- Κυκλοφορεί στο
διαδίκτυο σαν ανέκδοτο
Οι επιβάτες της πτήσης κάθονται στις θέσεις τους και
περιμένουν την αναχώρηση.
Δυο άνδρες με στολή πιλότου μπαίνουν στον αεροπλάνο.
Φορούν μαύρα γυαλιά.
Ο ένας από τους δύο συνοδεύεται από έναν σκύλο για τυφλούς και ο άλλος βρίσκει
τον δρόμο του με την βοήθεια ενός άσπρου μπαστουνιού.
Προχωρούν στον διάδρομο, μπαίνουν στο πιλοτήριο και ξανακλείνουν την πόρτα.
Πολλοί από τους επιβάτες γελούν νευρικά και όλοι κοιτάζονται
με μία έκφραση που πηγαίνει από την έκπληξη στον φόβο και τον προβληματισμό.
Μερικοί ψάχνουν τις κάμερές τους.
Λίγα λεπτά αργότερα οι μηχανές του αεροπλάνου ξεκινούν και
το αεροπλάνο επιταχύνει στην πίστα.
Τρέχει όλο και πιο γρήγορα, αλλά μοιάζει σαν να μην πρόκειται να απογειωθεί
ποτέ.
Οι επιβάτες κοιτάζουν από τα παράθυρα τους και διαπιστώνουν ότι το αεροπλάνο
κατευθύνεται ίσια σε μια λίμνη που βρίσκεται στο τέλος του διαδρόμου
απογείωσης.
Το αεροπλάνο τώρα τρέχει πολύ γρήγορα στην πίστα και πολλοί
επιβάτες διαπιστώνουν ότι δεν προλαβαίνουν πια να απογειωθούν και ότι όλοι θα
πέσουν στην λίμνη.
Φωνές και ουρλιαχτά τρόμου κι απόγνωσης γεμίζουν το
αεροπλάνο, αλλά αυτή ακριβώς τη στιγμή, το αεροπλάνο απογειώνεται γλυκά, χωρίς
το παραμικρό πρόβλημα.
Οι επιβάτες ηρεμούν, χαμογελούν με αμηχανία, νιώθοντας λίγο
ανόητοι που πίστεψαν σε αυτό το κακόγουστο αστείο.
Λίγα λεπτά αργότερα το γεγονός έχει σχεδόν ξεχαστεί.
Στο πιλοτήριο, ο πιλότος ψαχουλεύει το ταμπλό με τα όργανα,
βρίσκει το κουμπί του αυτόματου πιλότου και τον βάζει σε λειτουργία. Λέει μετά
στον συγκυβερνήτη:
- Ξέρεις τι πραγματικά με φοβίζει;
- Όχι, απαντά ο άλλος.
- Ρε συ, καμιά μέρα θα βάλουν τις φωνές εκεί έξω πολύ αργά και θα πνιγούμε όλοι
μας!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου