"Γάμος και αυτάρκεια "

 

-  π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Το πραγματικό αμάρτημα του γάμου σήμερα, δεν είναι η μοιχεία ή η βαναυσότητα του ενός ή του άλλου. Είναι πως κάνουμε είδωλο την οικογένεια και δεν θέλουμε να καταλάβουμε πως ο γάμος πορεύεται προς την βασιλεία του Θεού.

Αυτό εκφράζεται με το αίσθημα, πως κανένας θα έκανε το παν για την οικογένεια του, ακόμη και κλεψιά. Στην περίπτωση αυτή, η οικογένεια έχει πάψει να είναι μια μυστηριακή είσοδος στη παρουσία Του.

Αυτό που διαλύει τόσο εύκολα τη σύγχρονη οικογένεια και κάνει το διαζύγιο σχεδόν φυσική σκιά της οικογένειας, δεν είναι η έλλειψη σεβασμού για την οικογένεια, αλλά η ειδωλοποίηση της οικογένειας.
Με άλλα λόγια, η ταύτιση του γάμου με την ευτυχία και η άρνηση να αποδεχτούμε τον Σταυρό μέσα στο γάμο.

Στον χριστιανικό γάμο παντρεύονται τρεις, και η κοινή νομοτέλεια των δύο προς τον τρίτο, που είναι ο Θεός, βαστάει τους δύο σε μια ενεργητική ενότητα, και αναμεταξύ τους και με τον Θεό.

Ωστόσο η παρουσία του Θεού, σημαίνει το τέλος του γάμου, ως ενός πράγματος που είναι μονάχα φυσικό.
Ο Σταυρός του Χριστού βάζει τέρμα στην αυτάρκεια της φύσης.
Αλλά δια του Σταυρού, χαρά (και όχι ευτυχία) εις τον κόσμον ελήλυθεν.

Η παρουσία του Σταυρού λοιπόν, είναι η αληθινή χαρά του γάμου.
Είναι η χαρούμενη βεβαιότητα, πως τον γαμήλιο όρκο, μέσα στην προοπτική της αιώνιας Βασιλείας, δεν τον παίρνει κανένας άχρι χωρισμού θανάτου, αλλά ωσότου ο θάνατος μας ενώσει ολότελα.

 

ellopos – 2φΑ

Share