"Η ηρεμία της ωριμότητας "

 

Βίκτωρ Ουγκώ.

- Γερνάς μου είπαν, σταμάτησες να είσαι εσύ, πικραίνεσαι και μόνος…

- Όχι, απάντησα· δεν γερνάω, γίνομαι σοφότερος.
 Έχω σταματήσει να είμαι αυτό που αρέσει στους άλλους για να γίνω
αυτό που μου αρέσει να είμαι, έχω σταματήσει να ψάχνω την αποδοχή
για να αποδεχτώ ο ίδιος τον εαυτό μου, έχω αφήσει πίσω μου τους ψεύτικους
καθρέφτες που εξαπατούν ανελέητα.

Όχι, δεν γερνάω, γίνομαι σταθερά επιλεκτικός τόπων, ανθρώπων,
συνηθειών και ιδεολογιών.
Έχω αφήσει προσκολλήσεις, περιττούς πόνους, ανθρώπους…
ψυχές και καρδιές, δεν είναι για πίκρες είναι απλά για υγεία.

Έφυγα από την νύχτα για να μάθω την αϋπνία, σταμάτησα να ζω ιστορίες
και άρχισα να τις γράφω, άφησα στην άκρη τα στερεότυπα που επιβάλλονται,
σταμάτησα να χρησιμοποιώ μακιγιάζ για να κρύψω τις πληγές μου,
τώρα έχω ένα βιβλίο ανοιχτό που ομορφαίνει το μυαλό μου.

Άλλαξα τα ποτήρια του κρασιού για τα φλιτζάνια του καφέ, ξέχασα να εξιδανικεύω
τη ζωή και άρχισα να ζω τα ιδανικά μου. Όχι, δεν γερνάω.
Κουβαλάω στην ψυχή μου ευχαριστία και στην καρδιά μου την αθωότητα
αυτού που αποκαλύπτεται καθημερινά.

Κουβαλάω στα χέρια μου την τρυφερότητα ενός μπουμπουκιού, τη ματιά του αητού
που ανοίγει φτερά για μέρη απρόσιτα σε εκείνους που αναζητούν μόνο
την επιπολαιότητα της ύλης.

Φοράω στο πρόσωπό μου το χαμόγελο που ξεφεύγει άτακτο όταν παρατηρώ
την απλότητα της φύσης, κουβαλάω στ' αυτιά μου το κελάηδημα των πουλιών
που χαίρονται τον περίπατο μου.

Γίνομαι επιλεκτικός, επενδύω τον χρόνο μου στο άυλο,
ξαναγράφω το παραμύθι που μου είπαν κάποτε, ανακαλύπτοντας ξανά κόσμους,
διασώζω εκείνα τα παλιά βιβλία που οι μισές σελίδες έχουν ξεχαστεί.

Γίνομαι πιο συνετός, έχω αφήσει την αρπαγή που τίποτα δεν διδάσκει, μαθαίνω
να μιλάω για υπερβατικά πράγματα, μαθαίνω πώς να καλλιεργώ γνώση,
να φυτεύω ιδανικά και να σφυρηλατώ το πεπρωμένο μου.

Όχι, δεν είναι ότι γερνάω που κοιμάμαι νωρίς τα Σάββατα, είναι ότι και τις Κυριακές
πρέπει να ξυπνάς νωρίς, να απολαμβάνεις καθημερινά τον καφέ χωρίς βιασύνη
και να διαβάζεις ήρεμα ένα βιβλίο ποιημάτων.

Δεν είναι λόγω γηρατειών που περπατώ αργά, είναι για να παρατηρώ την αμηχανία εκείνων
που περπατούν βιαστικά και σκοντάφτουν στη δυσαρέσκεια.
Δεν είναι λόγω γηρατειών που πολλές φορές σωπαίνω, είναι απλά επειδή δεν χρειάζεται
να ακούγεται η κάθε λέξη.

Όχι δεν γερνάω, αρχίζω να ζω αυτό που με ενδιαφέρει πραγματικά.

 

vb - 2φΑ

                                                              

Share