"Η Μουσική "

Δημήτρης Φαφούτης  -  Η ΜΟΥΣΙΚΗ

Πάνε τριάντα χρόνια,

που ακούω την ίδια μουσική

μόλις περάσουν τα μεσάνυχτα

- σαν τον κωδωνοκρούστη που επιμένει

με το φθαρμένο του σχοινί,

να ξημερώσει η Κυριακή του

Δε θέλω να ξεχάσω τη λύπη των ματιών σου,

σαν πήρες το σοκάκι της επιστροφής,

ψηλά στο κάστρο για την εξορία.

Να ζεις ή πέθανες

ή μαραζώνεις μέσα στη σιωπή;

Ή πάλι από ψηλά αγναντεύεις

τις πίσω θάλασσες και τα ποτάμια

και σε λυτρώνει ο στεναγμός;

Οι άγιοι στα εικονίσματα

δεν απαντούν και κλαίνε.

Κι ας τους ρωτώ για σένα τα μεσάνυχτα,

που κατεβαίνουν απ’ τις κρύπτες τους

και ζητιανεύουν τις χαμένες τους αγάπες.

GT – [2fA]

Share