"Ο Ψύλλος και ο Ελέφαντας "

ΤΖΟΡΤΖ ΠΡΑΤ και ΠΙΤΕΡ ΛΑΜΠΡΟΥ
-  από το βιβλίο τους "Ας μιλήσουμε για σένα"

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας ψύλλος που πίστευε πως ήταν ο βασιλιάς του κόσμου. 

Μια μέρα, αποφάσισε να πάει για κολύμπι στη θάλασσα. 

Όμως η δυτική ακτή ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά και μόνος του ο ψύλλος μπορούσε να ταξιδέψει μονάχα μερικά εκατοστά τη φορά. 

Αν ήθελε να φτάσει στην ακτή πριν πεθάνει, θα χρειαζόταν μεταφορικό μέσο.

Κάλεσε λοιπόν, τον ελέφαντα του. «Έι, Ελέφαντα, πάμε βόλτα!» 

Ο ελέφαντας του ψύλλου πήγε κοντά του και γονάτισε. 

O ψύλλος πήδησε πάνω του και δείχνοντας προς τη Δύση, είπε: 

«Προς τα κει, προς την ακτή!»

Όμως ο ελέφαντας δεν πήγε δυτικά. Προτιμούσε να κάνει μια βόλτα στο δάσος προς την Ανατολή και αυτό ακριβώς έκανε. Ο ψύλλος, προς μεγάλη του απελπισία, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο, παρά να το υπομείνει και να περάσει τη μέρα δεχόμενος ραπίσματα στο πρόσωπο από φύλλα και κλαδιά.

Την επόμενη μέρα, ο ψύλλος μας προσπάθησε να πείσει τον ελέφαντα να τον πάει στο φαρμακείο για να αγοράσει αλοιφή  για το πρόσωπο του. Αντί γι’ αυτό, όμως, ο ελέφαντας χοροπηδώντας ξεκίνησε για μια μακρινή πορεία προς τα βουνά, τρομοκρατώντας τον κακόμοιρο τον ψύλλο τόσο πολύ, που δεν μπόρεσε να κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα. 

Τελικά ο ψύλλος έμεινε για μέρες στο κρεβάτι, τρομοκρατημένος από εφιάλτες με βροντές σε βουνίσιους δρόμους, βέβαιος πως θα γκρεμοτσακιζόταν, ενώ κάθε πρωί ξυπνούσε λουσμένος στον κρύο ιδρώτα.

Μετά από μία εβδομάδα, ο ψύλλος ένιωσε αρκετά καλά ώστε να αφήσει το κρεβάτι και γνέφοντας στον ελέφαντα να τον πλησιάσει, σκαρφάλωσε πάνω του λέγοντας: 

«Δεν είμαι καλά. Σε παρακαλώ, πήγαινε με στο γιατρό».

Όμως ο ελέφαντας τράβηξε χαρωπά για τη δυτική ακτή, όπου και πέρασε όλη τη μέρα κολυμπώντας. Ο ψύλλος κόντεψε να πνιγεί.

Εκείνη τη νύχτα, όπως καθόταν δίπλα στη φωτιά προσπαθώντας να ζεσταθεί, ο ψύλλος είχε μια ιδέα. Γύρισε προς τον ελέφαντα και του είπε: 

«Αύριο… χμμ… ποια είναι τα δικά σου σχέδια;»

-------------------------

[σ.φ.] 

Ο ψύλλος της ιστορίας εκπροσωπεί τον συνειδητό μας νου, στον οποίο περιλαμβάνονται η νόηση και η δύναμη της λογικής, οι φιλοδοξίες και οι προσδοκίες, οι σκέψεις, οι ελπίδες και τα σχέδια μας. Με λίγα λόγια, όλα όσα πιστεύουμε πως αποτελούν τον εαυτό μας. 

Ο ελέφαντας είναι ο ασυνείδητος νους μας.

Οι Peter Lambrou, Ph.D. και George Pratt, Ph.D. [κλινικοί ψυχολόγοι στο Scripps Memorial Hospital, La Jolla στην Καλιφόρνια], διευκρινίζουν στη συνέχεια του βιβλίου τους, ότι ο μετωπιαίος λοβός είναι ο συνειδητός εγκέφαλος, το τμήμα εκείνο που λειτουργικά μας δίνει την αντίληψη του Εγώ.

Ο υπόλοιπος εγκέφαλος, [όπου ρυθμίζονται όλες οι ασυνείδητες λειτουργίες], είναι αρμόδιος για τις χιλιάδες κύριες και δευτερεύουσες διεργασίες του μεταβολισμού, κατανέμει και βάζει σε τάξη εκατομμύρια αισθητηριακά δεδομένα ανά δευτερόλεπτο, από τα οποία ο συνειδητός νους αντιλαμβάνεται μονάχα ένα ελάχιστο κλάσμα, αρχειοθετεί, ξεδιαλέγει και διατηρεί μια ολόκληρη αποθήκη αναμνήσεων, η χωρητικότητα της οποίας -παρόλο που οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα σε θέση να την προσδιορίσουν ποσοτικά- είναι πολύ πιθανόν να μετριέται σε τρισεκατομμύρια καταχωρήσεων και διευθύνει φυσικά, όλες τις ακούσιες σωματικές λειτουργίες.

Σύμφωνα με τον Τζωρτζ Μίλερ (θεωρία ομαδοποιημένων πληροφοριών), ο συνειδητός νους παράγει κατά μέσο όρο περί τις 20 με 40 νευρικές πυροδοτήσεις το δευτερόλεπτο, ενώ ο υποσυνείδητος 20 με 40 εκατομμύρια νευρικές πυροδοτήσεις ανά δευτερόλεπτο. Αναλογία δηλαδή δραστηριότητας του υποσυνείδητου νου σε σύγκριση με εκείνη του συνειδητού, ένα εκατομμύριο προς ένα.

Αντιστοιχία ανάλογη τελικά, με το βάρος ενός ελέφαντα, έναντι ενός ψύλλου!

enallaktikidrasi – dioptra

[2fA]

Share