Ζήσιμος Λορεντζάτος
- Ευχαριστία
[Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος]
Όλα αυτά τα αγαθά που έχομε κάθε μέρα γύρω μας
και τα νομίζομε τίποτα,
ένα ζεστό κρεβάτι, φαγητό, νερό, ρούχα να φορέσαμε,
φιλική συντροφιά, τους δικούς μας
− Θεέ μου, κάνε με να καταλαβαίνω καθημερινά την αξία τους,
να καταλαβαίνω το πόσο εύκολα μπορούν όλα αυτά να γίνουν άφαντα
μέσα σε μια μέρα από μπροστά μου και να μεταμορφωθώ
σε ένα βρωμερό, πειναλέο, κουρελιασμένο ανθρώπινο πλάσμα,
που άλλα ανθρώπινα (αυτό είναι το απίστευτο) πλάσματα το σπρώχνουν
με τον υποκόπανο ή με κλωτσιές μέσα σε μπουντρούμια
ή συρματοπλεγμένα στρατόπεδα, με μια ψωριασμένη κουβέρτα,
ωσότου αρρωστήσει, σακατευτεί, ξεψυχήσει, παλαβώσει
ή αποσκελετωθεί της πείνας...
Θεέ μου, κάνε με να καταλαβαίνω καθημερινά και να τιμάω αυτά τα λίγα
ή πολλά, που τα έχω σήμερα,
ένα καθαρό κρεβάτι, μια γωνιά ζεστή, το ψωμί, το κρασί,
το τραπέζι ετούτο με το χαρτί και το μολύβι...
Θεέ μου, κάνε με...
Βισουάβα Σιμπόρσκα
Δεν στερείται γοητείας
αυτός ο τρομακτικός κόσμος,
δεν στερείται πρωινών
άξιων να ξυπνάς για αυτά...
πΖ – 2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου