"Γιαγιά, Χριστός Ανέστη! "

Για την μητέρα και γιαγιά μας...

-  Από την Δ.

Χέρια ροζιασμένα απ' το διάβα του χρόνου, αλλά τόσο τρυφερά στο άγγιγμα. 

Καρδιά ολάνθιστη που δεν παύει να αναζητά άλλο ένα λουλούδι, για να το συμπεριλάβει στον υπέροχο κήπο της.
Ακόμα κι αυτές τις ενοχλητικές τσουκνίδες!
Μα πόσο όμορφες τις βλέπει κι αυτές!
Την ώρα που εμείς παλεύουμε για να βρούμε την ομορφιά στον άλλον.

Αν τα μάτια είναι το λυχνάρι του σώματος, καταλαβαίνω γιατί φωτίζεται ολόκληρη και φωτίζει και τα πάντα γύρω της. 
Χαμόγελο βαθειάς επίγνωσης μα και αυθόρμητο γέλιο μικρού παιδιού.
Ψυχή σίγουρα μικρού παιδιού που λαξεύεται, ενίοτε σκληρά, για τόσα πολλά χρόνια. 

Και συνεχίζει... μόνο που το λάξευμα είναι πιο μαλακό τώρα... είναι οι τελευταίες λεπτομέρειες... λίγο πριν το τέλειο.

Νους οξύς, βλέμμα καθαρό, σοφία που αποτυπώνεται σε κάθε της λέξη, σε κάθε της σκέψη. 

Δεν χορταίνει να μοιράζει, κι εσύ δεν χορταίνεις να την ακούς... να τραγουδά, να χορεύει, να αστειεύεται, να διηγείται.
Δεν κουράζεται, αλλά ούτε και κουράζει. Γεμίζεις.
Κι εσύ δεν έχεις να της προσφέρεις κάτι. Τίποτα.
Παίρνεις μόνο. Από την πίστη της, από την ελπίδα της, από την αγάπη της, από την πραότητα και την υπομονή της.

Το καλάθι σου γέμισε κιόλας από τα τόσα καλούδια που γνώρισες δίπλα της.
Νιώθεις ότι δεν μπορείς να σηκώσεις κι άλλα, δεν έχεις χώρο για άλλα.
Μα αυτή πόσες αρετές φέρει μέσα της! Την βλέπεις.
Η ίδια είναι ένα ολόλευκο πούπουλο. Δεν παρασύρεται όμως από τον αέρα.
Χορεύει μαζί του, στον ρυθμό του.
Θαρρείς πως έχει τη δύναμη ακόμα και να τον παρασύρει στον δικό της ρυθμό.

Το πρώτο μεγάλο δώρο, μάς το χάρισε πριν από μισό περίπου αιώνα.
Όταν ακόμα πολλοί από εσάς δεν είχατε δει το φως της ζωής.
Μου χάρισε τον σύντροφο μου ΚΑΙ πατέρα μας και μαζί με αυτόν μια μεγάλη οικογένεια.

Για τον ύστατο καρπό της κοιλίας της δεν θα πω τίποτα.
Όλοι γνωρίζουμε, όλοι βλέπουμε, όλοι αναγνωρίζουμε.
Για κάθε έναν έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά του.

Έκτοτε η γιαγιά χάριζε μόνο δώρα, κατά το "δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε"!
Δεν ξέρω, όμως, αν είχε καταλάβει ότι η ίδια ήταν ένα δώρο.
Ολάκερη η πορεία της ζωής της μέχρι σήμερα είναι ένα δώρο Θεού.
Ολοζώντανο, για όλους μας.
Έτσι όπως αποκαλύπτεται αυτός ο θησαυρός που κρύβει μέσα της, είναι στο χέρι μας να τον αποτιμήσουμε.

Μάνα, πόση χαρά μου έδωσες!
Γιαγιά μας, Χριστός Ανέστη!

db - [2fA]

Share