- Άγιος Σιλουανός ο
Αθωνίτης
…. Ζούσα στην Μονή, βυθισμένος στην
απόγνωση για τον κόσμο, μετά τον πόλεμο…
Είχα φύγει από την Γαλλία (το 1925) με
το αίσθημα ότι όλη η Γαλλία ήταν βουτηγμένη σε μια βαθιά απελπισία. Τι ήταν αυτή η βαθιά απελπισία;
Οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να πιστέψουν στην Ανάσταση.
Επομένως αμφιβάλλουν για τους ίδιους τους εαυτούς τους, για
την επιβίωσή τους, γι’ αυτόν τον ανώφελο αγώνα. Και εμένα με βασάνιζε αυτό.
Είχα παρατήσει την τέχνη για να γίνω μοναχός στο Άγιον Όρος, αλλά βίωνα αυτήν
την μορφή απογνώσεως.
Είχα πει αυτόν τον λόγο στον π. Βλαδίμηρο, διότι μόλις αυτή η απελπισία
υποχωρούσε μέσα μου, η προσευχή μου έχανε την έντασή της.
Μόλις γαλήνευα, δεν βίωνα πλέον αυτή την γαλήνη σαν μία
ευτυχισμένη ζωή, αλλά σαν τον θάνατο. Μόλις αυτή η απελπισία ατονούσε μέσα μου
έχανα την αίσθηση της υπάρξεως του αιωνίου Είναι.
Δεν μπορούσα να βγω από αυτό το παράδοξο.
Γι’ αυτόν τον λόγο είχα πει στον π. Βλαδίμηρο:
«Κρατηθείτε στο χείλος της απελπισίας».
vimaorthodoxias
– 2φΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου