"Ο Θεός, ἱλάσθητί μοι.. "

 

Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου 

Η παραβολή  (Λουκά 18,9-14)

09 Εἶπε δὲ καὶ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφ’ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶ δίκαιοι, καὶ ἐξουθενοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολὴν ταύτην·

10 ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης.
11 ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης·
12 νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι.
13 καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς, οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ’ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.

14 λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

- Το σφάλμα του Φαρισαίου είναι ο κοσμικός του προσανατολισμός, η ικανοποίηση που αντλεί, ασχολούμενος αποκλειστικά με τον εαυτό του.
Χρησιμοποιεί τον Θεό σαν πρόσωπο αναφοράς του, για μια υποκριτική παράσταση αυτοπροβολής στον κόσμο· στο ανώνυμο πλήθος, από το οποίο διαχωρίζει υπεροπτικά τον εαυτό του, το πλήθος που το καταγγέλλει, το εξευτελίζει άμεσα, μεγαλόφωνα, όπως και τον πλησίον του τελώνη.
Τον ευχαριστεί να επιδεικνύει την υπεροχή του από τους άλλους, χαίρεται κάνοντας τους να αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι του.
Η κοσμική του θεώρηση, τροφοδοτεί την εγωκεντρική του οχύρωση.

Ο τελώνης, έχοντας στραμμένη την ψυχή του στον Θεό, αισθάνεται συντετριμμένος, ευάλωτος, πληγωμένος, ανοχύρωτος απέναντι στην αμαρτωλότητα του.
Ανοικτός στη θεία κρίση και το έλεος, ειλικρινής, περίλυπος, ταπεινός ικέτης:
"ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ".

 

2φΑ

Share