"Σε υμνούμεν... "

Από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Δευτέρα, 2 Απριλίου, 1973

. . . . . .

Η άνοιξη είναι ήσυχη, ένα σχεδόν ταπεινό ξεκίνημα. Βροχερή Κυριακή. Η σιωπή, η ερημιά αυτών των μικρών χωριών. Η χαρά της «ζωντανής» ζωής που εκτυλίσσεται πέρα από κάθε επιπόλαιο ακτιβισμό, χαρά που είναι η αληθινή ουσία της ζωής...
Και αργά τη νύχτα, βροχή, φώτα και ζωή πίσω από καλοφωτισμένα παράθυρα.

Αν δεν μας είχε δοθεί να τα αισθανόμαστε βαθιά όλα αυτά, τι θα σήμαιναν άραγε οι λέξεις, «Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν...»;
Αυτή είναι η ουσία της πίστης μας και η απουσία της γίνεται ξεκίνημα μιας τρομακτικής απιστίας.

Ποιος εφεύρε την ιδέα πως η πίστη αποτελεί λύση προβλημάτων;

Η πίστη είναι πάντοτε η μεταφορά σε μια άλλη διάσταση, σ' ένα άλλο επίπεδο και γι' αυτό είναι ο εκμηδενισμός των προβλημάτων, όχι η λύση τους.

Τα προβλήματα προέρχονται επίσης από τον Διάβολο, που γέμισε την πίστη με βαβούρα και χυδαιότητα - έτσι η πίστη έγινε ένα πρόβλημα στον σύγχρονο κόσμο.

Όλα αυτά τα λόγια δεν έχουν τίποτε το κοινό με την ουσία της ζωής, με τις γυμνές σειρές από μηλιές κάτω από έναν βροχερό, σαν ανοιξιάτικο ουρανό, με την πραγματικότητα της καρδιάς και της ψυχής.

[2fA]

Share