για να σωθεί η ψυχή του.
Αυτός δε, ο πλεονέκτης, που έκανε τον φόνο, έμελλε να κολασθεί από την πλεονεξία του, γι’ αυτό τον άφησε ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου, για να πονέσει η ψυχή του και να ζητήσει μετάνοια. Και να τώρα, αφήνει τον κόσμο και πάει να γίνει μοναχός.

Λοιπόν πήγαινε τώρα στο κελί σου και μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, διότι είναι ανεξερεύνητες, και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση, και δεν φθάνει ο νους και η δύναμη της γνώσεως του ανθρώπου να κατανοήσει τα θεία μυστήρια.

Γι’ αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να λέει: «δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις Σου» και από την απόλυτη πίστη του θα σωθεί, καθώς λέγει η Γραφή: «ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται».

Αφού άκουσε αυτά από τον άγγελο ο Αββάς, δόξαζε τον Θεό.

 
v – 2fA

Ματαίωση και αναγέννηση

Rowan Williams  -  Η ζωή του Ιησού και εμείς
[Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος]

Ο κόσμος βασανίζεται από μια ματαίωση, και δεν μπορεί να γίνει αυτό για το οποίο πλάστηκε, «στενάζει και κραυγάζει από πόνο σαν την ετοιμόγεννη γυναίκα» (Ρωμ. 8, 22).
Κι ωστόσο, κάτι παλεύει να ξεπηδήσει μέσα από αυτόν, κάτι αναμένει τη γέννηση του.

Τέτοια είναι η δύναμη αυτού του πράγματος ώστε, αφ' ης στιγμής αναγνωρίσουμε τι είναι αυτό που ζητά να γεννηθεί από εμάς και μέσα μας, δηλαδή η ζωή του Ιησού, οι παλιές μας συνήθειες δεν έχουν καμία αξίωση επάνω μας.
Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε μέσα στην καταστρεπτικότητα και τον εγωισμό, στα οποία είμαστε συνηθισμένοι.
Εάν το κάνουμε αυτό, απλώς πεθαίνουμε – δεν υφίσταται για μας αληθινή και δημιουργική ζωή μέσα σ' αυτόν τον κόσμο ή σε οποιονδήποτε άλλον.

Εάν όμως, δια του Πνεύματος που επείγεται να γεννηθεί πλήρως εντός μας, φροντίσουμε να πεθάνει ο κόσμος του εγωισμού και των συνηθειών μας, τότε θα ζήσουμε, τόσο εδώ όσο και μετά, και μάλιστα θα ζήσουμε σε μια σχέση με τον Θεό που είναι παρόμοια με αυτήν που έχει ο Ιησούς.

πΖ – 2φΑ

                                                           

Share