Στον Αρχάγγελο

 

-  Στο χωριό Αρχάγγελος Λακωνίας υπάρχει ένα εκκλησάκι στο όνομα των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Στο αναλόγιο του, βρίσκεται δακτυλογραφημένη Παράκληση στους Αρχαγγέλους και το παρακάτω κείμενο-μαρτυρία του πλοιοκτήτη Ιωάννη Ρουβέλα:

«Τα θαύματα του Μιχαήλ Αρχαγγέλου

Στην Πρέβεζα όπου υπηρετούσα το 1947 η μονάδα μου ήτο κοντά στη θάλασσα, πήγα μια ημέρα μ’ ένα φίλο μου να κάνουμε μπάνιο (Γιώργος Παππάς το όνομα του).
Πήραμε μια βάρκα ανοιχτήκαμε βαθιά, φουντάραμε την άγκυρα και κάναμε ηλιοθεραπεία.

Κάποια στιγμή ο φίλος μου ήθελε να κολυμπήσει, όταν έπεσε δεν ήξερε καλά κολύμπι και ζήτησε βοήθεια, εγώ νέος και καλός κολυμβητής δεν πήρα τη βάρκα, αλλά έπεσα να τον βγάλω μη γνωρίζοντας ότι σ’ αυτό το σημείο έκανε ρεύμα.
Προσπαθώντας να φτάσω τη βάρκα, μας έπαιρνε το ρεύμα στην αντίθετη κατεύθυνση. 

Κάποια στιγμή, 200 μέτρα από τη βάρκα, οι δυνάμεις μας εγκατέλειπαν, ο φίλος μου δεν με άφηνε, αρχίσαμε να βουλιάζουμε, σκέφτηκα να μην πνιγούμε και οι δύο και τον ρώτησα αν μ’ αφήνει να φύγω και να φέρω τη βάρκα, μη γνωρίζοντας τον κίνδυνο με άφησε (δεν είχε επίγνωση του κινδύνου), προσπάθησα να πλησιάσω τη βάρκα αλλά ήτο αδύνατον, η απόσταση ήτο μεγάλη και οι δυνάμεις ολίγες, με τη σκέψη ότι ο φίλος μου πνίγεται οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν, έκανα τον σταυρό μου φωνάζοντας το όνομα του Μιχαήλ Αρχάγγελου.

- Άγιε μου Αρχάγγελε! Σώσε με! (άφησα τον φίλο μου να πνιγεί!).
Αυτή τη στιγμή, νοιώθω ένα χέρι να με αρπάζει και να με ρίχνει μέσα στη βάρκα, στην οποία ήτο ήδη μέσα ο φίλος μου. Λιποθύμησα και μέχρι σήμερα δεν γνωρίζω πώς σώθηκα.
Το αποδίδω σε θαύμα του Μεγάλου Αγίου που δεν με εγκατέλειψε ποτέ.

Όταν αγοράσαμε τον “Ταξιάρχη” παραγγείλαμε στο Άγιο Όρος και μας αγιογράφησαν την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, την οποία και τοποθετήσαμε στον αγιασμό για το πρώτο ταξίδι.
Μετά από χρόνια και όταν πουλήσαμε το καράβι, ζητήσαμε πίσω την εικόνα να την βάλουμε στην εκκλησία του χωριού μας. Παρ’ όλες τις προσπάθειες να πάρουμε την εικόνα πίσω, αυτοί επέμεναν να την κρατήσουν.
Έπεσε η εικόνα πάνω στον καπετάνιο, αλλά πού να καταλάβει αυτός και συνέχισαν να την κρατούν.

Ένα βράδυ παρουσιάστηκε ο Άγιος στον ύπνο των νέων ιδιοκτητών και τους είπε:
- Θέλω να με πάτε εκεί όπου ανήκω, στο σπίτι μου, στην οικογένεια μου, στον Αρχάγγελο!
Πήραν ταξί τα μεσάνυχτα από την Αθήνα και ήλθαν στη Δαιμονιά (σημ.: το διπλανό χωριό Ευδαιμονία), βρήκαν τον εφημέριο παπα-Θωμά Λεκκάκη, του είπαν την ιστορία και παρέδωσαν την εικόνα σ’ αυτόν για να τη λειτουργήσει.

Πρωί-πρωί την άλλη μέρα με πήρε τηλέφωνο ο παπάς και μου είπε να πάω στην εκκλησία για τη λειτουργία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την αγαλλίαση μου, η εικόνα επέστρεψε στον τόπο μας, ο Άγιος Προστάτης μου ευρίσκεται εις την μικρή μας εκκλησία με τα σημάδια όπου επαληθεύουν την ιστορία της.
Ένα δάκρυ όπου εμφανίσθηκε μια στιγμή κι όταν ο καπετάνιος το είδε, φώναξε τους άλλους να το δουν, και μετά από μία ώρα επήραν σήμα ότι βυθίστηκε το “Ηράκλειο”.

Και τώρα όπου γράφουμε το βιβλίο αυτό για την οικογένεια μας, βλέπω έκτακτο δελτίο στην τηλεόραση για το ναυάγιο του “Sea Diamond”, ω Θεέ μου, δεν είναι αυτό το πλοίο όπου ευρίσκεται ο ανιψιός μου ο Σπύρος, ο γιος της ανιψούλας μου;
Της τηλεφωνώ αμέσως, τη βρίσκω στην Εκκλησία μας όπου βλέποντας την είδηση έτρεξε ήδη στον Άγιο ζητώντας τη βοήθεια του, και εκείνος ο Παντοδύναμος Αρχάγγελος προστάτευσε κάτω από τις πελώριες θαυματουργές φτερούγες του όλους.

Και αυτό το μονάκριβο παιδί της μανούλας του, όχι μόνο το προστάτευσε, αλλά του έδωσε δύναμη και θάρρος να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους.
Σε ευχαριστούμε, Σε δοξάζουμε, Σε ευλογούμε, γλυκύτατε προστάτη μας.
Προστάτευε πάντοτε όλα τα παιδιά του κόσμου, και τα δικά μας.»

                                                   

         

2φΑ

Share