Ασυνέπεια κι επαναλήψεις

-  από τις "Ψυχαποσκευές"

….   Η ασυνέπεια είναι καρπός της υποκρισίας και της αδικίας.
Οι δικαιολογίες σου μόνο σε μένα περνούν, τον παραγκωνισμένο εαυτό σου, που ζω την κάθε στιγμή σου με αγωνία και πόνο.
Μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, από το να περιμένω…
Βαθιά μέσα σου ελπίζω, ίσως ο πόνος κι η αγωνία της αλήθειας να αναδύουν θυμιάματα προσευχών και ικεσίας, που τελικά θα μας σώσουν.

Δεν αμφέβαλα ποτέ για τα αισθήματα σου, όμως η σωτηρία από την μανία της φουρτουνιασμένης θάλασσας, δεν θα έρθει σαν επιβράβευση της υποτονικής καλής σου προαίρεσης, θα πρέπει να ορμήσεις στα κύματα, να παλέψεις.
Δεν ήταν τυχαίο, το όνειρο που είδες. Μην το αγνοήσεις.
Μην το αφήσεις να ξεχαστεί.

Η πίστη σου δεν είναι ένα εικονοστάσι, να στρέφεσαι σ’ αυτό περιστασιακά όταν υπάρχει ανάγκη ή και τακτικά πριν ξεκινήσεις την ημέρα σου.
Οι άγιοι που σε κοιτούν μέσα από το τζάμι, σου φωνάζουν κι εσένα ο νους σου είναι αλλού, έχει στρίψει ήδη την γωνία κι απομακρύνεται βιαστικός, να προλάβει τις δουλειές σου.
Δεν κάνεις καλά.
Άνοιξε το εικονοστάσι σου και πάρε τους αγίους μαζί σου.
Βάλε τους στην καρδιά σου, μίλα τους, δέξου την γλυκύτητα, την σοφία και την ευλογία τους.
Έχε την Παναγία μας μόνιμα στην καρδιά σου και το βλέμμα του Χριστού θα είναι συνεχώς στραμμένο πάνω σου.

Τα έχεις ακούσει όλα αυτά, τόσες και τόσες φορές θα μου πεις, κι εγώ επίσης, άλλες τόσες. 

Κάθε επανάληψη όμως, είναι και ένα παράθυρο στο φως, μέχρι να ’ρθει η στιγμή μας.
Να επιδιώκεις τις επαναλήψεις. Την δεκτικότητα μας, πρέπει υπομονετικά και σταθερά, εμείς οι ίδιοι να την προετοιμάσουμε.
Αν δεν έχει ευαισθητοποιηθεί ακόμα, είναι γιατί χανόμαστε στον λαβύρινθο της λήθης, στην ομίχλη των καιρών… Ως πότε;   ….

Μ Ψ

Share