Το καλοκαίρι του 2006, αμέσως μετά την πρεμιέρα της ταινίας OCTPOΒ [Ostrov - Το Νησί], ο εξαίρετος Pyotr Mamonov, o αξέχαστος Ανατόλιος, στα πλαίσια μιας συνέντευξης του στο Σότσι, στη Μαύρη Θάλασσα, είπε:
Πόσο
διεστραμμένα είναι όλα σήμερα!.. Οι κριτικοί συζητούσαν πρόσφατα για την ταινία
“Ostrov” του Pavel Lunghin και μιλούσαν για την εκκλησία σαν να είναι κάτι
φανταστικό, σαν να είναι ο Ilya Murometz (μυθικό πρόσωπο της παλαιάς ρωσικής
παράδοσης σ.σ.)
Πώς να ζήσεις εάν δεν πιστεύεις τίποτα; Τριγυρίζεις συγχυσμένος, δεξιά και
αριστερά. Ενώ όταν έχεις πίστη, όσο κουρασμένος και να είσαι, θα δώσεις τη θέση
σου σε μια γριούλα στο λεωφορείο. Κι αυτό είναι χριστιανισμός. Τρέχεις στο
σπίτι να πλύνεις τα πιάτα, χωρίς να σου το ζητήσουν. Είναι αυτό μια χριστιανική
πράξη; Είναι!
Μην επιμένεις συνεχώς ότι έχεις δίκιο. Μη φωνάζεις “Το φαγητό είναι κρύο!” Κάνε υπομονή δύο λεπτά, να στο ξαναζεστάνουν. Η καημένη η γυναίκα σου, θα το κάνει γρήγορα. Είναι και αυτή κουρασμένη. Ο καθένας με τον ρυθμό του και τις έννοιες του. Γιατί όλο επιμένετε, «η γυναίκα είναι υποχρεωμένη…» ή «ο άντρας πρέπει…» κτλ.
Αγάπη είναι να πορεύεσαι με κάποιον και να τον υπομένεις. Να βλέπεις κάποιον πεσμένο με τα μούτρα στο χιόνι (συνηθισμένο στη Ρωσία σ.σ.)..., εμείς αμέσως θα σκεφτούμε ότι είναι μεθυσμένος. Τι κι αν είναι μεθυσμένος; Βοήθησέ τον να σηκωθεί, βάλε τον σ’ ένα παραπέτο να μην παγώσει. Αλλά όχι.., εμείς συνεχίζουμε τον δρόμο μας. Ξεφεύγουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας.
Πρέπει να ζούμε, όχι λέγοντας: “Δώσε μου”, αλλά “να, πάρε από εμένα”. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν, πώς είναι να δώσεις το πουκάμισο που φοράς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάποδα. Όσα είναι ευάρεστα στον Θεό τα απορρίπτουμε. Το κυριότερο, μη διστάζεις να βοηθήσεις τον αδύνατο. Για μας ισχύει το αντίθετο – “κατάπιε τον!” Ο πλούσιος παίρνει από τον φτωχό κι αυτό το λίγο. Κλέβει όσο πιο πολύ γίνεται και μετά κρύβεται πίσω από ψηλούς φράχτες, για να μην του τα πάρουν άλλοι.
Μην επιμένεις συνεχώς ότι έχεις δίκιο. Μη φωνάζεις “Το φαγητό είναι κρύο!” Κάνε υπομονή δύο λεπτά, να στο ξαναζεστάνουν. Η καημένη η γυναίκα σου, θα το κάνει γρήγορα. Είναι και αυτή κουρασμένη. Ο καθένας με τον ρυθμό του και τις έννοιες του. Γιατί όλο επιμένετε, «η γυναίκα είναι υποχρεωμένη…» ή «ο άντρας πρέπει…» κτλ.
Αγάπη είναι να πορεύεσαι με κάποιον και να τον υπομένεις. Να βλέπεις κάποιον πεσμένο με τα μούτρα στο χιόνι (συνηθισμένο στη Ρωσία σ.σ.)..., εμείς αμέσως θα σκεφτούμε ότι είναι μεθυσμένος. Τι κι αν είναι μεθυσμένος; Βοήθησέ τον να σηκωθεί, βάλε τον σ’ ένα παραπέτο να μην παγώσει. Αλλά όχι.., εμείς συνεχίζουμε τον δρόμο μας. Ξεφεύγουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας.
Πρέπει να ζούμε, όχι λέγοντας: “Δώσε μου”, αλλά “να, πάρε από εμένα”. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν, πώς είναι να δώσεις το πουκάμισο που φοράς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάποδα. Όσα είναι ευάρεστα στον Θεό τα απορρίπτουμε. Το κυριότερο, μη διστάζεις να βοηθήσεις τον αδύνατο. Για μας ισχύει το αντίθετο – “κατάπιε τον!” Ο πλούσιος παίρνει από τον φτωχό κι αυτό το λίγο. Κλέβει όσο πιο πολύ γίνεται και μετά κρύβεται πίσω από ψηλούς φράχτες, για να μην του τα πάρουν άλλοι.
Έχουμε μια στρεβλή αντίληψη για τον
χριστιανισμό. Αλλά τα πράγματα είναι απλά. Πόσο αίμα μπορείς να δώσεις στον
άλλο; Είναι γραμμένο: “Όσα κάνεις για τους αδελφούς μου τους ελαχίστους, σ'
Εμένα το κάνεις!”
Να μπορείς να καθίσεις όσο πιο πολύ γίνεται στο προσκέφαλο της μάνας σου, που υποφέρει από τα χρόνια και τις αρρώστιες...
Να, πού και πώς πρέπει να πεθαίνουμε κάθε μέρα!
Όπως τα παιδιά που έστειλαν στην Τσετσενία...
Ένας κρετίνος τους πέταξε μια χειροβομβίδα και ένας αντισυνταγματάρχης έπεσε πάνω της... Δεν δίστασε και σκοτώθηκε. Έσωσε οχτώ άτομα. Ήταν κομμουνιστής, αβάπτιστος.
Έπραξε όμως, χριστιανικά!
Γιατί, τι σου χρησιμεύει να πηγαίνεις στην εκκλησία και η καρδιά σου να είναι άδεια; Χωρίς μια χριστιανική πράξη; Μπορείς εσύ να επισκεφτείς όλα τα Άγια Όρη και να προσκυνήσεις όλα τα λείψανα. Τσάμπα! Βλέπεις έναν φτωχό, κακομοίρη και σκέφτεσαι “καλά, θα είναι από εκείνους τους απατεώνες που δείχνει η τηλεόραση”.
Δώσε του 50 καπίκια, δε θα φτωχύνεις. Η αληθινή μαφία είναι αυτοί οι πέντε-έξι, που χειραγωγούν τα πλήθη από την τηλεόραση….
Δεν διακόπτω τους άλλους όταν μιλούν. Οι Άγιοι Πατέρες, μας μαθαίνουν να στεκόμαστε μπροστά στους άλλους, σαν να είμαστε μπροστά σε μια παλιά εικόνα.
Τι σημαίνει να μην κρίνεις; Να μη βγάζεις καταδικαστικές αποφάσεις. Γνώμη, είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε. Ο Χριστός προσπάθησε να κάνει κάποιες διευκρινίσεις στους Φαρισαίους, ενώ ο θυμός του ήταν δίκαιος.
Έχεις δίκιο όταν θυμώνεις με τον εαυτό σου, επειδή π.χ. χτες βράδυ μέθυσες. Να αποστρέφεσαι την αμαρτία σου, τα πάθη σου, αυτά που σε βασανίζουν και δεν βρίσκεις γιατρικό. Μόνο αν απαρνηθείς την αμαρτία βαθιά, θα γευτείς το άρωμα της νίκης.
Να μπορείς να καθίσεις όσο πιο πολύ γίνεται στο προσκέφαλο της μάνας σου, που υποφέρει από τα χρόνια και τις αρρώστιες...
Να, πού και πώς πρέπει να πεθαίνουμε κάθε μέρα!
Όπως τα παιδιά που έστειλαν στην Τσετσενία...
Ένας κρετίνος τους πέταξε μια χειροβομβίδα και ένας αντισυνταγματάρχης έπεσε πάνω της... Δεν δίστασε και σκοτώθηκε. Έσωσε οχτώ άτομα. Ήταν κομμουνιστής, αβάπτιστος.
Έπραξε όμως, χριστιανικά!
Γιατί, τι σου χρησιμεύει να πηγαίνεις στην εκκλησία και η καρδιά σου να είναι άδεια; Χωρίς μια χριστιανική πράξη; Μπορείς εσύ να επισκεφτείς όλα τα Άγια Όρη και να προσκυνήσεις όλα τα λείψανα. Τσάμπα! Βλέπεις έναν φτωχό, κακομοίρη και σκέφτεσαι “καλά, θα είναι από εκείνους τους απατεώνες που δείχνει η τηλεόραση”.
Δώσε του 50 καπίκια, δε θα φτωχύνεις. Η αληθινή μαφία είναι αυτοί οι πέντε-έξι, που χειραγωγούν τα πλήθη από την τηλεόραση….
Δεν διακόπτω τους άλλους όταν μιλούν. Οι Άγιοι Πατέρες, μας μαθαίνουν να στεκόμαστε μπροστά στους άλλους, σαν να είμαστε μπροστά σε μια παλιά εικόνα.
Τι σημαίνει να μην κρίνεις; Να μη βγάζεις καταδικαστικές αποφάσεις. Γνώμη, είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε. Ο Χριστός προσπάθησε να κάνει κάποιες διευκρινίσεις στους Φαρισαίους, ενώ ο θυμός του ήταν δίκαιος.
Έχεις δίκιο όταν θυμώνεις με τον εαυτό σου, επειδή π.χ. χτες βράδυ μέθυσες. Να αποστρέφεσαι την αμαρτία σου, τα πάθη σου, αυτά που σε βασανίζουν και δεν βρίσκεις γιατρικό. Μόνο αν απαρνηθείς την αμαρτία βαθιά, θα γευτείς το άρωμα της νίκης.
Αν και μεγάλος, κάθε μέρα προσπαθώ να μαθαίνω. Να, πηγαίνω συχνά με το
λεωφορείο μέχρι τη Μόσχα. Δυο ώρες, χωρίς στάση. Μπροστά μου κάθονταν δυο
νεαροί, μεθυσμένοι. Έβριζαν, μιλούσαν πάρα πολύ άσχημα. Έτρεμα και μόνο στη σκέψη
ότι θα πρέπει να τους υποστώ για δύο ώρες. Μετά όμως σκέφτηκα. Για να δούμε.
Ποιοι είναι αυτοί οι νεαροί; Μεγάλωσαν σε χωριό. Τι είδαν εκεί; Τον πατέρα
μεθυσμένο, τη μάνα να τους δίνει σφαλιάρες, βρισιές. Η τηλεόραση συνεχώς
ανοιχτή. Αυτή είναι η νέα γενιά. Τι να τους ζητήσεις. Εγώ προσωπικά τους έμαθα
κάτι; Πέρασα το κατώφλι του σπιτιού τους; Τους διάβασα κάποιο βιβλίο;
Βγαίνω από τον λαβύρινθο των σκέψεών μου και διαπιστώνω ότι φθάσαμε...
...Ξεχνάμε ότι η αμαρτία, είναι έλλειψη φωτός. Εμείς της δίνουμε μορφή, την κάνουμε χειροπιαστή... Με τους ερεθισμούς μας. Με την έλλειψη σεβασμού στον άλλο… Τι είναι παράδεισος και τι είναι κόλαση; Οι Πατέρες, μας μαθαίνουν ότι παντού υπάρχει ένας ωκεανός θεϊκής αγάπης. Όσους λαθεύουν, ο Θεός τους τιμωρεί με το μαστίγιο της αγάπης. Σκεφτείτε – έναν ωκεανό αγάπης, όπου όλος ο κόσμος αγαπιέται. Αυτό μας λείπει σ’ αυτή τη ζωή, η αγάπη. Να λοιπόν η κόλαση, η έλλειψη αγάπης. Κι αν το σκοτάδι είναι έλλειψη φωτός, η σκοτεινή ψυχή όταν βγαίνει στο φως της αγάπης, λειώνει.
Βγαίνω από τον λαβύρινθο των σκέψεών μου και διαπιστώνω ότι φθάσαμε...
...Ξεχνάμε ότι η αμαρτία, είναι έλλειψη φωτός. Εμείς της δίνουμε μορφή, την κάνουμε χειροπιαστή... Με τους ερεθισμούς μας. Με την έλλειψη σεβασμού στον άλλο… Τι είναι παράδεισος και τι είναι κόλαση; Οι Πατέρες, μας μαθαίνουν ότι παντού υπάρχει ένας ωκεανός θεϊκής αγάπης. Όσους λαθεύουν, ο Θεός τους τιμωρεί με το μαστίγιο της αγάπης. Σκεφτείτε – έναν ωκεανό αγάπης, όπου όλος ο κόσμος αγαπιέται. Αυτό μας λείπει σ’ αυτή τη ζωή, η αγάπη. Να λοιπόν η κόλαση, η έλλειψη αγάπης. Κι αν το σκοτάδι είναι έλλειψη φωτός, η σκοτεινή ψυχή όταν βγαίνει στο φως της αγάπης, λειώνει.
...Διαβάζω: «Δεν ζούμε ποτέ τη στιγμή. Ακόμη
και τότε που καθόμαστε στο τραπέζι, οι σκέψεις μας πετάνε πότε στα αγγουράκια,
πότε στο κβας, πότε στη σούπα. Δοκιμάστε έστω ένα λεπτό την ημέρα, όταν δεν
έχετε κάτι άλλο να κάνετε, να συγκεντρωθείτε στον εαυτό σας, για να ζήσετε το τώρα.
Σ’ εκείνο ακριβώς το λεπτό. Είναι πολύ δύσκολο. Αποτέλεσμα όμως αυτής της
προσπάθειας, θα είναι να αισθανθείτε την παρουσία του Θεού!»
...Όταν ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ επί πώλου όνου, τον έραναν με λουλούδια και τον υποδέχθηκαν με επευφημίες. Το ζωάκι, πίστευε ότι σ’ αυτό απευθύνονταν όλα αυτά. Έτσι είμαστε και εμείς, σαν τον όνο που έφερε τον Χριστό...
Εγώ έχω πολλά ταλέντα, αλλά τα έχω με την αξία μου; Ένα γενναιόδωρο χέρι
τα έσπειρε… Ζω μ’ αυτά. Προσπαθώ να μην τα διαψεύσω, να μην τα προδώσω. Δεν έχω
οργασμούς με το “εγώ” μου. Καταλαβαίνω ότι εγώ, ο Πέτρος Μαμόνωφ, δεν έκανα
κάτι με την αξία μου. Έχω, με τι να περηφανευτώ; Σε όσους ο Θεός δίνει, Του το οφείλουν!
Πρέπει να ζήσουμε όσο πιο καθαρά μπορούμε. Όλα είναι τόσο εύθραυστα,
απροστάτευτα…
* Μπορείτε να βρείτε τη σχετική φιλμοκριτική (Μ. Ψ.) στο "Αρχαγγέλων Ταινιόραμα"
http://pamtaxtainies.blogspot.com/2010/10/t-ostrov-2006.html
ή στο "Δεύτερο φεγγάρι του Αυγούστου"
και ολόκληρη την ταινία "OCTPOB" (1:32΄) με ελληνικούς υποτίτλους στο "YouTube"
Πολύ σοφά λόγια.Μ'άρεσε!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή