"Το απεριόριστο της Αγάπης "

 

 
-  "Ο ισχυρός άνθρωπος και ο ηττημένος Θεός"
του Γεωργίου Khodr, Μητροπολίτου του Όρους Λιβάνου
[Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος]

Ο Θεός καθιστά τον άνθρωπο ισχυρό απέναντί Του.
Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος νικά τον Θεό με τις δικές του δυνάμεις.
Θα μπορούσε όμως να σημαίνει, ότι ο Θεός επιθυμεί να ηττηθεί· θέλει ο άνθρωπος και ο κόσμος να διατηρηθούν ισχυροί, όρθιοι ενώπιόν Του, για όλη την αιωνιότητα.

Κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο για έναν θεό-τύραννο, έναν θεό που επιβάλλει τη δύναμη και την ισχύ του, όπως επίσης θα ήταν αδιανόητο για έναν άνθρωπο ανίσχυρο και αδύναμο.
Αλλά μπορεί ο Παντοδύναμος Θεός να παραιτηθεί από την δύναμή Του;

Ταιριάζει εδώ να προχωρήσουμε σε μια έννοια γνωστή στην χριστιανική μυστική θεολογία: είναι η κένωση που συναντάμε στην προς Φιλιππησίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου:
«Ο Οποίος (ο Χριστός), αν και ήταν Θεός, δεν θεώρησε την ισότητά του με τον Θεό αποτέλεσμα αρπαγής, αλλά τα απαρνήθηκε όλα και πήρε μορφή δούλου· έγινε άνθρωπος, και όντας πραγματικός άνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικά υπακούοντας μέχρι θανάτου και μάλιστα θανάτου σταυρικού» (2:5-8).

Με την ενσάρκωσή Του ο Χριστός καλύπτει τη δόξα Του.
Παραιτείται εκουσίως από την χρήση της άπειρης δύναμής Του, για να εισέλθει σε διάλογο με το πλάσμα Του, για να γίνει αληθινός σύντροφός του, χωρίς κανένα τέχνασμα.

Πεθαίνει από αγάπη για να αναστήσει την αγάπη, για να κερδίσει τον άνθρωπο όχι μέσα από εντυπωσιακές πράξεις που θα του επιβάλλονταν, αλλά μέσα από μια παθιασμένη αγάπη, στο ύψος της οποίας θα αρθεί με την σειρά του και ο ίδιος ο άνθρωπος.

 

πΖ – 2φΑ

                                                      

Share