ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Η εορτάσιμη χαρά
Είναι νύχτα, οι ώρες περνούν πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι περίμενα και οι σκέψεις τρέχουν ακόμα γρηγορότερα από τον χρόνο. Αναρωτιέμαι αν ο χρόνος θα ήταν ένα απροσδιόριστο μέγεθος, αν δεν είχαμε κάποια σταθερά επαναλαμβανόμενα σημεία στην κυκλική του πορεία.
Το έτος, οι μήνες, οι μέρες με την πορεία του ήλιου και της σελήνης στον ουρανό, οι θέσεις των αστερισμών για τους ειδικούς, η ανάπτυξη των φυτών πιο κοντά μας, αυτά μας δίνουν αντικειμενική αίσθηση του χρόνου. Προχωρώντας έξω από τη φύση, φροντίσαμε να οργανώσουμε καλύτερα τον χρόνο μας με τα ρολόγια και τα ημερολόγια μας με τις εορτές.
Πέρα από τους συνηθισμένους εορτασμούς για πρόσφατες επιτυχίες, προσωπικές ή των συγγενών και των φίλων μας ή ακόμα και κάποιας ομάδας κοινών επιδιώξεων στην οποία έχουμε εντάξει τον εαυτό μας, στην περιφέρεια του κύκλου ενός έτους καταγράφουμε σταθερές ή προσδιορισμένες κινητές ημερομηνίες για εορτασμούς γενεθλίων, ονομάτων και επετείων.
Όλα αυτά σημαίνουν σε ένα πρώτο επίπεδο, χαρούμενη διάθεση, δώρα, λουλούδια και φωτεινά πρόσωπα! Έστω και σε αυτό το επίπεδο ωστόσο, η δική μας συμμετοχή είναι συνήθως χλιαρή και ανόρεχτη, απρόσωπη και επιδερμική.
Όλα αυτά σημαίνουν σε ένα πρώτο επίπεδο, χαρούμενη διάθεση, δώρα, λουλούδια και φωτεινά πρόσωπα! Έστω και σε αυτό το επίπεδο ωστόσο, η δική μας συμμετοχή είναι συνήθως χλιαρή και ανόρεχτη, απρόσωπη και επιδερμική.
Θα μπορούσαν βέβαια οι γιορτές να θεωρηθούν σαν φυγή από την πραγματικότητα της κατάθλιψης, της πίεσης και της ανίας κάποτε, όμως η γιορτή είναι μια ουσιαστική ψυχολογική ανάγκη.
Ανάγκη εκτόνωσης μετά από μια περίοδο έντονης προσπάθειας, ανάγκη συμμετοχής στη χαρά δικών μας ανθρώπων, ανάγκη επιβεβαίωσης της αποδοχής μας από ένα μικρό ή μεγάλο κύκλο, από μια «οικογένεια» στην οποία ανήκουμε. Θα μπορούσε ακόμα να είναι μια έκφραση ευχαριστίας, για τις απλές ευκαιρίες που έχουμε στη ζωή να συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μας.
Ανάγκη εκτόνωσης μετά από μια περίοδο έντονης προσπάθειας, ανάγκη συμμετοχής στη χαρά δικών μας ανθρώπων, ανάγκη επιβεβαίωσης της αποδοχής μας από ένα μικρό ή μεγάλο κύκλο, από μια «οικογένεια» στην οποία ανήκουμε. Θα μπορούσε ακόμα να είναι μια έκφραση ευχαριστίας, για τις απλές ευκαιρίες που έχουμε στη ζωή να συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μας.
Η πηγή της ψυχολογικής αυτής ανάγκης, η κοινωνικότητα, αποτελεί μια από τις τρεις βασικές ιδιότητες ή τάσεις ανάπτυξης της προσωπικότητας.
Μπορεί κανείς να γιορτάζει με γνωστούς ή με άγνωστους, ανάμεσα σε πλήθος ή παρέα μόνο με τις αναμνήσεις του, με μοναδική προϋπόθεση σε κάθε περίπτωση, την αίσθηση οικειότητας και αγάπης που θα περιβάλλει τις εκδηλώσεις χαράς. Η συμμετοχή στη γιορτή αποτελεί τιμή για ένα πρόσωπο, ένα γεγονός ή μια ανάμνηση που αγαπούμε.
Και είναι κρίμα να περιορίζουμε τη χαρά της αγάπης μας, σε ελάχιστες θρησκευτικές εορτές, σε σχεδόν καθόλου εθνικές και στις λίγες οικογενειακές ή φιλικές συγκεντρώσεις, τις λίγο ή πολύ επιφανειακές και τυποποιημένες. Είναι κρίμα να συρρικνώνουμε την προσωπικότητα μας σε συμβατικούς εθιμοτυπικούς πανηγυρισμούς χωρίς περιεχόμενο, χωρίς πνευματικότητα και νόημα, σε ένα στενό αυτοκαταστροφικό εκμαγείο.
Μπορεί κανείς να γιορτάζει με γνωστούς ή με άγνωστους, ανάμεσα σε πλήθος ή παρέα μόνο με τις αναμνήσεις του, με μοναδική προϋπόθεση σε κάθε περίπτωση, την αίσθηση οικειότητας και αγάπης που θα περιβάλλει τις εκδηλώσεις χαράς. Η συμμετοχή στη γιορτή αποτελεί τιμή για ένα πρόσωπο, ένα γεγονός ή μια ανάμνηση που αγαπούμε.
Και είναι κρίμα να περιορίζουμε τη χαρά της αγάπης μας, σε ελάχιστες θρησκευτικές εορτές, σε σχεδόν καθόλου εθνικές και στις λίγες οικογενειακές ή φιλικές συγκεντρώσεις, τις λίγο ή πολύ επιφανειακές και τυποποιημένες. Είναι κρίμα να συρρικνώνουμε την προσωπικότητα μας σε συμβατικούς εθιμοτυπικούς πανηγυρισμούς χωρίς περιεχόμενο, χωρίς πνευματικότητα και νόημα, σε ένα στενό αυτοκαταστροφικό εκμαγείο.
Τι μας συμβαίνει λοιπόν; Νοιώθουμε βαριά τα βλέφαρα από την ύπνωση που μας διακατέχει, την έχουμε επισημάνει και διαγνώσει, αλλά ανήμποροι να αντιδράσουμε με λίγο σθένος, ακολουθούμε μοιρολατρικά την κακή συνήθεια, τη μηδενιστική λήθη και το εξευτελιστικό χωρίς φρόνηση, ξόδεμα του χρόνου μας. Κυνηγώντας να προλάβουμε τη σκιά μας στα λεπτά, τις ώρες και τις μέρες, χάνουμε τη ζωή μας.
Όταν, εκείνοι που η αγάπη τους έχει ξεπεράσει τον εαυτό τους, βρίσκονται παντού γύρω μας και δίπλα μας και τους αγνοούμε, εκείνοι που χαίρονται γιατί αγαπούν και δεν αγαπούν να χαίρονται χωρίς νόημα, είναι κοντά μας αλλά δεν τους βλέπουμε, δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε πολλές φορές να τους δούμε, γιατί ακολουθούν διαφορετικό πρότυπο ζωής που ενοχλεί την κοσμικότητα μας. Προτιμούμε να προβάλλουμε ένα κενό πρόσωπο κοινωνικά ευχάριστο χωρίς όμως χαρά, ευγενικό χωρίς αγάπη, διαχυτικό αλλά απόμακρο, με προσήνεια επιφάνειας και αιχμηρές αντιδράσεις που καραδοκούν στην παραμικρή υποψία μήπως θιγεί ο εγωισμός, η θέση ή η ιδιοκτησία μας.
Μπορεί κανείς να γιορτάσει έτσι;
Μπορεί κανείς να γιορτάσει έτσι;
Έχουμε τις Δεσποτικές εορτές της Εκκλησίας μας, τις Θεομητορικές, τις εορτές των Αρχαγγέλων, των ασωμάτων και λοιπών αγγελικών Ταγμάτων, τις καθημερινές εορτές των Αγίων που αγίασαν ανάμεσα μας, εορτές γεμάτες νοήματα αγάπης και θυσίας, γεμάτες ψυχική ανάταση και πνευματική αγαλλίαση κι εμείς διοργανώνουμε επίσημες εκδηλώσεις για τις παγκόσμιες ημέρες της αστρολογίας, της υπερηφάνειας και πολλών άλλων κοσμικών εμμονών...
Έξω το φεγγάρι γεμίζει και φωτίζει τη νύχτα. Τα σύννεφα στο πέρασμα τους σκιάζουν τις οικείες κάτασπρες αυλές. Σήμερα των Ταξιαρχών, γιορτάσαμε τη Σύναξη των Αρχαγγέλων.
Έστω και για μια στιγμή μέσα στη μέρα, ξεχάσαμε τον εαυτό μας και την φτωχή πνευματικότητα της ζωής μας, αφεθήκαμε ελεύθεροι να γεμίσουμε την ψυχή μας για λίγο, από Ουράνια εορτάσιμη χαρά;
Έστω και για μια στιγμή μέσα στη μέρα, ξεχάσαμε τον εαυτό μας και την φτωχή πνευματικότητα της ζωής μας, αφεθήκαμε ελεύθεροι να γεμίσουμε την ψυχή μας για λίγο, από Ουράνια εορτάσιμη χαρά;
Θα μπορούσαμε...
Μ
Ωραίο, συγκινητικό και εύστοχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι, Χρόνια Πολλά και καλό Παράδεισο, Μ.Ψ.