- Λογική και μυστήριο
[Ποιμαντική σκέψη της Εβδομάδος
«Σε λάθος ώρα νυχτώνει», εκδ. ΓΡΗΓΟΡΗ 2020]
Θυμάσαι μήπως εκείνη τη μέρα στο σπίτι του Ιάειρου του άρχοντα της Συναγωγής;
Με κατεύθυνση προς το δωδεκάχρονο νεκρό κορίτσι ήσουν, όταν γύρισες και είπες
στους συγγενείς και φίλους πως το παιδί δεν πέθανε, αλλά βαριά κοιμάται.
Θέατρο του παραλόγου συνιστούσε και ο δικός Σου λόγος τότε, δημιουργώντας μια
ισχυρή αντίφαση μεταξύ της λογικής και του μυστηρίου.
Ο λόγος Σου προκαλεί την ανθρώπινη λογική που τεκμαίρεται
την αλήθεια μόνο από τα προφανή, μόνο από την εμπειρική πιστοποίηση.
Απευθύνεσαι σε βαθιά θρηνούντες ανθρώπους σε μία γλώσσα που δεν γνωρίζουν, που
τούς είναι παντελώς ακατανόητη.
Είναι μία γλώσσα που έρχεται απ’ αλλού κι είναι πολύ νωρίς ακόμα για ’κείνους,
γι’ αυτό και αμήχανοι βάζουν τα γέλια: «καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν»
(Λκ. η΄ 53).
Με τον λόγο Σου αυτό αντέστρεφες την πραγματικότητα,
προκαλώντας όλους να τη δουν από την πλευρά του μυστηρίου.
Τους άνοιγες έξοδο στη θέα της πλήρους αλήθειας.
Εκείνοι όμως αδυνατούν να κατανοήσουν τα λόγια Σου, αν και
νιώθουν την ορμή ενός άλλου κόσμου που αυτά φέρουν. Δεν μιλούν τη γλώσσα Σου, τη γλώσσα του μυστηρίου· μιλούν τη γλώσσα της λογικής
και των αισθήσεων.
Το γέλιο τους λοιπόν δεν είναι ζήτημα κοροϊδίας του λόγου
Σου· είναι η απόδειξη πως αδυνατούν να βαστάξουν την αντίφαση μεταξύ αυτού που
ξεκάθαρα βλέπουν και εκείνου που καλούνται να εμπιστευθούν.
πΖ – 2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου