"Το μαντηλάκι σου "

ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΑΚΙ ΣΟΥ  -  του Σωκράτη Μπάχλα

Τι μέρα είναι σήμερα - δεν είναι η Δευτέρα,
δεν είναι η Τετάρτη - ούτε η Κυριακή
μα είναι η μέρα που ’φυγες
για την Αμερική.

Τα δάκρυα στα μάτια σου - έπνιγαν το χαμόγελο,
και έκαναν κομμάτια - της νιότης μας το όνειρο
που έλαμπε στα πρόσωπα - τ’ αγνά, τα φωτεινά
και γέμιζε με Άνοιξες - όλα τα δειλινά.

''Θα γράφω συνεχώς - και θα τηλεφωνώ''
μου είπες ενώ έτρεμες, - ''Στο λέω και πονώ''
Χαμήλωσες το βλέμμα - να κρύψεις το λυγμό
να μη φανεί ο κόμπος - που είχες στο λαιμό.
Εγώ σε σφιχταγκάλιασα - σου έδωσα φιλιά
θα περιμένω ψέλλισα - με τ' άσπρα τα πανιά.

Τώρα τα χρόνια πέρασαν - τα γράμματα δεν ήρθαν,
και τα τηλεφωνήματα - στις θάλασσες χαθήκαν.
Μόνο το μαντηλάκι σου - τα βράδια μου μιλάει,
και την πικρή αγάπη σου - στην κάμαρα σκορπάει.

Μα το άρωμα του, αλλοίμονο - χάνεται πια κι αυτό
και σβήνει πια το όνειρο - και γίνεται θαμπό.

[στη Μνήμη του]

fb - kitsa

Share