Χτυπάει το τηλέφωνο:
- Γιε μου, καλημέρα… δηλαδή τι καλή…
Η μάνα σου κι εγώ χωρίζουμε… μην πεις ούτε λέξη… δεν πάει άλλο…
τόσα χρόνια γκρίνια… είμαι έξαλλος, δεν αντέχω πια… τέλος…
- Μπαμπά τι είναι αυτά που λες, τρελάθηκες;; φωνάζει ο γιος.
Η μάνα γκρινιάρα; Πώς; Από πότε;
- Τελείωσε, σου λέω, είναι οριστικό… τα μαζεύω κι εξαφανίζομαι…
Μόνο πάρε την αδερφή και πες της τα… Δεν αντέχω, σου λέω…
Πανικόβλητος ο γιός παίρνει τηλέφωνο την αδερφή του.
Αυτή του φωνάζει:
- Τι; Ανήκουστο! Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό…
Πρέπει να βιαστούμε…
Παίρνει αμέσως τηλέφωνο τον πατέρα της:
- Μπαμπά, δεν ξέρω τι σας έπιασε… αν
είναι δυνατόν, στην ηλικία σας…
άκου προσεχτικά δύο πράγματα…
Πρώτον: Δεν χωρίζετε!
Δεύτερον: μην κάνεις απολύτως τίποτε, μέχρι να ρθούμε εκεί.
Αύριο το μεσημέρι θα είμαστε στο χωριό!!!
Ο πατέρας κλείνει το τηλέφωνο και λέει γλυκά στη γυναίκα
του:
- Όλα καλά Σουλτάνα μου!... Τελικά, αύριο θα μας έρθουν τα παιδιά…
Ετοίμασε το γιορτινό τραπέζι αρχοντικό, όπως παλιά.
Επιτέλους… φέτος, θα κάνουμε Πρωτοχρονιά όλοι μαζί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου