Ένας ταπεινός ποιητής..

 

Κυριακή των Αγίων Πάντων

-  Από τον Χ. Τ.

Ο σημαντικότερος αμέτοχος στον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνική ζωή του κόσμου μας, είναι ένας ταπεινός ποιητής.
Η ποίηση, σταθερά ενεργοποιημένη ιδιότητα του πνεύματος του, και το πνεύμα του, σταθερά προσανατολισμένο στο ωραίο, το αληθινό και το δίκαιο, τον αποστασιοποιούν από την επίπεδη καθημερινότητα ενός πλήθους τυποποιημένων ατόμων·
η έτερη ιδιότητα της ελεύθερης ταπείνωσης του προσώπου του, τον διατηρεί σεμνό, χωρίς έπαρση και αισθητικές ενστάσεις, ενταγμένο από αγάπη στο δεδομένο πλήθος προσώπων που τον περιβάλλει, σε μια εύλογη διακριτική απόσταση ευαισθησίας όμως, που ο ίδιος δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται. 

Μπορούμε να θεωρήσουμε την ταπείνωση σαν την σημαντικότερη αρετή, που οφείλει να αναπτύξει ένας πνευματικός άνθρωπος στον κόσμο μας - την πληρέστερη και την πλησιέστερη στην ουράνια βασιλεία.
Πληρέστερη, γιατί η βαθιά συναίσθηση της θέσης του ανθρώπου απέναντι στον Εσταυρωμένο Θεό, θέση ταπείνωσης που προσδιορίζει και τη στάση του απέναντι σε όλους τους αδελφούς του, καλύπτει το τυχόν υστέρημα άλλων αρετών· και πλησιέστερη, γιατί η βαθιά ταπείνωση προσφέρει την ολική απελευθέρωση από τα δεσμά αυτού του κόσμου· φέρνει τον άνθρωπο στο κατώφλι του ουρανού.
Σημαντικότερη επίσης, γιατί η επόμενη σχηματικά αρετή από άποψη αγαθότητας, η αγιοσύνη (συγκλίνουσα όλων των αρετών), αν και συναντάται στον κόσμο μας, υπερβαίνει τα στενά όρια του· λειτουργεί ήδη στην αιωνιότητα.

Η ταπείνωση χαρακτηρίζει το εύφορο έδαφος όλων των αρετών, στο γόνιμο λιβάδι που αναπτύσσεται η αγιότητα.
Εκεί, απλώνουν τις ρίζες τους η αγάπη και η πίστη, εκεί στεριώνουν η ελπίδα κι η υπομονή και όλες οι αρετές που ισορροπούν με την μακροθυμία τους, τις εύθραυστες διαπροσωπικές σχέσεις μας, στον κόσμο της ύλης και του συμφέροντος.
Ο άγιος, είναι ένας ταπεινός ποιητής.

 

2φΑ

Share