"Εγωισμός και ταπείνωση "

 

Δημήτριος Παναγόπουλος, ο Ιεροκήρυκας

Πολλοί νομίζουν, ότι για να αποκτήσουν ταπεινοφροσύνη, πρέπει να έχουν Άγιο Πνεύμα.
Στην επιστολή του όμως προς Γαλάτας. λέγει ο Απόστολος Παύλος:
«Ο δε καρπός του Πνεύματος έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5,22-23).

Ταπεινοφροσύνη δεν λέγει.
Ώστε, δεν είναι καρπός Αγίου Πνεύματος η ταπεινοφροσύνη.
Την ταπεινοφροσύνη θα την βάλω εγώ και εσύ.

Είπε ο Χριστός, σαν απαύγασμα από την παραβολή του Φαρισαίου και του Τελώνου:
- Πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται
(Λουκ. 18,14).
Άρα είναι στα χέρια μας η ταπείνωση και ο εγωισμός. Είμαστε εμείς οι υπαίτιοι.

Δεν μπορείς να πεις στον Χριστό: - Δώσε μου ταπείνωση...
Όχι! - Ταπεινώσου, θα σου πει ο Χριστός.

Εσύ και εγώ θα πιάσουμε τον εαυτό μας και θα τον στραπατσάρουμε και θα τον πετάξουμε στην άκρη, όπως πετάς ένα πατσαβούρι με στάχτη.
Έτσι να θεωρείς τον εαυτόν σου.
Είναι μια εργασία που θα κάνει ο καθένας επάνω στον εαυτόν του.

Ούτε πουλιέται η ταπείνωση, ούτε αγοράζεται, ούτε δωρίζεται.
Είναι μια εργασία πολυχρόνια. Θα αισθανθεί πολύ πόνο ο άνθρωπος για να ταπεινωθεί, διότι είναι δύσκολο να φύγει το εγώ του ανθρώπου.

Και εάν δεν φύγει το εγώ, δεν υπάρχει θέση για την ταπείνωση.
Θα πρέπει να φύγει το εγώ, να εξοστρακιστεί, για να έρθει η ταπείνωση στην επιφάνεια.
Πολλά πράγματα μπορεί ο άνθρωπος να κόψει. Πολλά πράγματα μπορεί να αποβάλλει, να περιορίσει, να εγκαταλείψει, το εγώ του όμως είναι δύσκολο...

Λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος πάνω σε αυτό: Ο άνθρωπος είναι ενδεδυμένος με διάφορα σακάκια. Αγωνιζόμενος αποβάλλει το σακάκι της ψευτιάς, το σακάκι της πορνείας, το σακάκι της βλασφημίας, βγάζει, βγάζει...
Το τελευταίο σακάκι που θα βγει και μαζί με δέρμα θα ξεκολλάει από πάνω, είναι το σακάκι του εγωισμού. Το εγώ το ανθρώπου.

Γι’ αυτό και ο Χριστός όταν εκήρυξε, δεν είπε αφήστε τα πορτοφόλια σας, αφήστε τις γυναίκες σας, αφήστε τη δουλειά σας, αλλά είπε να αφήσετε το εγώ σας και να ‘ρθείτε κοντά Μου.
Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν (Μαρκ. 8,34).
Να αρνηθεί το εγώ του ο άνθρωπος.
Διαφορετικά δεν μπορείς να πας κοντά στον Χριστό με το εγώ σου.
Και όταν ο άνθρωπος αρνείται το εγώ του, τόσο προχωρεί η ταπεινοφροσύνη του.

Διότι αμέσως καταλαμβάνεται σαν υδράργυρος.
Πως ο υδράργυρος ανεβαίνει με τον πυρετό ή φεύγει, έτσι ακριβώς γίνεται η αυξομείωση εγωισμού και ταπείνωσης.
Όσο ανεβαίνει ο εγωισμός, τόσο φεύγει η ταπείνωση.
Και όσο φεύγει ο εγωισμός, τόσο καλύπτει η ταπείνωση.

Ο Απόστολος Πέτρος λέει στην πρώτη του επιστολή: Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ (Α’ Πέτρου 5,6).
Ταπεινωθείτε δηλ. μόνοι σας, για να σας σηκώσει ο Θεός μίαν ημέρα.
Και όσο ο άνθρωπος θελήσει να περιορίσει τον εαυτόν του, τόσο περισσότερο θα τον ανεβάσει ο Θεός.

Δεν είναι λοιπόν, ότι υπάρχει συνταγή, θα κάνεις αυτό και αυτό για να είσαι ταπεινός.
Θα κάνεις αυτό και αυτό, για να αποκτήσεις ταπείνωση.
Είναι εσωτερικό φρόνημα ενός εκάστου.

Και ξέρετε από πού ξεκινάει η ταπείνωση. Από τον φόβο του Θεού.
Τι πάει να πει φόβος Θεού; Να σέβεσαι, να λογαριάζεις, να υπολογίζεις τον Θεό.
Ταπεινώνεσαι και θέτεις τον εαυτόν σου κάτω από το θέλημα του Θεού.
Και το θέλημα του Θεού, δεν είναι ποτέ αντίθετο με το πνευματικό συμφέρον του ανθρώπου. 

 

2φΑ

                                                                      

Share