Νηστεύσαντες και μη ...

Νηστεύσαντες και μη ...

Ο Κατηχητικός λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, διαβάζεται κάθε χρόνο κατά την πανηγυρική θεία Λειτουργία της νύχτας της Αναστάσεως. Είναι ένας λόγος ενθουσιώδης, που προσφέρει τα πλούσια διδακτικά του νοήματα με τον άμεσο τρόπο, της πέρα από κάθε λογική και δισταγμό χαράς, της αγάπης που δεν βιώνεται μόνο σαν προσωπική ολοκλήρωση, αλλά σαν ολόψυχη ένταξη στην υπέρτατη γιορτή των πάντων. 

Στον υπέροχο αυτόν Αναστάσιμο Ύμνο, καλούνται όλοι στη Μεγάλη Εορτή. Ακόμα και όσοι δεν νήστεψαν, δεν εργάσθηκαν, δεν προετοιμάστηκαν έγκαιρα. Και οι υστερήσαντες και οι ράθυμοι, χωρίς καμιά διάκριση, μαζί με τους ευσεβείς και τους ευγνώμονες, με τους εγκρατείς και φιλόπονους.

Όμως δεν είναι η γιορτή αυτή, σαν τα δώρα που μοιράζει ο Κύριος επί δικαίους και αδίκους, σαν την Θεία πρόνοια της αγάπης Του που σκεπάζει το ίδιο στοργικά όλα τα παιδιά Του.

Εδώ πρόκειται καθαρά για μια πρόσκληση. Μια πρόσκληση σε όλους και στους πιο ανάξιους και στους πιο αμαρτωλούς, που απαιτεί απάντηση, αποδοχή. Δεν επιβάλλεται τίποτα σε κανέναν. Δεν θα υπάρξουν κυρώσεις για την αδιαφορία, επιπτώσεις για τη βραδύτητα. Θα πρέπει μόνο να το θελήσουν, όσοι το θελήσουν, να συμμετάσχουν στη γιορτή αυτή της Ανάστασης, στο πανηγύρι της καταπάτησης του θανάτου. Κι αυτό θα είναι αρκετό. Η βούληση συμμετοχής στην πανδαισία της Ζωής, η προσωπική αποδοχή της θυσίας του Ιησού, θα σβήσει κάθε προηγούμενη ολιγωρία και χλιαρότητα της πίστεως. Η διατήρηση βαθιά στην ψυχή ζωντανού του σπόρου της επιστροφής, της μετάνοιας, της υπέρβασης, θα αποτελέσει τη δικαίωση όλης της μέχρι σήμερα ζωής.     

Η δικαίωση του αμαρτωλού, φαίνεται στο «Μνήσθητι μου, Κύριε!» των τελευταίων στιγμών του ληστή, που πρώτος δέχθηκε τη διαβεβαίωση της συμμετοχής του στη χαρά της Ανάστασης. Δικαίωση, που φέρει τη σφραγίδα της χάριτος του Θεού. Η στάθμιση του Γολγοθά, με τους ληστές να αποτελούν τα πρότυπα της επιλογής όλων μας, έχει παραχωρήσει τη θέση της σήμερα, στον εορτασμό του αναστάσιμου Πάσχα. Από τη δυνατότητα επιλογής της στάσης μας απέναντι στη ζωοποιό θυσία του Θεανθρώπου, το γεγονός της επανόδου Του στη ζωή, μας προάγει στη βεβαιότητα της παράκαμψης του Άδη και μας φέρει όλους ισότιμα μέτοχους στην ευφροσύνη του συμποσίου της πίστεως, του πλούτου της χρηστότητος.

Αλληλένδετο με το πρώτο μέρος του λόγου, της πρόσκλησης στον εορτασμό, είναι και το δεύτερο μέρος, του περιεχομένου του εορτασμού. Η προσωπική ευθύνη της σχέσης μας με τον Χριστό, αποκτά την πληρότητα του νοήματος της στη μετάβαση από τη λύπη της μετάνοιας, στον εορτασμό της Ανάστασης. Αλλά η γιορτή είναι πνευματικό βίωμα, δεν μπορεί να έχει ατομικούς περιορισμούς και ποσοτικές εκτιμήσεις. Κανείς δεν εορτάζει μόνος. Η χαρμόσυνη ευφορία στη γιορτή, διατρανώνεται στην κοινωνία με το σύνολο όλων των προσώπων που συμμετέχουν, στο μοίρασμα με την πληρότητα της Εκκλησίας, το αναστημένο σώμα του Χριστού. Τα πρόσωπα στον κοινό εορτασμό, διαχέονται στην προσφορά χαράς και αγάπης στο πρόσωπο του Χριστού και δια του Χριστού στο σύνολο της Εκκλησίας.

Η ένωση αυτή με τον Χριστό και όλη την Εκκλησία, θριαμβεύουσα και μαχόμενη, με τις Ουράνιες δυνάμεις να συνεορτάζουν, το ευφρόσυνο γεγονός της Αναστάσεως που ακολούθησε την Σταύρωση τότε, επαναλαμβανόμενο σήμερα και πάντοτε, αποτελεί την κατάργηση του πεπερασμένου χρόνου, τη συρρίκνωση του πικραθέντος Άδη, την οριστική ήττα του θανάτου, την υπέρβαση των συνόρων του «εγώ» και της ύλης. Ανέστη Χριστός!

Όσοι αποδέχθηκαν την πρόσκληση, συμμετέχουν στην Αναστάσιμη Λειτουργία με αποτυπωμένη στην έκφραση του προσώπου τους την αγαλλίαση, τη συγκίνηση της ιλαρής αίσθησης της αύρας θεώσεως, που τους διακατέχει. Όποιος επιτείνει την ώρα εκείνη την πνευματική του ευαισθησία, πλήρης και δεκτικός στο διαμοιρασμό του, νοιώθει γύρω του τους πανηγυρισμούς των αγγέλων και την ψυχή του να δονείται από τις γλυκύτατες δοξαστικές ψαλμωδίες τους.

Ανέστη Χριστός!

Μ. Σ. Ψαράς

Share