Ο Ακοινώνητος..

Ο ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΣ

Όλοι με έχουνε για άνθρωπο αγροίκο, ακοινώνητο
"νταή" – αρπάζομαι με το παραμικρό, φουντώνω
μου ξεφεύγουν και βαριές κουβέντες 

Συχνά αλλάζουν δρόμο σαν με δουν
και μ’ αποφεύγουν τα παιδιά ιδίως,
ορμηνεμένα σίγουρα απ’ τους γονιούς

Έχουν το δίκιο τους, σαν τους κοιτώ
με άγριο βλέμμα σκοτεινό - το σκυθρωπό μου
πρόσωπο με τα σμιγμένα φρύδια
τρομάζουνε και τον καθρέφτη μου

Δεν είμαι για τον κόσμο τούτο δυστυχώς
εριστικός, μοναχικός και επικίνδυνος
περνώ σκυφτός και μουτρωμένος
έτοιμος πάντα για καυγά

Κανείς δεν ξέρει πως όλος ο θυμός
ο στοιβαγμένος μέσα μου που άδικα ξεσπώ
στους άλλους, είναι θυμός μόνο
για μένα, τον ανίκανο
να νιώσω γαλήνη στο βασίλεμα
λίγη χαρά σαν ξημερώνει -
κανείς δεν βλέπει πόσο μου λείπουνε
δυο μάτια να βυθιστώ στο κάλεσμα τους
πόσο ζητώ δυο μάτια να με μάθουν να γελώ
να κλαίω, να μοιράζομαι
τον πόνο
να δέχομαι, να συγχωρώ
να γαληνεύω
δυο μάτια συντροφιά,
να με μερέψουν…

Μ  Ψ

Share