Τζιμ Φόρεστ - Η πνευματική ζωή και η ανάγκη
[Ποιμαντική Σκέψη της εβδομάδος]
Το θέμα της αληθινής της κλήσης εκκρεμούσε ακόμη στη ζωή της Μαρίας Σκομπτσόβα.
Άρχισε να οραματίζεται ένα καινούργιο είδος κοινωνίας, «μισο-μοναστικό και
μισο-αδελφικό», το οποίο θα συνδύαζε την πνευματική ζωή με την υπηρεσία σ'
αυτούς που το είχαν ανάγκη, αποδεικνύοντας στην πορεία ότι «η ελεύθερη Εκκλησία
μπορεί να κάνει θαύματα».
0 Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ, εκείνη την εποχή ήταν λαϊκός
και σπούδαζε ιατρική στο Παρίσι. Εκεί ένας φίλος του διηγήθηκε την εξής ιστορία
για την αγία Μαρία, την οποία μετά διηγιόταν στο ποίμνιό του:
«Η Λίζα (το όνομά της πριν τη μοναχική κουρά) πήγε στο
εργοστάσιο χαλυβουργικής στο Κρεσώ, όπου εργάζονταν Ρώσοι εμιγκρέδες.
Εκεί,
τους ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να κάνει μια σειρά ομιλιών για τον Ντοστογιέφσκι.
"Δεν έχουμε ανάγκη το Ντοστογιέφσκι", της είπαν, "όταν τα
σεντόνια μας χρειάζονται σιδέρωμα, τα σπίτια μας θέλουν καθάρισμα, τα ρούχα μας
είναι σε άθλια κατάσταση και πρέπει να μανταριστούν - κι εσύ, μας φέρνεις τον
Ντοστογιέφσκι!.."
Τότε εκείνη απάντησε: "Εντάξει. Αν αυτά είναι που έχετε
ανάγκη, ας αφήσουμε τον Ντοστογιέφσκι στην ησυχία του".
Και για επτά μέρες
καθάριζε δωμάτια, έραβε, μπάλωνε, σιδέρωνε, έπλενε.
Όταν τέλειωσε όλες αυτές
τις δουλειές, της ζήτησαν να τους μιλήσει για τον Ντοστογιέφσκι.
»Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση, είπε ο φίλος στον Αντώνιο,
γιατί δεν είπε:
"Δεν ήρθα εδώ για να σας σιδερώσω ή να καθαρίσω τα δωμάτιά
σας.
Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό μόνοι σας;"
Αλλά ανταποκρίθηκε άμεσα, και μ' αυτό τον τρόπο κέρδισε τις καρδιές και το
πνεύμα αυτών των ανθρώπων».
πΖ – 2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου