"Δεν συγκρίνεται.."

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, αντί Εγκυκλίου Επιστολής, κατηύθυνε τους μαθητές σε μια πρόσφατη συνέντευξη του σε μαθητές επίσης, από την οποία σταχυολογήσαμε τα παρακάτω σημεία, για όσους φίλους μας δεν θα ευτυχήσουν να ανατρέξουν στο πλήρες κείμενο [http://www.imml.gr].

Δεν συγκρίνεται ο κόσμος του Θεού, ούτε με το σύμπαν, ούτε με τον άνθρωπο, ούτε με τα εντυπωσιακότερα τεχνολογικά επιτεύγματα. Η επιστήμη και η έρευνα, είναι απόλαυση. Η αφιερωμένη ζωή της Εκκλησίας, είναι μαγεία και έκσταση.

Αν ο Θεός υπάρχει –και φυσικά υπάρχει-, τότε τι είναι ανώτερο, η κοινωνία με το πρόσωπό Του ή η μελέτη των έργων Του;

Αν η επιστήμη βασίζεται στην ανακάλυψη της αλήθειας του κτιστού κόσμου και η αληθινή και υγιής θρησκεία στην αποκάλυψη της αλήθειας του Θεού, τότε πού βρίσκεται το πρόβλημα;

Τα προβλήματα ανακύπτουν όταν η επιστήμη κυριαρχείται από αλαζονεία και η θρησκευτική αντίληψη από στενότητα. Η επιστήμη δεν συμπληρώνει τη θρησκεία, δηλαδή την αλήθεια του Θεού∙ ο Θεός δεν χρειάζεται συμπληρώματα.

Η πίστη στον Θεό, ολοκληρώνει την επιστημονική γνώση. Σκοπός της επιστήμης είναι η ερμηνεία του κόσμου, ενώ της πίστης η υπέρβασή του.

Η επιστήμη μοιάζει με ένα αεροπλάνο που ταξιδεύει στην ατμόσφαιρα, χαμηλά, ενώ η πίστη είναι ταξίδι με πύραυλο στο άπειρο. Δεν συγκρίνεται το δεύτερο με το πρώτο.

Εμένα πραγματικά με ωφέλησε η ερευνητική εμπειρία μου. Δεν μου απέδειξε τον Θεό, αλλά μου Τον επιβεβαίωσε. Καταλαβαίνω τις εξισώσεις, σαν μαθηματική περιγραφή των δημιουργικών κινήσεων του Θεού. Θα έλεγα ότι στην επιστήμη βρήκα τα όριά μου, ενώ στην Εκκλησία ζω την ελευθερία μου.

Η αίσθηση των ανθρώπινων ή των κοσμικών ορίων, είναι μαγευτική εμπειρία. Αλλά η υπέρβασή τους, είναι θεϊκή γεύση.

Όσο και αν η κατανόηση του κόσμου κρύβει κάποιο μεγαλείο, η κοινωνία του Θεού δεν συγκρίνεται με τίποτα. Αυτό ψάχνουμε στην Εκκλησία. Η δυσκολία να τα καταλάβει κανείς αυτά, οφείλεται σε αυθαίρετη υπερεκτίμηση της επιστήμης και αδικαιολόγητη παρεξήγηση της πίστης και φυσικά της Εκκλησίας.

Αν κάποιος δεν θέλει να πιστέψει στον Θεό, δεν μπορώ να του το επιβάλλω. Αν πάλι θέλει και δεν γνωρίζει τον δρόμο, του λέω: «έρχου και ίδε». Ο Θεός είναι τόσο αληθινός που σκοντάφτουμε επάνω του. Καιρός να ανοίξουμε τα μάτια και την καρδιά μας.

Η Εκκλησία είναι τόσο υπέροχος δρόμος για να γνωρίσουμε τον Θεό, που είναι ανεπίτρεπτα άδικο για τον εαυτό μας να την αγνοούμε ή να επιμένουμε σε παρεξηγημένη εικόνα γι’ αυτήν. Πρέπει να αποβάλουμε τις προκαταλήψεις μας.

Η Εκκλησία υπάρχει για να με αλλάξει, όχι για να την αλλάξω. Εμείς έχουμε το πρόβλημα, όχι αυτή. Εκκλησία που πρέπει να την αλλάξουμε, δεν αξίζει καθόλου να την πιστέψουμε. Αυτό που κάνει μια υγιής Εκκλησία, είναι να δείξει την κατανόησή της, τον σεβασμό της στη ζωή, αλλά και στο κάθε πρόσωπο, να ξεχύσει το έλεός της.

Λέγει ένα ψαλμός: «έλεος και αλήθεια συνήντησαν, δικαιοσύνη και ειρήνη κατεφίλησαν». Τι ωραίο που είναι! Η αλήθεια, πρέπει να λέγεται με έλεος. Χωρίς αυτό δεν είναι αυθεντική, αλλά πάσχει. Αυτό λείπει από την εποχή μας.

Σκοπός της Εκκλησίας, δεν είναι να αυξήσει τους οπαδούς της. Σκοπός και αποστολή της, είναι να διατηρεί ακέραια την αλήθεια για να έχουμε όλοι μια αναφορά.

Η Αγία Γραφή είναι μεταφρασμένη σε χιλιάδες γλώσσες και στη νέα ελληνική, κυκλοφορεί και ερμηνευμένη για να μπορεί κανείς να διεισδύσει στα νοήματά της. Η Εκκλησία, το μήνυμα της πίστεως δεν το μεταφέρει με την ανάγνωση και κατανόηση κειμένων, όσο με τη θεία λατρεία της. Και αυτή, έχει ως γλώσσα την αγάπη και τη λαχτάρα του Θεού.

Οι νέοι σήμερα φαντάζονται, ότι η Εκκλησία στην καλύτερη περίπτωση είναι μία φυλακή της σκέψης και στη χειρότερη ένας χώρος σκοταδισμού, υποκρισίας, ψεύδους, ίσως και διαστροφής. Πώς να πλησιάσουν; Ο μόνος τρόπος είναι, η ζωή των πιστών να διαψεύδει τις συκοφαντίες. Δίπλα σε έναν άγιο, διαλύεται κάθε αμφιβολία.

Πάντοτε θα υπάρχουν οι άνθρωποι, που και θαύμα να τους κάνεις, θα διατηρούν τις επιφυλάξεις ή και την άρνησή τους. Και τον Χριστό, «πλάνο» τον είπανε.

Η καθαρή επιστροφή στη ζωή της πίστης, όχι μόνο τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα θα βελτιώσει, αλλά ολόκληρο τον άνθρωπο θα μεταμορφώσει. Όταν ένα άγριο δέντρο μπολιάζεται, τότε βγάζει νόστιμους καρπούς. Και ο πιο αμαρτωλός αν δεχτεί το μπόλι της χάριτος του Θεού, γίνεται άλλος άνθρωπος. Από άγριος γίνεται άγιος. Ένα ρ κάνει όλη τη ζημιά. Καιρός να φύγει από τη μέση. Οι πιο ωραίοι άγιοι είναι οι ήρωες της μετανοίας: ο τελώνης, ο άσωτος, ο ληστής, η πόρνη.

Η πίστη δεν είναι μάθημα. Είναι έμπνευση.

Η αγάπη δεν συζητιέται, ούτε και η αλήθεια. Η πρώτη εκφράζεται και η δεύτερη ομολογείται.

Είμαι πολύ υπερήφανος που γεννήθηκα Έλληνας. Δοξάζω τον Θεό γι’ αυτό, κάθε στιγμή. Η ιστορία μας εναρμονίζει το ωραίο με το αληθινό, το λεπτό με το βαθύ, τη σοφία με τη σεμνότητα. Το ίδιο και οι συνήθειες και οι τρόποι μας.

Τα ψηλά βουνά έχουν και βαθιές χαράδρες. Έτσι είναι και ο λαός μας. Σπάνιες αρετές και μεγάλα ελαττώματα. Καιρός να ανανήψουμε. Καιρός να λειτουργήσουμε με βάση τα χαρίσματά μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε ζωντανεύοντας την εθνική μας υπερηφάνεια. Και παντρεύοντάς την, με την ελευθερία και την εξυπνάδα μας. Δεν επιτρέπεται να μην είμαστε η καλύτερη χώρα στον κόσμο.

Η Εκκλησία αυτό που οφείλει να κάνει, είναι να μας δείξει τον δρόμο της επιστροφής στις αξίες και κυρίως στην πίστη μας.

Αποστολή της Εκκλησίας είναι να εμπνεύσει εσάς τα νέα παιδιά, να ενεργοποιήσει τον ηρωισμό και την πίστη σας. Και αυτή πρέπει να το κάνει κι εσείς να ανταποκριθείτε.

Είναι πολύ καλύτερο να διεκδικείς τη ζωή σου, παρά να την κληρονομείς.

Share